- آسمونی
- مجله اینترنتی
- فیلم و سینما
- دانستنی سینما
- تب بازیگر شدن در جامعه ایران
تب بازیگر شدن در جامعه ایران
یکشنبه ۱۵ مهر ۱۴۰۳
نویسنده: محمد حسین صفری
" تب بازیگر شدن در جامعه ی ایران "
این یک فراخوان واقعی ست؛
« فوری فوری، فیلم سینمایی، فرصتی کم نظیر!!! پروژه در حال فیلمبرداری. بدون انتظار و تعلل جایگزین بازیگر چهره ای در یه نقش بسیار پررنگ بشید که به پروژه نرسیده، فقط یک نفر آقا ۴۰ تا ۵۰ سال برای این کاراکتر نیازمندیم ، لازم بذکر که مستلزم هزینه کردن برای این کارکتر آماده از جانب بازیگر میباشد، اعلام همکاری از طریق شماره درج شده در تلگرام 0930…….»
امروزه، فراخوان هایی از ایندست در فضای مجازی با زبان محاوره ای و با اغلاط نگارشی فراوان، بویژه در گروه ها و کانال های وابسته به تلگرام یا واتس اپ و همچنین در اینستاگرام فراوان شده است، هر روز، صبح و شام، اگر تلگرام را باز کنید و عضو گروه های هنری بوده باشید یا حتی شما را عضو کرده باشند و شما روی بیرون آمدن از آن گروه های عجیب را نداشته باشید چند فراخوان مشابه با مضمون فراخوان فوق خواهید دید.
تب بازیگری یا بازیگر شدن در جامعه ی کنونی ایران بسیار بالاست، کسی نیست که برای لحظه ای به این موضوع نیاندیشد یا حسرت نخورد.
بسیاری از والدینی که خود به این آرزوی به ظاهر محال، دست نیافته اند تمام وقت و انرژی خود را به علاوه ی هزینه هایی که بایستی بپردازند وسط می گذراند تا فرزند دلبندشان برای لحظه ای در یک سریال تلویزیونی، در یک فیلم سینمایی یا حتی تیزرهای تبلیغاتی و پیام های بازرگانی دیده شود.
بیایید با هم متن چند فراخوان واقعی را که از فضاهای مجازی کپی شده اند مرور کنیم:
" بزرگترین فرصتی که برای یه بازیگر میتونه اتفاق بیفته!!! فوری، برای فیلم سینمایی ( هنر و تجربه ) اکران سینما، پلتفرم و ارسال جشنواره ای. به ۱ نفر بازیگر آقا ۲۵ تا ۴۵ سال ( جایگزین ) برای نقش محوری، مکمل نیازمندیم، پروژه در حال ساخت میباشد بدون معطلی و انتظار!!! اولویت با بازیگران بدون رزومه... برای هماهنگی در پیام رسان روبیکا، ایتا و واتساپ به این شماره پیام دهید، در زاهدان.
همکاری در شهر تهران و کرج. جهت فیلم برای پخش در پلتفرم نمایش خانگی به بازیگر اسپانسر خانم و آقا با کمترین بودجه نیازمندیم. بازیگران منتخب برای نقش های پر رنگ و محوری انتخاب می شوند و در همین ماه مقابل دوربین میروند. قرار داد رسمی به صورت کتبی و تضمینی برای ایفای نقش داده خواهد شد.
فراخوان دهنده :دد
به تعداد محدود از علاقمندان به بازیگری اعم از کارکرده و یا مبتدی، خانم و آقا، بین سنین ۲۰ تا ۳۵ در محدوده ی شرق تهران نیازمندیم. (داشتن یا نداشتن رزومه ملاک نیست)، استعدادیابی در حین تست و تمرین. ارسال مشخصات کامل با عکس چهره و عکس تمام قد و احیاناً رزومه کاری صرفاً از طریق تلگرام صورت پذیرد. دستمزد: (درصورت جایزه آوردن فیلم)
کارگردان : دد
جهت ساخت تله فیلم نمایش خانگی، افرادی باید شرکت کنند که برای ایفای نقش فرعی که بتوانند به متن ها کامل مسلط شوند. تست و تمرینات کرج انجام می شود. فیلم برداری۴ یا ۶ جلسه می باشد که درماه آینده ضبط داریم.
