1 ربیع الاول، هجرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم از مکه به مدینه

کفار قریش که از پیمان آنها با پیامبر صلی الله علیه وآله با خبر شدند بر کینه آنها افزود، لذا قرار گذاشتند که از هر قبیله، مردی دلاور انتخاب کرده و با هم پیامبر(صلی الله علیه وآله) را به قتل برسانند تا خون بهایش در بین قبائل پراکنده گردد، و عشیره پیامبر صلی الله علیه وآله قدرت مقابله با قاتل حضرت را نداشته باشند.

این جماعت شب اوّل ربیع الاوّل در اطراف خانه پیامبر(صلی الله علیه وآله) جمع شدند و قرار گذاشتند که وقتی پیامبر(صلی الله علیه وآله) به رختخواب رفت بر بالین وی حاضر شوند و او را به قتل برسانند.

خداوند متعال موضوع را به پیامبر صلی الله علیه وآله اطلاع داد و آیه شریفه إذْ یَمکُر بکَ الَّذینَ کَفَروا لیُثبتوکَ أوُ یَقتُلوکَ أوُ یُخرِجوکَ و یَمکُرونَ وَ یمکُرُ اللّهُ و اللّهُ خَیرُ الماکِرینَ نازل شد، و پیامبرصلی الله علیه وآله مأمور گشت تا حضرت علی علیه السلام را به جای خود در بستر گذارد و از مکه خارج شود.

پیامبرصلی الله علیه وآله به حضرت علی علیه السلام فرمود: خداوند امر کرده در جای من بخوابی و من خارج شوم. حضرت علی علیه السلام عرض کرد:

یا رسول اللّه اگر من در جای شما بخوابم شما نجات می یابید؟

فرمود: بلی. در این هنگام حضرت علی علیه السلام عرض کرد:

اَلْحَمْدُ لِلّهَ الَّذی جَعَلَ نَفْسی وَقاءً لِنَفْس رَسُول الْلّه و سجده شکر به جا آورد.

رسول اکرم صلی الله علیه وآله او را در بر گرفت و بسیار گریست. در این هنگام جبرئیل نازل شد و دست رسول اکرم صلی الله علیه وآله را گرفت و از خانه بیرون برد.

پیامبر صلی الله علیه وآله آیه شریفه وَ جَعَلْنا مِنْ بَینِ أیدیهِمْ سَدّاً وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدّاً فَأَغْشَیناهُمْ فَهُمْ لایُبْصِروُن را تلاوت نمود و از خانه خارج شد. سپس به غار ثور تشریف برد و سه روز در آنجا ماند، در روز چهارم به سوی مدینه حرکت نمود و در دوازدهم ربیع الاوّل وارد مدینه شد.