محمد خادم، مردی که با کم کردن وزن مخالف بود

اختصاصی آسمونی

نوشته مهدی زارعی

سه عضو از یک خانواده، با سابقه حضور در 5  دوره المپیک و کسب یک طلا، سه برنز، یک عنوان چهارمی و یک مقام هفتمی بازیها.

اینها گوشه ای از افتخارات محمد خادم ازغدی و دو نفر از پسران وی امیررضا و رسول خادم می باشد.

محمد خادم توانایی جسمی را از پدرش ملاابراهیم به ارث برده بود و به همین خاطر، بدون این که تمرینات تخصصی کشتی انجام دهد، خیلی زود در کشتی مطرح شد. بدنش آن قدر آماده بود که از مشهد تا روستای ازغد در حوالی طرقبه را که 45 کیلومتر فاصله بود، همیشه پیاده طی کند.

محمد خادم تفاوتی بزرگ با همدوره ای های خودش داشت. در دورانی که بسیاری از کشتی گیرها برای حضور در یک وزن خاص، چندین کیلو از وزن خودشان کم می کردند، او ترجیح می داد وزن کم نکند و در عوض به یک وزن بالاتر برود؛ بدون توجه به رقبایی که در آن وزن در انتظارش هستند.

به همین خاطر بود که از 52 کیلو شروع کرد؛ کمی بعد در 57 کیلو کشتی گرفت و سرانجام بزرگ ترین افتخارخود را در 62 کیلو به دست آورد. در مسابقات جهانی 1962 تولیدو، خادم فینالیست شد و در فینال حتی یک امتیاز از اوساما واتانابه- کشتی گیر بزرگ ژاپنی- پیش افتاد. اما اسیر فن تو حلق حریف شد تا بعد از واتانابه نایب قهرمان جهان شود.

خادم تا هفت سال بعد هم کشتی گرفت و در این مدت 6 بار قهرمان ایران شد که دو بار آن در کشتی فرنگی بود و بعد از آن هم مربیگری را شروع کرد.

بعد از المپیک 92 بارسلون، او گفت: چون خود من در دوران ورزشی ام، دیدم که وزن کم کردن چه اندازه مشقت دارد، نمی گذارم پسرانم این مشقت را تحمل کنند و به همین خاطر هر دوی آنها، به یک وزن بالاتر می روند.

به این ترتیب امیررضا از 74 کیلو به 82 کیلو رفت و جای برادر خود را گرفت و رسول هم از آن به بعد در 90 کیلو کشتی گرفت و درخشان ترین روزهای زندگی اش در همین وزن رقم خورد.

بعدها یک بار دیگر، این سه نفر در مسابقات جهانی 1998 تهران، با سه پست متفاوت در کنار هم قرار گرفتند. امیررضا حالا مربی تیم ملی بود و از پدر خود دعوت کرد که در کادر رهبری تیم ملی حضور داشته باشد. رسول هم به کشتی برگشت و این بار در 130 کیلو برای ایران مدال نقره آورد. ایران قهرمان جهان شد و بعد از آن، دیگر این سه عضو خانواده خادم، به صورت همزمان در کنار هم در تیم ملی کشتی حضور پیدا نکردند.