- آسمونی
- مجله اینترنتی
- چهره ها
- چهره های ورزشی
- فرزانه فصیحی نفر 51 بازیهای المپیک پاریس
فرزانه فصیحی نفر 51 بازیهای المپیک پاریس
دومین المپیک فصیحی
فرزانه فصیحی که در سال 2018 از دنیای دوومیدانی قهر کرد و به خاطر این که او را به بازیهای آسیایی جاکارتا اعزام نکردند، اعلام کرد که از پیست کناره می گیرد، خیلی زود از تصمیم خود برگشت و حتی با وایلد کارتی که به دوومیدانی ایران داده شد، توانست در المپیک 2020 توکیو شرکت کند، در بازیهای 2024 پاریس هم برای دومین بار در بازیهای المپیک حضور یافت. البته این بار به لطف حضور مستمر در مسابقات جایزه بزرگ و تمرین دائمی در کشور اسلوونی که امتیازات او را در رنکینگ جهانی بالا برد.
نباید فراموش کنیم که کمیته بین المللی المپیک در راستای برابری جنسیتی درهای خود را در بسیاری از رشته ها به روی زنان به شکلی بی حساب و کتاب باز کرد تا جایی که امسال با افزایش بیست نفری نسبت به دوره قبل، 91 دونده در دوی صد متر زنان حضور یافتند. در صورتی که اگر همچون ادوار گذشته، زمان مشخصی به عنوان ورودی المپیک لحظا می شد فصیحی هرگز شانس شرکت در بازیها را پیدا نمی کرد؛ درست مثل حسن تفتیان.
در المپیک 2024 ابتدا 36 دونده با یکدیگر رقابت کردند و از بین این نفرات 17 نفر جواز حضور در دور نخست را به دست آوردند. فصیحی در دور نخست وارد لیست شرکت کنندگان شد و در دسته پنجم شرکت کنندگان زمان 11:51 ثانیه را برجای نهاد تا رتبه 51 را در المیک به خود اختصاص دهد. رکوردی که نسبت به 11.76 دوره قبل بهبود یافته بود، اما دو دهم ثانیه برای رسیدن به مرحله بعد بازیها کم بود که در دوی 100 متر عددی قابل توجه است. اما آنچه جالب توجه است پست اینستاگرامی فصیحی است که اعلام کرده در صورت تمایل هواداران خود به مسابقه ادامه می دهد! به نظر می رسد او هم مثل اکثر ورزشکاران کشورمان تصمیم ندارد تا زمانی که اخراجش کنند، جای خود را به جوان ترها بدهد. کاش فصیحی هم به پیر شدن خود ایمان می آورد و تصمیم می گرفت در قالب مربی تجربیات خود را در اختیار جوان ترها قرار دهد. به هر شکل ماهها و سالها زندگی در اسلوونی تجربیات ارزشمندی در اختیار او قرار داده است. مصاحبه دو سال قبل آسمونی با فصیحی را مرور می کنیم.
'گفتگو با فرزانه فصیحی
من در یک خانواده کاملا ورزشی متولد شدم. پدرم والیبالیست بود و برادرم هم در شنا و شیرجه صاحب قهرمانی شده بود. در مجموع خانواده و فامیلی داشتیم که ورزش در خون شان بود. حتی عمه ها، خاله ام و عمویم نیز ورزشی بودند.
برنده نقره بازیهای همبستگی کشورهای اسلامی
این ها صحبت های فرزانه فصیحی سریع ترین دختر دونده ایران است. او در رقابتهای بین المللی بورسا( در کشور ترکیه) 100 متر را در 11.44 ثانیه دوید و پس از هشت سال، رکورد دوی صد متر ایران را شکست و به نام خود ثبت کرد. فصیحی در رقابتهای همبستگی کشورهای اسلامی هم با شکستن رکورد ایران مدال نقره بازیها را از آن خود کرد تا در بین دوندگان ایرانی بهترین عملکرد را داشته باشد. البته از آنجایی که مشخص شد دستگاههای فتوفینیش این رقابتها ایراد داشته اند، هیچ یک از رکوردهای دوهای سرعت در آن به رسمیت شناخته نشد و تمامی رکوردهای شرکت کنندگان حذف شد.
