هرودوت مورخ یونانی درباره نحوه معاشرت و بوسیدن پارسیان، همچنین میزان احترام آنها به همسایگان چنین گفته است:

هنگامی که دو پارسی در راهی از مقابل هم می گذرند، از طرز رفتارشان می توان دریافت که آنها در يك شأن و مقام اند. به جای ابراز تعارفات معمول، آنان بر لب یکدیگر بوسه می زنند؛ اگر یکی از آنان در مقام و منزلت اندکی پایین تر باشد، آنان گونه های یکدیگر را می بوسند؛ اگر یکی از آنان از خاستگاهی بسیار پایین تر باشد، در برابر دیگری زانو زده، سجده می کند.

 از میان دیگر مردمان پس از خویشتن برای نزدیک ترین همسایگانشان ارزش و احترام قائل اند. آنگاه همسایگان آنها و به همین ترتیب، بر اساس فاصله ای که آنها را از هم جدا می سازد. مردمانی که در دورترین نقاط از آنها واقع شده اند، از نظر آنها از کم ترین ارزش و احترام برخوردارند. از آنجا که خویشتن را از هر لحاظ شریف ترین مردمان می شمارند منزلت دیگر مردمان از نظر آنها بر پایه قاعده مشخصی با یکدیگر متفاوت است و دورترین اقوام برای آنها پست ترین اقوام محسوب می شود.

در زمان مادها، اقوام مختلف امپراتوری بر یکدیگر اعمال حاکمیت می کردند. مادها که حاکمیت مطلق از آن آنان بود، به طور مستقیم بر نزدیک ترین همسایگانشان فرمانروایی می کردند و آن همسایگان نیز بر نزدیکترین همسایگانشان و آنان نیز به نوبه خویش بر اقوام مجاور سلطه خویش را گسترانیده بودند و همین اصول حاکم کم و بیش مبنای ارزش گذاریی شد که پارسیان برای دیگر اقوام قائل شدند؛ به گونه ای که پس از آن که قدرت خویش را بسط و گسترش دادند، اعمال قدرت را به رعایای شان تفویض کردند.