دستیار کارگردان: دد
در متن فراخوان های مشابه بالا که بسیار هم زیاد هستند و ما فقط چند نمونه را ذکر کردیم، به جمله ی «اولویت با بازیگران بدون رزومه » بیشتر بیاندیشید.
در اغلب این فراخوان ها، موضوعات مشابهی وجود دارد که مبتنی بر مشارکت مالی از طرف بازیگر و یا درخواست کنندگان بوده و بایستی بازیگر در مقابل نقشی که می گیرد همزمان بخشی از اسپانسر مالی پروژه نیز باشد. اینکه این پروژه آیا به سرانجام برسد یا اصلا مجوز تولید و پروانه ی ساخت داشته باشد و یا اینکه در جایی به اکران در بیاید مربوط به بازیگر نمی شود و سرنوشت مشخصی نیز ندارد.
شرایط تولیدات هنری در ایران به گونه ای پیش می رود که به نظر می رسد چندان نظارتی بر رفتار کسانی که اقدام به دادن فراخوان هایی از ایندست می دهند در ساختار نظارتی نهاد های مرتبط وجود ندارد واین می تواند پیامدهای نامطلوبی را نیز همراه داشته باشد و ضربه های احساسی و عاطفی یا حتی فرهنگی و هنری به افراد و چارچوب یک جامعه ی هنری وارد سازد.
در نتیجه بی اعتمادی رواج پیدا می کند ، مافیا همچنان در سایه رشد کرده به حیات خود در حاشیه ای از امنیت ادامه می دهد و نم نمک ساحت ارزشمند و قدسی هنر به خطر افتاده و آلوده به هزار رنگ می شود .در آن صورت نباید انتظار تاثیرگذاری مثبت یا فرهنگ سازی مطلوب از این وضعیت را داشت.چه بسیار افراد بیگناهی که در این مسیر از ضربه ها و اتفاقات عاطفی و احساسی رنج می برند و در واقع آنچه بر آنها گذشته است را نمی توانند جایی بازگو کنند. چه بسیار افرادی که به سواستفاده هایشان از سادگی افراد هنر دوست، ادامه داده و به شیوه هایی نامناسب بهره های فراوان می برند.
تب بازیگری و بازیگر شدن در میان ایرانیان بسیار بالاست به همین اندازه نیز پس از کسب تجربه های ناموفق بلافاصله این تب عجیب، فروکش کرده و جایش را به حسرت و رنج می دهد.
در چنین شرایطی چه کسانی، چه ارگان ها و چه نهادی باید بر این وضعیت نظارت داشته باشد؟
بایستی شان و جایگاه آدم ها را در بستر یک جامعه ی حفظ کرد تا آسیبی به ساحت یک خانواده، شخصیت آدم ها و روح و روان شان یا حتی باورها و اعتقاداتشان وارد نشود.
پس از شرکت در فراخوان های مذکور یا پیامی می آید مبنی بر اینکه پس از بررسی، هماهنگی های لازم با شما صورت خواهد گرفت و یا پیامی به شرح ذیل می آید؛ ( این پیام واقعی است و از فضای مجازی کپی شده است):
«سلام آقا یا خانم فلانی … پوزش می خوام دیرجواب میدم و حجم پیام ها زیاده، ما این روزها سر ضبط هستیم و اگه شما با شرایط همکاری مشکلی نداشته باشین و گروه کارگردانی هم اوکی بده امروز هماهنگ میکنم بیایید سرضبط و از فردا یا پس فردا هم بازی دارید و چون فیلم هم در سینما هم در شبکه نمایش خانگی پخش میشه بازی شما در فیلم بصورت میلیونی بازدید میخوره و اتفاقات هنری خوبی براتون رقم می خوره، تا الان خیلی کسانی که شرکت کردن دارای کارت بازیگری خانه سینما و انجمن صنفی بازیگران و مدرک بازیگری دانشگاهی یا آکادمی پیشرفته هستن و همچنین چندین فیلم پخش شده در نقش مهم در سینما یا تلویزیون دارن، اما ملاک کارگردان موارد دیگه هم هست از توانمندی و استعدادی و مسائل انضباطی، از طرفی همانطور که در متن فراخوان هم قید شده جذب بازیگر بصورت اسپانسری هست و البته ما چون حامی مالی داریم مبلغ ما پایین هست و بیشتر در جهت تامین کسورات ریز با هزینه ی برداشت های تکراری که از بازیگران نونیم میشه انجام میشه با توجه به شرایطی که شما ارسال کردین دو کاراکتر، یکی مکمل۳۰ یکی محوری ۶۰ میلیون هست هر دو کاراکتر به میزان شرایط مالی و فیلمنامه ی دیده شدن بازی پر رنگ و... دارند در صورت تمایل در اسرع وقت پاسخ بدین قبل از اینکه لیست بازیگر پر بشه تا هماهنگی ها رو انجام بدم...»
