- آسمونی
- مجله اینترنتی
- چهره ها
- چهره های ورزشی
- بیوگرافی روبن موران
بیوگرافی روبن موران
| نام و نام خانوادگی | روبن موران |
| تاریخ تولد | 6 آگوست 1930 |
| محل تولد | مونته ویدئو - اروگوئه |
| تاریخ فوت | 3 ژانویه 1978 |
| محل فوت | مونته ویدئو - اروگوئه |
| حرفه | بازیکن فوتبال |
| پست | مهاجم |
درباره روبن موران
پوشیدن پیراهن شماره 11 تیم ملی برای هیچ بازیکنی در هیچ جای دنیا نمی‌تواند مساله عجیبی باشد حتی اگر این بازیکن برای نخستین بار چنین پیراهنی را به تن کند. اما برای روبن موران اروگوئه‌ای شرایط متفاوت از تمامی فوتبالیست‌های دنیا بود. روبن موران روز ششم آگوست 1930، اندکی بعد از قهرمانی اروگوئه در نخستین دوره جام جهانی فوتبال در مونته ویدئو به دنیا آمد. او کمتر از نیم قرن زندگی کرد و وقتی در روز سوم ژانویه 1978 در مونته ویدئو از دنیا رفت، هنوز 48 سالش هم تمام نشده بود. اما مدت‌ها قبل، او دریکی از بزرگ ترین روزهای تاریخ فوتبال، نقش آفرینی کرد.
روبن موران از سال 1949 عضو باشگاه سِرروی اروگوئه بود و پنج سال برای سرو به میدان رفت. تنها یک سال بعد از عضویت در این باشگاه بود که به تیم ملی کشورش هم دعوت شد و در شرایطی راهی جام جهانی 1950 فوتبال شد که به خاطر انصراف رقبا، اروگوئه نیازی به برگزاری بازی انتخابی پیدا نکرد تا موران بدون انجام حتی یک بازی ملی در لیست تیم ملی کشورش قرار داشته باشد.
اولین بازی ملی روبن موران
در آن سال برای نخستین بار در تاریخ جام جهانی قرار شد که تیم‌ها از پیراهن‌های شماره‌دار استفاده کنند. قوانین استفاده از پیراهن‌ها چندان پیچیده نبود و 11 بازیکنی که به میدان می‌رفتند پیراهن‌های شماره یک تا 11 را به تن می‌کردند. قانون تعویض هم وجود نداشت و به همین خاطر نیازی نبود که بازیکنان ذخیره، پیراهن‌های شماره‌دار داشته باشند. به این ترتیب در ترکیب اروگوئه، ارنستو ویدال مهاجم تیم پنارول پیراهن شماره 11 تیم ملی را به تن کرد.
آبی آسمانی‌های اروگوئه ابتدا بولیوی را (8-0) در هم کوبیدند و ویدال هم یک گل زد. بعد نوبت به تساوی (2-2) با اسپانیا و برد (3-2) مقابل سوئد رسید تا اروگوئه برای کسب عنوان قهرمانی جام جهانی مقابل برزیل قرار بگیرد. برای مسابقه دو تیم در روز 16 جولای 1950، خوآن لوپز فونتانا سرمربی اروگوئه تصمیمی عجیب گرفت و در برابر نزدیک به 200 هزار تماشاگر عمدتاً برزیلی، روبن موران را در ترکیب اصلی اروگوئه قرار داد. ویدال روی نیمکت نشست و پیراهن شماره 11 را به موران داد تا اروگوئه در این جام با دو بازیکن شماره 11 بازی کرده باشد.
اما مسئله عجیب‌تر این بود که روبن موران نخستین بازی ملی خود را در فینال جام جهانی برگزار می‌کرد؛ اتفاقی عجیب که بعد از آن هرگز برای هیچ بازیکنی تکرار نشد و بعید است که هیچ گاه برای فوتبالیستی اتفاق بیفتد.
روبن موران در دقیقه 28 می‌توانست قهرمان کشورش لقب بگیرد اما او و در مقابل دروازه خالی، توپ را از بالای تیر افقی به بیرون زد. بقیه اتفاقات، همان‌هایی است که بارها و بارها یادآوری شده‌اند. باخت (2-1) برزیل و جاودانه شدن شیافینو و گیجیا گلزنان اروگوئه برای دومین قهرمانی این تیم.
در این بین، کسی به شماره‌ها و همچنین به مهاجمی که تا سال 1953 مجموعاً در پنج بازی ملی برای اروگوئه به میدان رفت، یک گل زد و در 1953 عنوان سوم مسابقات کوپا آمه ریکا را هم تصاحب کرد، توجهی نکرد. موران در 1954 پیراهن باشگاه دِفِنسور اسپورتینگ را به تن کرد و دیگر کسی چیزی از او نشنید. اما همان تک مسابقه در ماراکانا کافی بود تا او را از فراموش شدن نجات دهد؛ قهرمانی که حتی پیراهن و شماره مخصوص به خود نداشت و در عجیب‌ترین جای ممکن، بازیکن فیکس تیم ملی شد.
