بیوگرافی جیمز کانِلی

شصت سال پیش از یادآوری این خاطره، جیمز کانِلی اهل بوستون آمریکا در نخستین دوره مسابقه های المپیک نوین در آتن شرکت کرد و بعد از 1500 سال که از تعطیلی بازی های المپیک می گذشت او نخستین قهرمان دوره جدید این بازی ها شد.

جیمس کانِلی 27 ساله بود که در المپیک 1896 آتن شرکت کرد و مورد استقبال 150000 نفر تماشاچی آن مسابقات واقع گردید. کانِلی در پرش سه گام قهرمان آمریکا بود و به خرج خودش به آتن رفت تا در مسابقه ها شرکت کند. پس از این که دوبار پرید و رکورد 13.7 متر را به دست آورد، مشخص شد که یک متر بیشتر از نزدیک ترین رقیب خود- آلکساندر توفر فرانسوی (که ۱۲ متر و ۷۰ سانتیمتر پریده بود)- برجای گذاشته تا  ژرژ پرنس یونان او را تشویق کرده و اعلام کند که نخستین قهرمان المپیک شده است. در پایان این رقابت و در ایامی که هنوز به برندگان مسابقات، مدال طلا هدیه نمی‌دادند، به نفر برنده یک مدال نقره و تاجی از درخت زیتون اعطا شد. به نایب قهرمان هم مدالی از برنز جایزه داده شد.

کانِلی راجع به این خاطره اش می گوید:

من در طول استادیوم قدم می زدم و آن لحظه فراموش نشدنی را نزد خود تکرار می کردم ناگهان دیدم که صدای سرود ملی آمریکا بلند شد و دارند پرچم کشورم را بالا می برند. مردم تماشاچی یک بند فریاد می زدند: تیکه، تیکه! (پیروزی، پیروزی) و من هنوز آن جا ایستاده و نگاه می کردم. در میان مردم چند تن را با بلوز آبی رنگ اونیفورم نیروی دریایی آمریکا دیدم. این ها افسران یک کشتی جنگی آمریکا بودند و برای من به شدت ابراز احساسات می کردند. من وقتی این جریان را دیدم به خود آمدم و چند دقیقه گذشت تا حس کردم که پس از 1500 سال نخستین قهرمان المپیک شده ام و اگر احساساتم را در آن موقع سوال کنید باید بگویم که احساسی بسیار عالی بود.

کانلی بعدها و در سن 87 سالگی مشغول نوشتن بیست و ششمین داستان مسافرت های دریایی خودش شد. در حالی که چند سال پیش از آن، دانشگاه فوردهام به او عنوان دکترای افتخاری ادبیات را داد. زیرا او در دورانی که برای روزنامه ها و مجلات آمریکایی در اروپا خبرنگاری می کرد، آثار ادبی قابل توجهی نیز تدوین کرده بود. ولی اگر هنوز از او به عنوان فرد برجسته ای یاد می شود به خاطر پیروزی او در المپیک 1896 است.

جیمز کانِلی هم با این قضیه موافق است. او می گوید:

نویسنده زیاد هست ولی قهرمان المپیک به طور انگشت شمار دیده می شود. هر برنامه المپیک که چاپ می شود همیشه نام من به عنوان نخستین قهرمان المپیک در صدر اخبار جای می گیرد و این مساله مهم تر از آثاری است که تاکنون نوشته ام.

بحث درباره علت این که چطور شد کانِلی برای شرکت در مسابقه المپیک یونان رفت، خود نکته قابل توجهی است. در سال 1896 وی دانشجوی سال اول دانشگاه هاروارد بود. او پیش از این که دیپلم خود را بگیرد تحصیلات متوسطه را رها کرد و مدت پنج سال شب ها تحصیل کرد تا در امتحانات ورودی هاروارد موفقیت حاصل کرد. بعد از مدیر هاروارد تقاضا کرد اجازه دهد که او به نام آن دانشکده در بازی های المپیک شرکت کند، ولی اولیای دانشگاه علاقه ای به این موضوع نشان نداده و به او خاطرنشان کردند که اگر تحصیل را رها کرده و به المپیک برود نامش از صورت دانشجویان حذف شده و شانس ورود مجدد در آن دانشگاه را از دست خواهد داد. کانِلی در موقعیت حساسی قرار گرفته و نمی دانست کدام را انتخاب کند. ولی جیمز دلی آکنده از شور و علاقه داشت و می خواست به هر حال در مسابقه های المپیک احیاء شده، شرکت کند به همین جهت از هاروارد خارج شد و به تهیه مقدمات مسافرتش به یونان پرداخت.

امروز احساسات مردم نسبت به ورزش عوض شده است و ورزش آن قدر موفقیت و تبلیغ بین المللی یافته است که هر کس به عنوان عضو تیمی انتخاب شود به بزرگ ترین افتخارات نائل شده است و در هر کشور زنان و مردان جوانی مبارزه می کنند تا دارای این امتیاز قابل توجه شوند و نشان دهند که شایستگی دارند وارد تیم ملی شوند. در هر دوره چند صد نفر به عنوان نمایندگان المپیک آمریکا به بازیهای المیپک می روند. مخارج این عده برای رفتن و برگشتن از هر دوره بازیها میلیون ها دلار تخمین زده می شود و این پول در گذشته از طریق اعاناتی که مردم امریکا می پرداختند و از عواید مسابقه های وابسته به کمیته المپیک پرداخت می شد.