کودک ژیمناست
اما فصیحی چگونه وارد دوومیدانی شد. شاید خیلی ها فکر کنند او از کودکی در حال دویدن بود و سرعتش به مراتب بیشتر از همسن و سالانش بود. فرزانه می گوید:
از همان ابتدای کودکی آدم آرامی نبودم و در حقیقت بچه شیطانی بودم. البته با ورزش، انرژی زیادی که داشتم را تخلیه می کردم. ورزش را با ژیمناستیک شروع کردم. در آن زمان 6-7 ساله بودم. پس از آن، این رشته را به شکلی جدی ادامه دادم و حتی یک بار در مسابقات کشوری عنوان سوم را از آن خودم کردم.
مسابقات مدارس و دستور معلم فرزانه
سرانجام فصیحی با اصرار معلم خود، آماده شرکت در مسابقات دوومیدانی مدارس شد. هنوز کم سن و سال بود و چیزی از این رشته نمی دانست. اما معلم ورزش او اصرار کرد که باید او در این مسابقه شرکت کند و با تمام قدرت از ابتدا تا انتها بدود. فرزانه در ابتدا مخالف بود و حتی گفت که نفس کافی برای این کار ندارد. اما معلم ورزش، متوجه استعداد فراوان او شده بود و به لطف همین استعداد بود که او نه تنها در مسابقه قهرمان شد؛ بلکه رکورد مدارس اصفهان را هم شکست. از این لحظه بود که زندگی ورزشی او تغییر کرد و او وارد دنیای دوومیدانی شد.
جنگ با صدم های ثانیه
یکی از مسائلی که خیلی از مردم با دیدن دوومیدانی تصور می کنند، این است که کار دونده های سرعت خیلی راحت تر است و با تمرین کمتری می توان در آن موفق شد. به هر حال دویدن در مسافت 100 متر بسیار راحت تر از مسافت های 10 کیلومتر استقامت یا 42 کیلومتر ماراتن است. اما توضیحات فصیحی نشان می دهد که شرایط به این شکل نیست:
شرکت در دوی سرعت، جنگیدن با صدم های ثانیه است. مثلا برای شرکت در مسابقات سالنی قهرمانی جهان، دختران باید در مسابقه 60 متر( که فقط در سالن برگزار می شود) به رکورد 7.30 ثانیه دست پیدا می کردند. اما رکورد من 7.35 ثانیه بود. این مقدار کم، در تمرین ها مشخص نمی شود. اما در رقابتهای رسمی که از زمان سنج های دقیق الکترونیکی استفاده می شود، به شکلی دقیق ثبت می شود و به این ترتیب یک دونده شانس حضور در رقابت ها را از دست می دهد.
شرکت در المپیک
برای فصیحی هم حضور در المپیک، بزرگ ترین رویای زندگی ورزشی او بود. البته رویایی که دستیابی به آن، چندان هم آسان به نظر نمی رسید.
باید واقع بین بود. کسب سهمیه حضور در بازیهای المپیک بسیار دشوار است مخصوصا به این دلیل که برای هر دوره المپیک، رکوردهای ورودی بازیها را کمتر می کنند و به این ترتیب، دوندگانی می توانند در این رقابتها شرکت کنند که به این رکوردها دست پیدا کنند. با این وجود این رویا قابل دست یابی است و دختران ایرانی این توان را دارند که به آن، دست پیدا کنند.
او سرانجام به آرزوی خود رسید و در بازیهای المپیک توکیو برای ایران دوید. در حالی که 58 سال از آخرین باری که یک دونده زن ایرانی در دوی 100 متر المپیک دویده بود، می گذشت!
سختی های کار
برای رسیدن به عنوان قهرمانی باید تمرین را در هیچ شرایطی ترک نکرد و صبور بود. فصیحی درباره محل تمریناتش می گوید:
زمانی که در ورزشگاه انقلاب اصفهان تمرین می کردم، ناچار بودم در فصلهای سرد سال، آلودگی هوا و سرما را تحمل کنم. زیرا این ورزشگاه، پیست سرپوشیده برای تمرین نداشت و در فصلهای سرد هم هوا به شدت آلوده می شد.
از طرف دیگر، داشتن رقیب قدرتمند، می تواند باعث رشد و پیشرفت هر ورزشکاری شود. فرزانه اکنون در ایران رقیب ندارد و همین مساله باعث می شود که او کار دشواری برای شکستن رکوردهای خود داشته باشد.