پیام فوق که لبریز از اغلاط املایی و نوشتاری از نظر صنعت نگارش است پر از نشانه، رمزگان و سوال است. بیش از متن فراخوان، پاسخ و برخورد فراخوان دهندگان قابل تامل است. مخاطب این پیام در هر جایگاه و شرایطی که باشد پس از یک شوک ناگهانی برای ساعت ها در فکر فرو می رود. از مناظر گوناگونی می شود این موضوع را مورد تحلیل و بررسی قرار داد از منظر جامعه شناختی، پرداخت به چنین پدیده ای به نتایج و پیامدهای ناگواری منتج می شود. از منظر روان کاوی نیز پرداخت به این موضوع افسرده کننده است. ما می دانیم در همه جای دنیا نقش ها را خرید و فروش می کنند ولی عده کمی هستند که جزو استثنائات تلقی می شوند بسیاری از مردم سختی کار بازیگری را نمی دانند و یا حتی درک نمی کنند. تنها وجه سرگرمی یا معرو فیت آن را می بینند. در طراحی چنین فراخوان هایی، آینده ای قشنگ برای مردم متصور می شوند تا آنان را فریب بدهند و معمولا ساده لوحان هستند که در این مسیر پر از نیرنگ، بیشترین فریب را می خورند. عده ای از فیلمسازان جوان که راهی برای ورود به جهان حرفه ای فیلمسازی پیدا نکرده اند و می خواهند از هر شیوه و راهی برای فیلمساز شدن و مطرح کردن خود به عنوان کارگردان یا فیلمساز بهره ببرند به چنین روش هایی متوسل می شوند که عموما از طرف بخش خصوصی بوده و چندان هم موفق نیستند، آثار تولید شده از طرف چنین فیلمسازانی به جهت اینکه فیلمنامه ی آنها از طرف گروهی یا هیاتی یا مشاورانی مطالعه نشده و از هر حیث مشاوره ی حرفه ای نگرفته اند با نقائص و اشکالات فراوانی از جهت درام، شخصیت پردازی و محتوا روبرو بوده، از آسیب ها و نواقص فرمی یا ساختاری نیز به دلیل پرداختن به سوژه های تکراری، توجه بیش از حد به پول و اسپانسر مالی، شتاب زدگی در تولید و ... رنج می برند. نکته ی قابل تامل در این مسیر، توجه بیش از اندازه ی آنها برای ارسال آثارشان به جشنواره های خارجی است جشنواره های فراوانی که چندان ارزش حرفه ای هم ندارند و برای پر کردن رزومه ی این افراد نیز مثمر ثمر نیستند. این رویکرد جشنواره ای، به جهت اینکه فیلمسازان را در مسیری قرار می دهد که برای مطرح کردن فیلم شان از زدن حرف هایی در تقابل با جامعه ابایی ندارند و تلاش برای ارائه ی تصویری عجیب از جامعه ای دارند که در آن زیست می کنند از آن بهره می برند اما برای بالندگی آن یا رفع مشکلاتی که از آن در آثارشان دم می زنند قدمی برنداشته اند.