پاراگلایدینگ یا پاراگلایدر چیست؟
«پرش با چتربال» یا «چترپری» یا «پرش با پاراگلایدر» نام یک ورزش تفریحی و رقابتی است ، که رویای دیرینه بشر را تحقق بخشیده است. بطوریکه خلبان به آرامی از سطح شیب دار کوه به سمت پایین می دود و با حالتی به شکل سر خوردن در آسمان از کوه جدا می شود و خلبان برای شروع پرواز احتیاجی به انجام سقوط آزاد و یا پرش از صخره ندارد. نشست و برخاست با چتربال به نرمی و آرامی برابر با توان بدنی خلبان برای دویدن است و نکته اینکه هنگام پرواز به هیچ وجه حالت ترس از افتادن به انسان دست نخواهد داد و اصلاً قابل مقایسه با بالا رفتن از کوه و یا وحشت نگاه کردن از بالای یک ساختمان بلند نیست.
تاریخچه پاراگلایدر
اولین قدم ها در جهت شکل گیری پاراگلایدر در دهه 1960 میلادی توسط ناسا صورت گرفت. در آن دوره برای کاهش آسیب سفینه های فضایی به هنگام فرود از چتر استفاده می شد این روش تا قبل از اختراع شاتل ها رواج داشت اما در خلال این مطالعات فعالیت های مثبتی در جهت پیشرفت چترهای اتوماتیک و سقوط آزاد انجام گرفت. تا سال 1985 میلادی وسیله ای بنام پاراگلایدر وجود نداشت تا اینکه در حدود سال 1986 میلادی کوهنوردان سوئیسی برای پایین آمدن از کوه از این وسیله استفاده کردند.
البته وسیله ای که آنها از آن استفاده می کردند بیشتر به چتر سقوط آزاد شباهت داشت و به مرور زمان به شکل امروزی تغییر شکل داد. پایین آمدن از کوه با پاراگلایدر انگیزه ای شد برای پیشرفت این ورزش بطوری که امروزه به ورزشی مستقل در نقاط مختلف جهان تبدیل شده است. در این راستا کارخانه هایی برای تولید این وسیله بوجود آمد که در پیشرفت و تکامل پاراگلایدر بسیار بسیار مؤثر بودند.
پاراگلایدر چیست؟
سرعت در جهان در حال توسعه میباشد این وسیله پروازی آخرین دستاورد بشر برای پرواز شخصی است پاراگلایدر هیچ گونه موتوری ندارد و نشست و برخاست آن توسط پای خلبان انجام میگیرد. این وسیله به جهت اینکه وزن و حجم کوچکی دارد به راحتی قابل حمل میباشد. سازه بال از نوعی پارچه خاص نایلونی و و توسط بندهایی بسیار محکم از جنس کولار ترکیب یافته اند که توسط یک اتصال فولادی بنام کارابین به هارنس که همان صندلی و در بر گیرنده خلبان است متصل میگردد. پاراگلایدر هیچ گونه اسکلت داخلی ندارد و تنها اجزائ شکل دهنده آن بند ها و پارچه بال است که مانند یک تشک بادی هنگامی که در معرض جریان هوا قرار می گیرد از طریق سلول هایی که برای ورود هوا تعبیه شده اند به پرواز در می آید.
انواع پرواز پاراگلایدر
پرتاب به جلو
در این روش خلبان میدود و به جلو حرکت میکند. این کار اغلب روی زمینهای مرتفع انجام میشود. بسیاری از خلبانها استفاده از این روش را ترجیح میدهند اما باید دانست که در این راهکار بال در پشت شما قرار میگیرد و امکان بررسی آن سخت است.
پرتاب معکوس
در بادهای شدید، به ویژه در ارتفاعات، خلبان میتواند راهکار پرتاب معکوس را انتخاب کند. در این روش خلبان بایستی کمی بدود اما میتواند وضعیت بالها را نیز حین برخواستن از زمین بررسی کند. با این حال برای این که این روش موفقیتآمیز باشد نیاز است که خلبان ترمزها را هم نگهداشته و به پهلو بچرخد تا از گرهخوردن بال و خطوط جلوگیری کند.
