- آسمونی
- مجله اینترنتی
- ورزشی
- اطلاعات ورزشی
- قله نانگا پاربات
قله نانگا پاربات
این کوه را به نامهای دیامیر و دایاما هم خوانده اند که معنای هر دو عبارت شاه کوهها است. البته این نام شاعرانه را تنها به قسمت غربی و به خاطر دیواره های یخی بی نهایت زیبای کوه بر آن نهاده اند و در تمام نقشه های جهان از نام نانگا پاربات برای آن، استفاده می شود.
در سال 1944 ریشارد فین اشتِروالده که در هیأت ویلی مرکل سمت کاردیوگراف( نقشه بردار) را داشت، با همکاری والتر رائخل و پس از تحقیقات فراوان موفق شد ارتفاع این کوه تسخیر ناپذیر را مشخص کند. مطابق بررسی های فتوگرامتری، ارتفاع نانگا پاربات 8125 متر از سطح دریا بود. نانگا پاربات تیغه مهیبی در غرب سلسله جبال هیمالیاست که با ارتفاع 7 هزار متر از سطح رودخانه ایندوس سر به آسمان کشیده و 2400 کیلومتر با اورست- بلندترین قله جهان- فاصله دارد. نانگا پاربات از طرف روحانیون محلی به عنوان تخت خدایان شناخته شده و رسم معمول اهالی این بود که هرگز به آن نزدیک نمی شدند؛ بلکه آن را دور می زدند و همین مساله سبب شد که اروپاییان خیلی دیر با نانگا پاربات آشنا شوند.
در سال 1856 و در فاصله یک قرن تا تسلیم این قله در برابر انسان، آدولف اشلانگین وِیت که یک آسیاشناس آلمانی و اهل مونیخ بود، موفق شد تا پای نانگا پاربات رفته و از آنجا از مسیر شمالی به شهر کاشکار برود. اما در آنجا و در آگوست 1857 به دستور ولی خان حاکم محل، او را دستگیر کردند؛ حاکمان محلی معتقد بودند که او جاسوسی اروپایی است که اعمال خود را در لوای تحقیقات جغرافیایی انجام می دهد و سر او را بریدند!
چهل سال گذشت تا نخستین تحقیقات کوهنوردی روی نانگا پاربات به عمل آید. این تحقیقات توسط یک اکیپ از کوهنوردان مجرب انگلیسی از جمله مامری، هستینگز ، کالی و ماژور بروس انجام گرفت. برنامه این گروه از دره روپال در مسیر جنوب شرقی آغاز می شد. اما به دلیل وجود دیواره های صخره ای که از قله اصلی نانگا پاربات تا دره ادامه پیدا می کرد و با 4500 متر بلندترین دیواره دنیا شناخته می شد، بی نتیجه ماند. به این ترتیب گروه بریتانیایی ناچار شدند مسیر خود را از طریق گردنه 5360 متری مازنو به طرف غرب منطقه تغییر داده و از آنجا تحقیقات خود را به منظور صعود از یخچال های دیامیر شروع کنند.
( ادامه دارد...)
