آسمونی به عنوان روزنامه، نشریه و مجله الکترونیک با بیش از دو دهه فعالیت مستمر و پویا ،هم اکنون در زمره پلتفرم های های برتر اینترنتی کشور شناخته می شود. آسمونی همواره با بررسی نیاز های جامعه در تلاش بوده است که بصورت منظم، بخش های مختلف پورتال را تغییر دهد و با اتکا به نویسندگان و نیروهای متخصص خود اطلاعات مورد نیاز کلیه اقشار جامعه را روزانه و به صورت آنلاین فراهم کند.
کلیه بخش های آسمونی شامل قانون کپی رایت هستند، استفاده فقط با لینک به آسمونی مجاز است.
آسمونی
اندازه متون
هندبال یک بازی گروهی و دارای 12 بازیکن است که از بین آنها فقط 7 نفر در بازی حضور دارند. این ورزش مانند سایر ورزش ها دارای قوانین و مقررات خاص خود است.
هندبال همانند فوتبال بصورت گروهی است و در آن تیمی برنده است که بیشترین گل را به رقیب بزند. ورزش هندبال ورزشی بسیار سریع و با برخوردهای بدنی فراوانی است. در این ورزش از دست برای پاس و شوت استفاده می شود و کاملا برخلاف فوتبال است. در ادامه مطلب آسمونی درباره تمام جزئیات ورزش هندبال بیشتر بحث می کنیم.
سرفصل های این مطلب:
هندبال یک ورزش تیمی و قدرتی است و قطعاً نیاز به قدرت دارد از این رو بازیکنان باید به مسئله بدنسازی اهمیت دهند. همچنین ورزش هندبال کاملاً برعکس فوتبال است، پس نباید از پا برای پاس دادن و شوت زدن استفاده کرد و تمام این کارها با دست انجام می شود. این ورزش مهیج، در دو زمان 30 دقیقه ای انجام می شود که زمان استراحت بین دو نیمه 10 دقیقه است. همچنین هر تیمی می تواند یک وقت استراحت در هر نیمه درخواست کند که مدت آن یک دقیقه است.
خوشبختانه در کشور ما تیم هندبال بانوان هم وجود دارد. آنها تمام قوانین و مقررات ورزش هندبال را دنبال می کنند و تفاوتی با هندبال مردان ندارد.
ورزش هندبال در دوران گذشته عنوان «اورانیا» داشت. در سال 1926 تصاویری از حرکت های این ورزش حدود 600 سال قبل از میلاد روی دیواره های حجاری شده آتن یافت شد. اما شکل گیری هندبال به سال 1890 باز می گردد. سه کشور آلمان، چکسلواکی و دانمارک نیز نقش مهمی در تکامل و به نتیجه رساندن این ورزش داشتند و بالاخره در سال 1928 فدراسیون بین المللی هندبال با 11 نفر عضو در هلند به وجود آمد. برای اولین بار، در سال 1931، کمیته بین المللی المپیک مجوز ورود هندبال به بازی های المپیکی را صادر کرد. قوانین هندبال نیز با مرور زمان تکامل پیدا کرد و به هندبال امروزی درآمده است.
هندبال داخل سالن نام های دیگری از جمله هندبال تیمی، المپیکی و اروپایی هم دارد. هندبال روی چمن و چکی در گذشته بیشتر مرسوم بوده اند. هندبال آمریکایی و گیلیک نیز با هندبال مرسوم کاملاً متفاوت است. هندبال نشسته برای افراد معلول بدون ویلچر و هندبال ویلچری برای معلولین روی ویلچر برگزار می شود.
بازی هندبال در زمینی با ابعاد 20 در 40 متر انجام می شود. در مرکز دو انتهای زمین، یک دروازه وجود دارد. یک محدوده نیم دایره ای شکل نیز در اطراف دروازه با فاصله 6 متر از آن قرار دارد که «محوطه دروازه» نامیده می شود. یک خط چین در فاصله 9 متری دروازه کشیده شده که محل پرتاب آزاد می باشد.
در دو زمان 30 دقیقه ای برای بزرگسالان – 25 دقیقه ای برای جوانان – 20 دقیقه ای برای نوجوانان و 15 دقیقه ای برای نونهالان می باشد با زمان استراحت 10 دقیقه ای بین دو نیمه.
12 نفر که 7 نفر بازیکن اصلی می باشند و در مینی هندبال 5 نفر اصلی می باشند.
دروازه بان می تواند در منطقه 6 متری مانور دهد و هر زمان از منطقه بیرون آید به عنوان بازیکن زمین محسوب می شود. هیچ بازیکنی حق ندارد توپ را در منطقه 6 متری به دروازه بان پاس بدهد.
در هندبال 7 قانون پاس وجود دارد که در زیر فهرست شده اند:
پاس ضربه ای ساده ترین پاس در هندبال است و بدون هیچ دورخیزی انجام می شود. از این پاس برای مسافت های دور مثل ضدحمله می توان استفاده کرد.
پاس مچ دست معمولاً برای مسافت های کوتاه استفاده می شود؛ خصوصاً در قسمت عقب زمین بازی، زیرا در آن قسمت بازیکنان توپ را راحت بین خود رد و بدل می کنند.
پاس سینه ای یا فشاری به خاطر تلاش برای انجان پاس های سریع استفاده می شود. این پاس بصورت یک دستی و دو دستی صورت می گیرد. و بالفاصله بعد از دریافت توپ به دیگری داده می شود.
وقتی در محوطه حمله بازیکنان بسیاری وجود دارد و پاس دادن به بازیکنان دشوار می شود می توان از پاس هوک استفاده کرد. این پاس برای پاس دادن به بازیکن خط زن مناسب است.
پاس هایی که به بازیکن های خط زن داده می شود معمولاً پنهانی هستند. این پاس توسط بازیکن ماهر به دیگران داده می شود و امکان مناسبی است تا توپ به بازیکن خط زن پاس داده شود.
یکی از امکانات پاس پرشی، حالیتیست که بازیکن پاس دهنده، پرتاب به دروازه را نشان می دهد. این پاس برای حرکات گول زدنی مدافعان است.
این پاس در موقعیت های مختلف به کار می رود تا بازیکنان را مغلوب کند. در بازی های تهاجمی، تعویض پست های ضربدری اهمیت بسیاری دارد. انداختن توپ به سمت یار، فرمی مناسب برای پاس دادن ضربدر زدن است.
دیدگاه کاربران (0 نظر)
بک لینک ها