پرتاب با یدک
در این روش خلبان با استفاده از یک خودرو یا قایق به پرواز درمیآید. در چنین حالتی بهتر است که زمین صاف و وزش باد کم باشد تا پرواز آسانتر انجام شود.
پاراگلایدر چه حسی دارد؟
اکثر افرادی که این ورزش را امتحان کردهاند میگویند که پاراگلایدر بسیار شگفتانگیز و هیجانی است. پاراگلایدر پروازی است به سادهترین شکل ممکن و عدم وجود تجهیزات زیاد باعث میشود که با اطراف و طبیعت حس یکپارچگی داشته باشید و تصور کنید که بخشی از طبیعت هستید. در حالی که چتربازی و بانجی جامپینگ میتواند کمی دلهره‌آور باشد اما پاراگلایدر اینطور نیست و اگر بخواهیم واقعبینانه نگاه کنیم، در واقع آرامشبخش است.
ممکن است افرادی که از ارتفاع میترسند فکر کنند که پاراگلایدر گزینهی مناسبی برای آنها نیست. اما واقعیت این است که اکثر افراد از حضور در لبهی یک چیز مرتفع و پریدن میترسند. اما پاراگلایدر برای پرواز نیاز به چنین چیزی ندارد. شما میتوانید به آرامی از زمین بلند شوید و به آرامی فرود آیید.
امنیت در پرواز
پرواز با پاراگلایدر بسیار زیبا و لذت بخش است و یک رقابت شخصی همیشگی است پرواز با آن تلفیقی از حرکات بدن و کنترل مغز است که در یک بازی فوق العاده با هم مخلوط میشوند. یک گروه از پرندگان مشتاق و بی تجربه میتوانند عامل بالقوه یک حادثه باشند. اشتباهات، بی توجهی ها و خود را نشان دادن میتوانند باعث حادثه شوند.متخصصان مورد اطمینان را انتخاب کنید.دوره هایی را که نیاز دارید حتماً بگذرانید قبل از آنکه خودتان دست به ماجراجویی بزنید.
خطرات پاراگلایدر چیست؟
مطمئن ترین و امن ترین روش در هر ورزشی این است که آنرا از طریق تلویزیون تماشا کنید! شما مطمئناً در میان دوستانتان و حتی در میان بازیکنان حرفه ای رشته های ورزشی گوناگون دیده اید که ایشان در اثر ورزش صدمه دیده و روانه بیمارستان شده اند. حتی ممکن است این امر برای خود شما هم پیش آمده باشد. آنچه مسلم است این است که اغلب این حوادث در اثر بی احتیاطی و یا خطاها بوجود می آید.در خصوص پاراگلایدر باید گفت این ورزش خطرناکتر از ورزشهائی همچون کوهنوردی، غارنوردی، اسکی و موتورسواری نیست.
چه بسا که دارای خطرات کمتری هم باشد. اما به این نکته باید توجه نمود که عدم رعایت قوانین و مقرارت در ورزشهای هوائی دارای اهمیت حیاتی است. استفاده از وسایل مطمئن و مناسب، بازرسی دوره ای وسایل، آگاهی کافی از هواشناسی و پرهیز از پرواز در هوای نامناسب، داشتن پشتیبانی زمینی، پرهیز از اقدام به پرواز به صورت انفرادی و شرکت در برنامه های تیمی و گروهی و رعایت دیگر مسائل و مقرارت پروازی، پاراگلایدر را به وسیله ای بسیار لذت بخش و ایمن برای پرواز تبدیل می سازد.
پاراگلایدر چگونه انجام میشود؟
پاراگلایدر در ایران در چه سالی آغاز شد؟
من عاشق ارتفاع و پریدن از آن هستم. حتما بعد از تحصیل میرم و یاد میگیرم. :wink: ممنون