سوره الرحمن

متن و ترجمه کامل سوره مبارکه الرحمن

بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان

الرَّحْمَنُ ﴿1﴾

[خدای] رحمان (1)

عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿2﴾

قرآن را یاد داد (2)

خَلَقَ الْإِنسَانَ ﴿3﴾

انسان را آفرید (3)

عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿4﴾

به او بیان آموخت (4)

الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بحُسْبَانٍ ﴿5﴾

خورشید و ماه بر حسابی [روان]اند (5)

وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿6﴾

و بوته و درخت چهره‏سایانند (6)

وَالسَّمَاء رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿7﴾

و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت (7)

أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿8﴾

تا مبادا از اندازه درگذرید (8)

وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بالْقِسْطِ وَلَا تُخْسرُوا الْمِیزَانَ ﴿9﴾

و وزن را به انصاف برپا دارید و در سنجش مکاهید (9)

وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿10﴾

و زمین را برای مردم نهاد (10)

فِیهَا فَاکِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَکْمَامِ ﴿11﴾

در آن میوه [ها] و نخلها با خوشه‏های غلاف دار (11)

وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿12﴾

و دانه‏های پوست‏دار و گیاهان خوشبوست (12)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿13﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (13)

خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿14﴾

انسان را از گل خشکیده‏ای سفال مانند آفرید (14)

وَخَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ ﴿15﴾

و جن را از تشعشعی از آتش خلق کرد (15)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿16﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (16)

رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿17﴾

پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر (17)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿18﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (18)

مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿19﴾

دو دریا را [به گونه‏ای] روان کرد [که] با هم برخورد کنند (19)

بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا یَبْغِیَانِ ﴿20﴾

میان آن دو حد فاصلی است که به هم تجاوز نمی‏کنند (20)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿21﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (21)

یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿22﴾

از هر دو [دریا] مروارید و مرجان برآید (22)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿23﴾

 پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (23)

وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالْأَعْلَامِ ﴿24﴾

و او راست در دریا سفینه‏های بادبان‏دار بلند همچون کوهها (24)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿25﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (25)

کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿26﴾

هر چه بر [زمین] است فانی‏شونده است (26)

وَیَبْقَی وَجْهُ رَبّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿27﴾

و ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقی خواهد ماند (27)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿28﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (28)

یَسْأَلُهُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿29﴾

هر که در آسمانها و زمین است از او درخواست می‏کند هر زمان او در کاری است (29)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿30﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (30)

سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَا الثَّقَلَانِ ﴿31﴾

ای جن و انس زودا که به شما بپردازیم (31)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿32﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (32)

یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنس إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانفُذُوا لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بسُلْطَانٍ ﴿33﴾

ای گروه جنیان و انسیان اگر می‏توانید از کرانه‏های آسمانها و زمین به بیرون رخنه کنید پس رخنه کنید [ولی] جز با [به دست آوردن] تسلطی رخنه نمی‏کنید (33)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿34﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (34)

یُرْسَلُ عَلَیْکُمَا شُوَاظٌ مِّن نَّارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنتَصِرَانِ ﴿35﴾

بر سر شما شراره‏هایی از [نوع] تفته آهن و مس فرو فرستاده خواهد شد و [از کسی] یاری نتوانید طلبید (35)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿36﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (36)

فَإِذَا انشَقَّتِ السَّمَاء فَکَانَتْ وَرْدَةً کَالدّهَانِ ﴿37﴾

پس آنگاه که آسمان از هم شکافد و چون چرم گلگون گردد (37)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿38﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (38)

فَیَوْمَئِذٍ لَّا یُسْأَلُ عَن ذَنبهِ إِنسٌ وَلَا جَانٌّ ﴿39﴾

در آن روز هیچ انس و جنی از گناهش پرسیده نشود (39)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿40﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (40)

یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بسیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بالنَّوَاصِی وَالْأَقْدَامِ ﴿41﴾

تبهکاران از سیمایشان شناخته می‏شوند و از پیشانی و پایشان بگیرند (41)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿42﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (42)

هَذهِ جَهَنَّمُ الَّتِی یُکَذّبُ بهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿43﴾

این است همان جهنمی که تبهکاران آن را دروغ می‏خواندند (43)

یَطُوفُونَ بَیْنَهَا وَبَیْنَ حَمِیمٍ آنٍ ﴿44﴾

میان [آتش] و میان آب جوشان سرگردان باشند (44)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿45﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (45)

وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبّهِ جَنَّتَانِ ﴿46﴾

و هر کس را که از مقام پروردگارش بترسد دو باغ است (46)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿47﴾

پس کدامیک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (47)

ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ﴿48﴾

که دارای شاخسارانند (48)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿49﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (49)

فِیهِمَا عَیْنَانِ تَجْرِیَانِ ﴿50﴾

در آن دو [باغ] دو چشمه روان است (50)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿51﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (51)

فِیهِمَا مِن کُلِّ فَاکِهَةٍ زَوْجَانِ ﴿52﴾

در آن دو [باغ] از هر میوه‏ای دو گونه است (52)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿53﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (53)

مُتَّکِئِینَ عَلَی فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَی الْجَنَّتَیْنِ دَانٍ ﴿54﴾

بر بسترهایی که آستر آنها از ابریشم درشت‏بافت است تکیه آنند و چیدن میوه [از] آن دو باغ [به آسانی] در دسترس است (54)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿55﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (55)

فِیهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿56﴾

در آن [باغها دلبرانی] فروهشته‏نگاهند که دست هیچ انس و جنی پیش از ایشان به آنها نرسیده است (56)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿57﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (57)

کَأَنَّهُنَّ الْیَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ﴿58﴾

گویی که آنها یاقوت و مرجانند (58)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿59﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (59)

هَلْ جَزَاء الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ ﴿60﴾

مگر پاداش احسان جز احسان است (60)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿61﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (61)

وَمِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ﴿62﴾

و غیر از آن دو [باغ] دو باغ [دیگر نیز] هست (62)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿63﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (63)

مُدْهَامَّتَانِ ﴿64﴾

که از [شدت] سبزی سیه‏گون می‏نماید (64)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿65﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (65)

فِیهِمَا عَیْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ﴿66﴾

در آن دو [باغ] دو چشمه همواره جوشان است (66)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿67﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (67)

فِیهِمَا فَاکِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ﴿68﴾

در آن دو میوه و خرما و انار است (68)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿69﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (69)

فِیهِنَّ خَیْرَاتٌ حِسَانٌ ﴿70﴾

در آنجا [زنانی] نکوخوی و نکورویند (70)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿71﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (71)

حُورٌ مَّقْصُورَاتٌ فِی الْخِیَامِ ﴿72﴾

حورانی پرده‏نشین در [دل] خیمه‏ها (72)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿73﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (73)

لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿74﴾

دست هیچ انس و جنی پیش از ایشان به آنها نرسیده است (74)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿75﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (75)

مُتَّکِئِینَ عَلَی رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِیٍّ حِسَانٍ ﴿76﴾

بر بالش سبز و فرش نیکو تکیه زده‏اند (76)

فَبأَیِّ آلَاء رَبّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿77﴾

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (77)

تَبَارَکَ اسْمُ رَبّکَ ذی الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿78﴾

خجسته باد نام پروردگار شکوهمند و بزرگوارت (78)