بیوگرافی سون كی چونگ (بخش اول)

درباره سون کی چونگ 

سون در 29 آگوست 1912 در سینویجو واقع در استان «پیونگان» شمالی متولد شد. در آن روزگار كره مستعمره ژاپن بود و ژاپنی‌ها حتی اسامی كره‌ای را غیررسمی می‌دانستند. به همین جهت نام سون با لهجه هانجا ـ كه لهجه‌ای ژاپنی بود ـ به صورت سون كی تای خوانده می‌شد. سون در دبیرستان یانگیه‌ئونگ تحصیل كرد و آنگاه به دانشگاه میجی ژاپن رفت و در همین دوران به صورت جدی به دوی ماراتن روی آورد.

مسابقات سون كی چونگ 

او بین سال‌های 1933 تا 1936 در 13 مسابقه ماراتن شركت كرد و در 10 مسابقه برنده شد. از جمله در رقابت روز سوم نوامبر 1935 كه در این مسابقه با زمان 42ـ26/2 ساعت ركورد جهان را به نام خود ثبت كرد. این ركورد بیش از یك دهه پابرجا ماند تا آن كه سوه‌یون بوك شاگرد سون در ماراتن بوستون سال 1947 این ركورد را شكست. اما زمان سون در تمرینات و رقابت‌های غیررسمی حتی از ركورد جهانی‌اش نیز بهتر بود. یك بار او 520 متر بیشتر از مسافت استاندارد ماراتن (42 كیلومتر و 195 متر) را در زمان 14ـ25/2 ساعت دوید و یك بار هم مسیری را كه احتمالاً كمی كوتاهتر از مسافت ماراتن بود، در 51ـ24/2 ساعت طی كرد.

ماراتن برلین

با نزدیك شدن به پایان مسابقات المپیك 1936 برلین و نزدیك شدن به زمان رقابت ماراتن، توجه تمامی مردم و خبرنگاران به دوندگان ماراتن افزایش می‌یافت. چهار سال قبل در المپیك 1932 لس‌آنجلس خوان كارلوس زابالا آرژانتینی قهرمان شده بود و حالا پس از چهار سال می‌خواست اولین دونده‌ای باشد كه از عنوان قهرمانی خود در ماراتن دفاع كرده است. اما این كار با حضور سون بسی دشوار می‌نمود. سون مجبور بود كه با نام ژاپنی خود و برای كشور ژاپن در المپیك مسابقه بدهد.

اما او به عنوان یك ملی‌گرای پرشور، نام ژاپنی خود را به رسمیت نمی‌شناخت و به هنگام امضا دادن به علاقه‌مندان از اسم كره‌ای خود استفاده می‌كرد. حتی پا را از این نیز فراتر گذاشت و نقشه كره را در كنار امضایش رسم كرد! این كار همواره سبب كنجكاوی گیرندگان امضا می‌شد و وقتی از او سئوال می‌پرسیدند، سون درباره سرزمین مادری خود توضیحات كاملی می‌داد. او به خبرنگاران نیز می‌گفت:

شهری كه من در آن متولد شده‌ام در سرزمین كره قرار گرفته است اما در حدود یك قرن قبل و با تصرف كره توسط ژاپنی‌ها، این شهر نیز جزئی از خاك ژاپن شد.

نام سیونگ یانگ دوست و هم‌تیمی سون نیز یك كره‌ای‌الاصل بود و او نیز باید برای كشور ژاپن و با لباس ژاپن در ماراتن شركت می‌كرد. این امر برای هر دو دونده كه عاشق سرزمین خود بودند، توهینی بزرگ بود. اما آنها تصمیم داشتند كه با نام ژاپن و به عشق مردم كره در المپیك بدرخشند.

مسابقه در حالی آغاز شد كه زابالا از همان آغاز كار صدرنشین رقابت شد و اولین كسی كه از استادیوم خارج شد، این دونده آرژانتینی بود. سون در رقابتی مهیج او را تعقیب می‌كرد و ارنی هارپر بریتانیایی نیز به دنبال آنها در حركت بود. مسابقه تا كیلومتر بیست و هشتم بدون اتفاق خاصی ادامه یافت. اما از این به بعد بود كه سون و هارپر سرعت خود را بیشتر كردند و قهرمان دوره پیش را پشت‌سر نهادند. این درحالی بود كه نام نیز لحظه به لحظه به آنها نزدیك و نزدیك‌تر می‌شد.

سون كه كفش دوومیدانی‌اش با تمام دوندگان متفاوت بود و انگشت شست‌ پایش در محلی جدا از دیگر انگشتان پا قرار می‌گرفت (مثل دستكش بوكس) می‌دانست كه قهرمانی وی نقش مهمی در شناسایی نام كره به مردم سراسر جهان دارد. این امر انگیزه وی را بیش از قبل ساخت و سرانجام با زمان 2ـ19ـ29/2 ساعت ركورد المپیك را شكست و قهرمان شد. دو دقیقه بعد نوبت به هارپر رسید كه از خط پایان گذشت و نفر سوم هم كسی نبود جز نام كه صاحب گردن‌آویز برنز و تاجی از درخت زیتون شد. به هنگام توزیع مدالها و پخش سرود ملی دونده قهرمان، دو دونده كره‌ای كاری نمی‌توانستند بكنند به جز آن كه سر خود را پایین انداخته و به تلخی اشك بریزند. بعدها سون این بخش تلخ از زندگی خود را این چنین بیان كرد:

واقعاً هیچ‌كس نمی‌تواند احساس مرا به هنگام دیدن پرچم ژاپن درك كند. فقط كسانی كه درد و احساس بی‌وطنی را چشیده‌اند، شاید بتوانند احساس مرا درك كنند. یادآوری این مسأله هنوز هم برای من دشوار است....

در تمام مدت ترنم سرود ملی ژاپن، سرهای قهرمانان بالا نیامد.