- آسمونی
- مجله اینترنتی
- چهره ها
- چهره های ورزشی
- بیوگرافی کیرستی کاونتری( بخش اول)

بیوگرافی کیرستی کاونتری( بخش اول)
بایکوت المپیک
در طول بازیهای المپیک، بارها و بارها تحریم مسابقات سبب شده که ورزشکاران بزرگ از شرکت در مسابقات معتبر محروم شوند. نمونه بارز این مساله در دو المپیک 1980 و 1984 دیده شد. زمانی که آمریکایی ها المپیک 1980 مسکو را تحریم کردند و چهار سال بعد هم شوروی و سایر کشورهای بلوک شرق، مسابقات المپیک 1984 را بایکوت کردند؛ به این ترتیب در هر دوره ورزشکاران هر یک از این کشورها شانس حضور در المپیک را از دست دادند....
جنگ و ورزش
وقوع جنگ نیز از دیگر مسایلی است که می تواند به برگزاری مسابقات و حضور ورزشکاران لطمه بزند. در تاریخ بازیهای المپیک، جنگ جهانی مانع از برگزاری سه المپیک 1916، 1940 و 1944 شد و ورزشکاران سراسر دنیا شانس شرکت در این المپیک ها را از دست دادند. همواره بعد از جنگ جهانی نیز کشورهای مغلوب در جنگ از حضور در بازیهای منع می شوند و به این ترتیب کشوری چون آلمان حق حضور در المپیک های 1920 و 1948 را از دست داد. اما یکی دیگر از مسایل که به صورت تدریجی ورزش یک کشور را از بین می برد، تورم است.
تورمی که ورزش را نابود می کند
وقتی در یک کشور تورم به اوج برسد، پول ارزش خود را از دست می دهد و با از دست رفتن قیمت پول کشور در برابر نرخ دلار، سفرهای خارجی، برپایی اردو و آماده سازی در بیرون کشور به نسبت تورم دشوار و دشوارتر می شود. در چنین شرایطی ورزشکاران تنها می توانند به تدارکات ضعیف و برپایی اردو در داخل کشور خود بسنده کننده. در بسیاری اوقات هم، سفرها به دلیل نداشتن بودجه کنسل می شود و دود این ها به چشم ورزش و ورزشکاران می رود.
تورم یازده میلیون درصدی!
در هجدهم آوریل ۱۹۸۰، وقتی کشور زیمبابوه از دل مستعمره سابق انگلستان، یعنی رودزیا، زاده شد، واحد پول جدیدی به گردش انداخت با نام «دلار زیمبابوه». آن هنگام هر دلار زیمبابوه معادل ۱٫۴۷ دلار آمریکا بود. اما این واحد پولی دستخوش یکی از بزرگترین تحولات پولی در طول تاریخ شد. در اواخر آوریل ۲۰۰۸ ارزش تقریبی هر دلار آمریکا برابر با ۲۱۱۲۳۲ دلار زیمبابوه بود. بعد از مدتی بانک مرکزی زیمبابوه اسکناسهای جدید ۱۰۰ میلیارد دلاری منتشر ساخت و دولت زیمبابوه تعریف جدیدی از واحد پول خود کرد و با حذف ۱۰ صفر از آن هر دلار جدید زیمباوه برابر با ۱۰ میلیارد شد. به این ترتیب زیمبابوه نرخ تورم ۱۱۲۵۰۰۰۰ درصد را تجربه کرد و این اتفاقات همواره در تاریخ بیاد خواهد ماند. طبیعی است که ورزش این کشور نیز چون این تورم را همواره خورده است.
هاکی زنان، اولین مدال آور زیمباوه در المپیک
در تاریخ بازیهای المپیک، زیمباوه سابقه 14 بار حضور در المپیک را داراست. اولین بار با دو ورزشکار در سال 1928 و بازیهای المپیک آمستردام و آن گاه دو بار حضور در سالهای 1960 و 1964. در این سالها این کشور با نام رودزیا در مسابقات حضور پیدا می کرد. در سال 1980 و در اولین حضور زیمباوه در بازیها، اولین مدال تاریخ این کشور در المپیک به دست آمد. تیم هاکی روی چمن زنان این کشور در المپیک مسکو و در رقابتهایی که با حضور 6 تیم و به صورت دوره ای برگزار شد، با سه برد مقابل لهستان(4-0)، شوروی(2-0) و اتریش(4-1) و دو تساوی با چکسلواکی(2-2) و هند(1-1) با 8 امتیاز قهرمان المپیک شد.
دختری دبیرستانی و بهترین شناگر سال 2000
پس از آن زیمباوه در تمامی ادوار المپیک حضور داشته است. اما حاصل کار این کشور همواره ناکامی در کسب مدال بوده است. تا این که یک دختر به تمام ناکامی ها خاتمه داد. کیرستی لایث کاونتری در روز 16 سپتامبر 1983 در هراره متولد شد. دوران مدرسه را در هراره و در دبیرستان دومینیکن کاونت سپری کرد. در همان زمان استعداد او در شنا نامش را در ورزش زیمباوه ماندگار کرد و او در بازیهای المپیک 2000 سیدنی و در شرایطی که هنوز تحصیلاتش در دبیرستان تمام نشده بود، به اولین شناگر در تاریخ کشور خود بدل شد که به نیمه نهایی بازیهای المپیک رسیده است و با این که از رسیدن به فینال بازماند، اما در پایان سال به عنوان بهترین ورزشکار زن کشور خود برگزیده شد.
یک شناگر از دسته ببرها
پس از گرفتن مدرک دیپلم، کاونتری برای ادامه تحصیل راهی دانشگاه آوبورن در آلاباما آمریکا شد و در این دانشگاه فرصت یافت که به شکلی جدی شنا را ادامه دهد. او یکی از اعضای تیم خود در مسابقات کالج های آمریکا( NCAA) بود و به تیم خود که لقب ببرها را یدک می کشید کمک کرد تا عنوان قهرمانی این مسابقات را در سالهای 2003 و 2004 کسب کند. با چنین شرایط تمرینی، کاونتری برای کسب سهمیه المپیک مشکل خاصی نداشت. او در سال 2002 اولین مدال خود را برای زیمباوه به دست آورد که یک طلا در مسابقات کشورهای مشترک المنافع و مسابقه 200 متر مختلط بود. المپیک 2004 روز به روز نزدیک تر می شد و کیرستی در فکر شکستن طلسمی بزرگ بود...