- آسمونی
- مجله اینترنتی
- چهره ها
- چهره های ورزشی
- بیوگرافی چوهی نامبو
بیوگرافی چوهی نامبو
کشور ژاپن از جمله کشورهایی است که زمستان‌های سردی دارد و همین سرما سبب شده بود که در سال‌های دور، دوندگان در فصل‌های سرد سال به مشکل برخورده و از تمرین منظم باز مانند.طبیعی هم بود زیرا امکانات ورزشی و تعداد سالن‌های مسابقه به میزان امروز نبود. یکی از دوندگان ژاپنی چوهی نامبو بود که در ۲۷ می ۱۹۰۴ در شهر ساپورو متولد شده بود و اولین حضور خود در مسابقات المپیک را در بازی‌های آمستردام تجربه کرد. نامبوی ۲۴ ساله تا قبل از این حضور، تنها تجربه بین‌المللی که داشت، شرکت در مسابقات قهرمانی خاور دور بود او در سال ۱۹۲۵ دو نقره و یک برنز و در ۱۹۲۷ یک برنز از این بازی‌ها به دست آورده بود.
در المپیک آمستردام، نامبو در سه مسابقه شرکت کرد. در پرش طول نهم شد. در پرش سه‌گام چهارم شد و در مسابقه ۴۰۰ متر امدادی نیز یکی از دوندگان تیم‌ملی ژاپن بود. ولی موفقیتی کسب نکرد و تنها بر تجربیات خود افزود. به لطف همین تجربیات سرانجام در بازی‌های خاور دور به مدال طلا دست یافت. او در ۱۹۳۰ یک طلا و یک برنز از این مسابقات به دست آورد و آنگاه برای شرکت در المپیک ۱۹۳۲ لس‌آنجلس آماده شد. در فصل زمستان که سرما و برف در ساپورو، موجب تعطیلی تمرین‌ها می‌شد. نامبو تمرینات خود را در سالن فروشگاه‌های محلّی انجام می‌داد. حتی وقتی که فروشگاه‌ها مملو از مشتری بود، او تمرین خود را قطع نمی‌کرد و با دویدن به بالا و پایین پله‌ها اقدام به بدنسازی می‌کرد! برایش هم فرقی نمی‌کرد که تمرین را در مسیری مستقیم انجام دهد یا آن که مجبور شود مسیری مارپیچ را از بین انبوه مشتریان طی کند! او با این کار سبب عصبانیت شدید کارکنان فروشگاه‌ها می‌شد اما در عوض بدن خود را آماده نگه می‌داشت. قبل از المپیک لس‌آنجلس، چوهی رکورد جهانی پرش طول را ترقی داد اما در در شرایطی که همگان وی را بخت شماره یک مدال طلا می‌دانستند، مصدومیت سبب شد که به یک مدال برنز بسنده کند.
دو روز بعد نوبت به پرش سه گام رسید. جایی که بالاخره نامبو درخشید و مدال طلا را از آن خود کرد. آنچه در مورد نامبو جالب بود، یادگیری وی از حیوانات بود. چوهی تکنیک‌های خود را از مطالعه در جهان اطراف به دست می‌آورد. مثلاً برای آموختن درست دویدن، اسب‌ها را تماشا می‌کرد. برای یادگیری پرش از قورباغه‌ها و میمون‌ها آموزش می‌دید و برای این که دستانش را درست حرکت دهد، به چرخ‌های قطار خیره می‌شد!
پس از پایان دوران ورزش، نامبو به عنوان ویراستار ورزشی در نشریه ماینیچی شیمبون به فعالیت پرداخت و علاوه بر آن، سرمربی دوندگان ژاپنی در المپیک ۱۹۶۴ توکیو نیز بود. نامبو در دانشگاه نیز تدریس می‌کرد و مدتی نیز رئیس دانشگاه بود. وی در ۲۳ جولای ۱۹۹۷ درگذشت.
