یک فیلم شگفت انگیز، نقد فیلم هفتاد سی

هفتاد سی یک فیلم کمدی اجتماعی است.

پنجشنبه ۶ ‌دی ۱۴۰۳

چکاوک شیرازی

نقد فیلم هفتاد سی
یک فیلم شگفت انگیز

اولین تجربه کارگردانی بهرام افشاری به ثمر نشست. او که خودش را در تئاتر، تلویزیون و سینما ثابت کرده و نشان داده که بازیگری مستعد است، این بار با کارگردانی یک فیلم کمدی نشان داد که در این زمینه هم مدعی است و می تواند برای گیشه و جذب مخاطب بسیار مفید باشد.
هفتاد سی داستان سه خانواده است که دچار فقر مالی هستند و با هم در یک بیغوله زندگی می‌کنند و هر کدام به دلایلی، خاص خودشان، علاوه بر اینکه در فقر مطلق هستند، نیازی هم دارند که مزید نیازهای طبیعی شان می شود. پرویز با بازی همیشه خوب هوتن شکیبا، علاوه بر تحمل شرایط فلاکت بار فعلی اش، ناچار است دیه برادر زندانی خود را هم فراهم کند یا یعقوب ایرجی ( سیاوش طهمورث) برای هزینه های درمانی و غیره نیاز به پول دارد.
در واقع فیلم از یک سناریوی آب بندی شده، ساخته شده است. فیلم نامه ای که به جای استفاده از ابزار متداول شده در سینما، مانند مواد مخدر و خشونت بی حد و حساب، با به کارگیری نیازهای یک خانواده و خواسته هایشان و موانعی که باعث عدم موفقیت آن ها در رسیدن به همان خواسته ها، داستان را جلو می برد و از نفس نمی اندازد.
هفتاد سی یکی از معدود فیلم هایی است که از صحنه های رقص، برای پر کردن زمان فیلم و جذب نگاه مخاطب، استفاده نکرده است و برعکس، صحنه های رقصی که در فیلم دیده می شود، در خدمت فیلم نامه و در راستای هدف اصلی اش که خنداندن مخاطب است، به کار گرفته شده.

این فیلم، فیلم نامه ی قوی که نه اما فیلم نامه ای مایه دار، دارد که باعث می شود همه ی اکت ها و دیالوگ های بازیگران مناسب و خنده آور باشد، نه باری به هر جهت که برای خنداندن فحاشی می کنند یا از فرط به کارگیری شوخی های جنسی، مخاطب را دچار تهوع می کنند.
همین حرکت فیلم نامه از نقطه ی الف به ب و بعد پ، کمک می کند وقت هایی که شوخی ها کم می آورند، مخاطب داستان را دنبال کند و حوصله اش سر نرود‌.
هفتاد سی شگفتی های متفاوتی داشت، از همان فیلم اول بودنش گرفته تا گریم متفاوت هوتن شکیبا، بازی جذاب سیاوش طهمورث و بازی مهدی حسینی نیا در یک فیلم کمدی که انصافا به خوبی از پسش برآمده بود.
نکته ی دیگر در فیلم نامه پند اخلاقی ضمنی آن بود. دیدیم که سیاوش برادر زن «برات »چه آدم حقه باز و کلاشی بود و دست به هر کاری می زد تا پولی فراهم کند و البته که خوشبختانه از منظر تحلیل فیلمنامه درست پرداخت شده بود یعنی این کاراکتر صرفا جای خالی پرکن نبود و خودش برای خودش هدف داشت. اما از آن جا که راه اشتباهی را برای رسیدن به خواسته اش پیش گرفته بود، عاقبت به سزای کارش رسید و خوشی پیروزی را نچشید.
در سالن سینما که کاملا پر شده بود، اکثر تماشاگران می خندیدند و واکنش نشان می دادند و این یعنی بهرام افشاری کارگردان موفقی هم هست.
اما هم چنان فیلم های هتل و دینامیت در یکی دو سال گذشته، از نظر بار کمدی، در صدر هستند.