در روزهایی که به پایان سال نزدیک می‌شویم، اگر در گوشه و کنار شهرمان کودکانی یتیم و بی سرپرست وجود دارند که مهربانی را می‌جویند، در عوض کسانی هستند که دل مهربانشان تاب گریه کودکان را ندارند و بخشی از اندوخته ماهانه و یا سالانه خود را به صندوق‌های مهربانی می‌ریزند تا دل کودکان غمگین بهاری شود.

بذل و بخشش فقط رسم بزرگترها نیست، کودکان شهر و کشورمان نیز دلشان کنار کودکان یتیم است، کودکانی هستند که اندوخته‌های اندک خود را در قلک‌ها می‌ریزند تا کوهی از بخشش و مهربانی بیافرینند.

کودکان نیکوکاری و بخشنده بودن را تمرین می‌کنند و جوانه وجودشان را با عطر مهربانی پرورش می‌دهند تا شاید فرداهای دیگر کودکی بی سرپرست یا محتاج در گوشه شهر و کشورشان گریه کردن را تمرین نکند.

کودکان این سرزمین در جشن نیکوکاری قلک به دست پای صندوق‌های نیکوکاری می‌روند تا کودکان نیازمند سال نو را با خاطره‌ای شیرین و در کنار سفره هفت سین شروع کنند.

از سال 1369 هر سال در اسفند ماه و در آستانه عید نوروز و بهار طبیعت ، مردم مهربان و نیکوکار کشور ما همزمان با هفته احسان و نیکوکاری همایشی عظیم که تبلور نوع دوستی، نیکوکاری و مهرورزی آنان است دست های پر محبت و عاطفه خویش را بر سر خانواده های نیازمند و کودکانشان می کشند.