- آسمونی
- مجله اینترنتی
- علمی و دانستنی
- نجوم و ستاره شناسی
- تعداد کهکشانهای جهان
تعداد کهکشانهای جهان
کهکشانها سامانههایی بزرگ و با اندازه و مرزی مشخّص هستند که از ستارهها، بقایای ستارهای، ماده تاریک، گازها و گرد و غبارهای میان ستارهای تشکیل یافتهاند و با نیروهای گرانشی به گرد هم آمدهاند. چندین کهکشان در جهان وجود دارد که آسمونی در این بخش تعداد کهکشان های جهان را برای شما عزیزان منتشر می کند.
سرشماری جدید کهکشانهای موجود در جهان قابل مشاهده نشان میدهد بیش از یک تریلیارد کهکشان در جهان وجود دارند، یعنی 10 برابر بیش از تعدادی که پیش از این تصور میشد.
پس از آن محققان با به کار گرفتن مدلهای محاسباتی جدید موقعیت احتمالی کهکشانهایی که شاید تاکنون تصویر آنها ثبت نشدهباشد را محاسبه کردند و به این نتیجه رسیدند احتمالا تعداد کهکشانهای موجود در جهان 10 برابر رقمی است که پیش از این تعیین شدهبود، اما به دلیل کمنور بودن یا دور بودن این کهکشانها،تا به امروز امکان رصد آنها فراهم نیامدهاست.
به گفته کریستوفر کانسلیس استاد فیزیک اخترشناسی دانشگاه ناتینگهام در لندن که هدایت این پروژه را به عهده داشتهاست میگوید دانستن اینکه هنوز 90 درصد از کهکشانهای جهان ناشناختهاند، ذهن را مغشوش میکند، چه کسی میداند که با استفاده از نسل بعدی تلسکوپها چه پدیدههای جالب توجهی میتوان در میان کهکشانهای ناشناخته یافت؟
محققان دریافتند که جهان اولیه نسبت به جهان امروزی کهکشانهای بیشتری داشتهاست. کهکشانهای دورافتاده کهکشانهای کوتوله و کم نوری بودهاند که به تدریج و با تکامل یافتن جهان با یکدیگر تلفیق شده . کهکشانهای بزرگتری را ایجاد کردهاند.
کانسلیس در بیانیهای مجزا درباره نتیجه این تحقیق گفت: نتایجج به دست آمده از این رو بسیار حیرتانگیز است که ما میدانیم طی 13.7 میلیارد سال تکامل جهان هستی پس از انفجار بزرگ، کهکشانها رشد کرده و با یکدیگر تلفیق شدهاند. یافتن کهکشانهای بیشتر در گذشته نشاندهنده این موضوع است که روند تکاملی شدیدی به وقوع پیوسته است که به واسطه آن کهکشانها با یکدیگر ترکیب شده و در نتیجه تعداد آنها از گذشته تاکنون کاهش یافتهاست.
کهکشان نامنظم
کهکشانهای ناهمگون یا بی قائده هیچ شکل یا ساختار سامانمندی ندارند، آنها دارای جرم بیشتری از کهکشانهای دیگر هستند و بیشتر ستارههای موجود در آنها دارای طول عمر کم و درخشان میباشند. با وجود اینکه بسیاری از کهکشانهای ناهمگون در بر گیرنده نواحی تابان گازی هستند که ستارهها در آنها ساخته میشوند، بیشتر گاز میان ستارهای کهکشانها بایستی فشرده شوند تا ستارههای تازهای بسازند. نزدیک به پنج درصد از هزار کهکشان درخشان را کهکشانهای ناهمگون تشکیل میدهند. این در حالی است که یک چهارم کهکشانهای شناخته شده نیز کهکشانهای ناهمگون هستند.
کهکشان مارپیچی
کهکشانهای مارپیچی دارای بازوهایی هستند که شکلی مارپیچی در پیرامون بر برآمدگی میانهای یا هسته، قرصی ایجاد میکنند که چرخش هسته با چرخش بازوهای آن همراه میشود. جوانترین ستارههای کهکشانهای مارپیچی در بازوهای کم توده یافت میشوند و ستارههای کهن بیش تر در هسته فشرده جای دارند. کهنترین ستارهها در هالههای کروی پراکنده جای دارند و پیرامون قرص کهکشانی را فرا گرفتهاند. این بازوها همچنین دارای غبار و گاز فراوانی هستند که منجر به ساخته شدن ستارههای تازه میشود.
یک کهکشان مارپیچی میلهای دارای یک هسته برآمدگی میانهای کشیده شده و میلهای شکل است. همزمان با چرخش هسته این طور به نظر میرسد که در هر سوی هسته یک بازو نیز میچرخد. برخی ستارهشناسان بر این باورند که کهکشان راه شیری نیز یک کهکشان مارپیچی میلهای است. شکل کهکشانهای مارپیچی و کهکشانهای مارپیچی میلهای از کهکشانهای با برآمدگیهای میانهای بزرگ با بازوهای نه چندان به هم پیوسته تا کهکشانهای با برآمدگیهای مرکزی کوچک و بازوهای آزاد متغیر است. اگر چه کهکشانهای مارپیچی و مارپیچی میلهای پیش از این به عنوان دو گونه کهکشان جدا دستهبندی میشدند، ولی امروزه ستارهشناسان آنها را همانند میدانند.
کهکشان بیضوی
کهکشانهای بیضوی از دید شکل، از شکل بیضیگون (شبیه توپ راگبی) تا شکل کروی متغیر هستند و اشکالی میان این دو نیز یافت میشوند. برعکس کهکشانهای دیگر که نوری آبی از ستارههای فروزان و کم عمر منعکس میکنند، کهکشانهای بیضوی زرد رنگ دیده میشوند. علت این امر ساخته شدن ستارهها در این کهکشانها میباشد که در نتیجه کمابیش همه نور آنها از ستارههای غول سرخ که دارای طول عمر زیادی هستند به دست میآید.
کهکشان راه شیری کهکشانی است که ما زمینیان در آن زندگی میکنیم. این کهکشان به شکل نوار درخشانی که آسمان را دور میزند و با استوای سماوی 63 درجه زاویه میسازد. در شبهای تاریک بدون ماه با چشم غیر مسلح دیده میشود.
