در سال 1384 فولادخوزستان در شرایطی در هفته بیست و نهم لیگ چهارم قهرمانی خود را جشن گرفت که با توجه به نتایج درخشان این تیم، عملا از مدت ها قبل مشخص شده بود که هیچ تیمی به گرد فولاد نمی رسد. سرانجام هم نماینده خوزستان با 64 امتیاز و شش امتیاز برتری نسبت به نایب قهرمان( ذوب آهن) فاتح لیگ شد و جواز حضور در لیگ قهرمانان آسیا در سال 2006 را به دست آورد.

با این وجود، روند کم نظیر فولاد در لیگ پنجم ادامه پیدا نکرد و این تیم در سه بازی پیاپی خود مغلوب شد. هر چند فولاد به مرور کمی اوج گرفت اما شرایط این تیم هرگز به اوضاع ایده آل لیگ چهارم بازنگشت و حتی تغییر مربی نیز فایده ای نداشت.

با آغاز لیگ قهرمانان، فولاد حتی زمین استاندارد به همراه نداشت و اولین مسابقه خود را در ورزشگاه دستگردی تهران برگزار کرد؛ مسابقه ای که با برتری(6-0) نماینده ایران مقابل القادسیه کویت همراه شد. فولاد در روز دوم هم در خانه الاتحاد سوریه به تساوی دست یافت و همچنان صدرنشین ماند. اما به ناگاه افت هولناک تیم در آسیا شروع شد؛ چهار شکست پیاپی از جمله دو شکست(2-0) و (3-1) در برابر پاختاکور ازبکستان، باخت(2-0) از القادسیه و سرانجام شکست( 2-1) مقابل الاتحاد فولاد را قعرنشین جدول کرد. بعدها استقلال تنها نماینده ایران بود که در سال 2009 در شش بازی خود چهار امتیاز کسب کرد. با این حال هیچ تیم ایرانی چهار بازی متوالی را با شکست به پایان نرساند.

نفرات تیم فولاد را در روزهای اوج می بینیم. زمانی که تیم تنها در اندیشه قهرمانی ایران بود و رقبا را یکی پس از دیگری ناکام می کرد. نفراتی چون ابراهیم میرزاپور، امیدشریفی نسب، میثم سلیمانی، پژمان منتظری، احمد مومن زاده، ناجی بداوی، ایمان مبعلی، لفته حمیدی، جلال کاملی مفرد و محمدعلوی فولاد را به یکی از جوان ترین تیم های فاتح لیگ بدل ساختند. تیمی که در آسیا موفق نبود.