مقتدرترین تیم در تاریخ ورزش ایران

هفتاد سال قبل در همین ایام، رقابتهای وزنه برداری اولین دوره بازیهای آسیایی به پایان رسید و نتایجی به دست آمد که هرچند قابل پیش بینی بود؛ اما اقتدار ایران تا این اندازه، حتی برای خود ایرانی ها هم عجیب به نظر می آمد.

قرار بود در بازیهای آسیایی 1951 دهلی نو، وزنه برداری در هفت وزن برگزار شود. ایران هم که از چهار سال قبل، حضور در مسابقات بین المللی را آغاز کرده بود، در اولین حضور المپیکی خود توسط جعفرسلماسی یک برنز در بازیهای 1948 لندن به دست آورد و پس از آن، دوران درخشش محمود نامجو شروع شد؛ وزنه بردار خروس وزن ایران که سه سال پیاپی قهرمان جهان شد و نخستین قهرمان ایرانی در مسابقات جهانی در تمامی رشته ها لقب گرفت.

روز دوشنبه 14 اسفند 1329 رقابتهای وزنه برداری شروع شد. امکانات محل برگزاری بازیها اندک بود و وزنه بردارانی که می خواستند از وزن خود کم کنند، باید از هیزم و آتش استفاده می کردند و بشکه های آبی که با همین آتش گرم شده بود.

وقتی مسابقات شروع شد، محمود نامجو در وزن 56 کیلو رکورد جهان را شکست و قهرمان شد. علی میرزایی نایب قهرمان جهان، در این مسابقات هم پشت سر نامجو ایستاد و دوم شد. در 60 کیلوجعفر سلماسی مدال طلا را برای ایران به ارمغان آورد. در 67.5 کیلو حسن فردوس، سومین طلا را از آن ایران کرد و در رقابت حساس 75 کیلو، فیروز پژهان بالاتر از جلال منصوری طلا گرفت و منصوری برنده نقره شد. در وزن 82.5 کیلو حسن رهنوردی یک طلای دیگر نصیب ایران کرد و در 90 کیلوگرم رسول رئیسی طلاهای ایران را به عدد شش رساند. بالاخره در روز 17 اسفند و در آخرین وزن هم نوبت به لئون کورکچیان رسید تا طلای هفتم را از آن ایران کند. نکته جالب نایب قهرمانی هوشنگ اردوبادی بود که قصد داشت در پرتاب دیسک در رقابتها شرکت کند و تنها کمی تمرین با هالتر کرده بود. اما کلاس وزنه برداران ایران، به قدری از رقبای آسیایی بالاتر بود که حتی اردوبادی هم توانست بهتر از سایر رقبا کار کند و سومین نقره تیم وزنه برداری را به دست آورد.

به این ترتیب ایران با 7 طلا و 3 نقره در هفت وزن وزنه برداری به کار خودش خاتمه داد. بعدها رقبایی مثل ژاپن، بخشی از مدالهای ایران را تصاحب کردند؛ قوانین هم تغییر کرد و دیگر تیمی اجازه پیدا نکرد به دلخواه، وزنه بردار به مسابقات بفرستد.

به همین خاطر، افتخارات تیم 1951 ایران برای همیشه به تاریخ پیوست و تا ابد، ماندگار شد.