روز 25 فروردین، روز بزرگداشت عطار نیشابوری است. عطار شاعر قرن ششم و اوایل قرن هفتم هجری، نامش محمد، لقبش فریدالدین و کنیه‌اش ابوحامد است. وی در شعرهایش بیشتر به عطار و گاهی نیز به فرید تخلص کرده است.

عطار نیشابوری داروسازی و عرفان را فراگرفته بود؛ وی مدت‌های مدید به عطاری می‌پرداخت تا این که به عرفان روی آورد.

شخصیت والا، متانت، وارستگی و قدرت شاعری وی را متمایز کرده است و شاعران قرن‌های بعد به استادی و پرهیزکاری‌ عطار اعتراف می‌کنند.

مولوی درباره عطار شعر معروفی دارد که:

هفت شهر عشق را عطار گشت

ما هنوز اندر خم یک کوچه‌ایم

آسمونی: وی در زمان تاخت و تاز مغولان کشته و در نیشابور به خاک سپرده شد. آثار عطار نیشابوری عبارتند از : اسرار نامه، الهی نامه، منطق الطیر، تذکره الاولیا و مختارنامه.

نمادهایی چون سیمرغ و داستان عروج پرندگان در میان آثار عطار معروف است و به همین مناسبت نویسندگان زیادی با تاثیرگرفتن از عطار نیشابوری راه وی را برگزیده‌اند.

در دوره معاصر زنده یاد مهدی آذر یزدی آثار عطار را بازنویسی کرده است.