ساز بادی که به سال 1840 توسط آدولف ساکس از اهالی بروکسل از اجماع خصوصیات بادی های چوبی و بادی های مسی اختراع شد. این ساز از روی کلارینت ساخته شده و مانند کلارینت دارای زبانه ای نی ای(از نوع ساده آن) و مانند بادی های مسی از جنس فلز و دارای لوله ای مخروطی شکل( یعنی در قسمت دهانی کم قطر حدود 2 سانتی متر و انتهای آن با قطری متجاوز از 10 سانتی متر) است. از این ساز به اندازه های مختلف ساخته شده و تحت نام هایی که به میدان صدا و بخش آنها مربوط است نامیده می شود. مثلا ساکسیفون سوپرانو، ساکسیفون آلتو، ساکسیفون تنور و غیره وسعت صدا در هر یک از انواع بالا حدود دو اکتاو و نیم است. با وجود آنکه اهنگسازان متاخر مانند راول، دبوسی و استراوینسکی آن را وارد ارکستر کردند آما هنوز ساکسیفون از سازهای اصلی ارکستر سنفونیک محسوب نمی شود. نام ساز،از روی اسم سازنده آن آدولف ساکس (اهل بلژیک 1814،و فوت پاریس 1894) گرفته شده است.
