بیوگرافی میا هام

ستاره های جام جهانی زنان / اختصاصی ورزشی آسمونی - مهدی زارعی

میا هام ، صاحب رکورد 275 بازی ملی و یک بنیاد خیریه / کمک به بیماران مغز استخوان به وسیله فوتبال

 در میان مشاهیر فوتبال، میا هام یکی از نام های ماندگار است. هام چند سالی است که از فوتبال بازنشسته شده است. با این حال با تاسیس یک بنیاد خیریه، نه تنها به یاری بیماران پرداخته، بلکه خانواده ها را تشویق می کند که کودکانشان را به ورزش سوق دهند. میاهم (هام) یکی از اسطوره‌های فوتبال زنان است. کمتر عنوان و موفقیتی بود، که این مهاجم آمریکایی در دوران فوتبالی درخشان و 17 ساله خود، به دست نیاورده باشد.

158 گل‌ ملی، دو مدال طلای المپیک و یک نقره این رقابت‌ها و از همه مهم‌تر: دو عنوان قهرمانی و یک نایب‌قهرمانی جام جهانی زنان از افتخارات میاهام هستند. دومین قهرمانی میا در جام‌جهانی 1999 یکی از به یادماندنی‌ترین لحظات تاریخ فوتبال، محسوب می‌شود. 90هزار تماشاگر برای تماشای فینال جام جهانی بین آمریکا و چین ورزشکا رزبال پادسانا را پر کرده بودند.

در همان حال، 40 میلیون نفر در سراسر جهان، این مسابقه را تماشا می‌کردند. او درباره آن تجربه می گوید:« از آن تجربه‌های باور نکردنی بود! ما قبل از جام جهانی در مسابقات متعددی شرکت کرده بودیم و از مراحل متعددی صعود کردیم. یادم می‌آید که تمرینات قبل از آن تورنمنت، واقعاً فوق‌العاده بود. حس می‌کردم که تیممان واقعاً به یک تیم تبدیل شده است و همین سبب شد که وقتی تورنمنت آغاز شد، از جان و دل، مایه بگذاریم و نشان بدهیم که تا چه اندازه عاشق فوتبال هستیم.»

در دیدار فینال مسابقه در وقت‌های قانونی و اضافی بدون گل خاتمه یافت. هام درباره آن تیم و اهمیت آن می‌گوید: «به نظر من یکی از مزیت‌های فوتبال ملی این است که می‌توان شخصیت و قدرت یک کشور را در قالب تیم ملی فوتبال آن کشور، مشاهده کرد. من از این بابت خیلی خوشحال بودم. ما هیچ گاه عقب نمی‌نشستیم و به تیم رقیب، اجازه خودنمایی نمی‌دادیم. دلمان می‌خواست وارد زمین شویم؛ به صورت حریف نگاه کنیم و بگوییم در 90 دقیقه آینده یا هر چقدر که مسابقه طول بکشد، دست از سرتان برنمی‌داریم.»

اهمیت تورنمنت های جوانان

هنوز هم در فوتبال زنان، کمتر فوتبالیستی به اندازه هام به شهرت رسیده است. میا در 15 سالگی به جوان‌ترین فوتبالیست تیم ملی آمریکا بدل شد و چهار سال بعد در 1991، به همراه تیم ملی کشورش در اولین دوره جام جهانی زنان در چین به قهرمانی رسید. سبک بازی پرقدرت میا باعث شد که هواداران زیادی پیدا کند. به خصوص دختران جوان آمریکایی در سراسر کشور به زمین‌های فوتبال هجوم آوردند تا راه الگوی خودشان را دنبال کنند.

به عقیده هام، تورنمنت‌های جوانان در مسیر پیشرفت یک فوتبالیست اهمیت زیادی دارد. او معتقد است: «وقتی یک فوتبالیست فرصت پیدا می‌کند تا در تیم ملی کشورش بازی کند، باید دو دستی این فرصت را بچسبد و نهایت استفاد را از آن ببرد. تیم ملی آمریکا سال گذشته در جام جهانی زیر 20 سال قهرمان شد. هرچند ممکن است برخی از نفرات آن تیم نتوانند به تیم ملی بزرگسالان راه پیدا کنند؛ اما آن‌ها همگی قهرمان جهان هستند. قهرمانانی که به فرصت حضور در تیم ملی نه نگفتند.»

تاثیرات فوتبال

میا هام در سال 1998 به عنوان بهترین ورزشکار زن سال آمریکا انتخاب شد و در سال 2001 عنوان بهترین فوتبالیست زن فیفا را از آن خود کرد. عنوانی که یک سال بعد نیز نصیب او شد. میا هام یکی از سفرای بزرگ فوتبال زنان بوده و برای نسلی از دختران علاقه‌مند به ورزش، الگویی بزرگ محسوب می‌شد. او درباره تاثیرات فوتبال بر زندگی و شخصیتش می گوید: «ما علاقه زیادی داشتیم که به میدان برویم. زیرا نه تنها می‌توانستیم به فوتبال زنان کمک کنیم بلکه خیلی از دختران جوان بودند که از ما، الگو می‌گرفتند.

من اکنون مادر هستم و دو دختر 7 ساله دارم. می‌توانم ببنیم که آن‌ها فارغ‌ از تصمیمی که می‌توانند برای خود بگیرند و علایقی که پیدا خواهند کرد، در محیطی مثبت فعالیت می‌کنند. این محیط مثبت برای من، ورزش ـ و به خصوص فوتبال ـ بود. من در فوتبال،‌ چیزهایی زیادی یاد گرفتم. روز به روز اعتماد به نفس بیشتری پیدا کردم، اعتماد به نفسی که نه تنها به من کمک کرد تا فوتبالیست بهتری شوم، بلکه انسان بهتری باشم.»

چگونگی شکل گیری بنیاد

میا در سال 2004 بازنشسته شد. موفقیت‌هایی که او در زمین فوتبال به دست آورد، نیازی به تعریف و تمجید ندارد. او در خارج از زمین فوتبال هم توانست بر چالش‌های شخصی متعددی غلبه کند. چالش‌هایی از جمله مرگ برادر ناتنی‌اش در 28 سالگی که به دلیل بیماری‌ کم‌خونی مادرزادی رخ داد. میا پس از آن فاجعه، «بنیاد میا هام» را تأسیس کرد؛ بنیادی که هدف آن، جمع‌آوری اعانه و افزایش آگاهی عمومی درباره بیماری‌های مغز استخوان است و در عین حال، برای افزایش فرصت‌های ورزشی موجود برای زنان نیز فعالیت می‌کند.

دو موضوعی که برای هام، بیشترین اهمیت را دارند. او در خاتمه صحبت‌های خود، درباره این بنیاد می‌گوید: «من یک بنیاد دارم: بنیاد میا هام. ما سعی می‌کنیم به خانواده‌ها کمک کنیم تا دخترانشان را به ورزش تشویق کنند. و همین طور به خانواده‌هایی که با بیماری‌های مغز استخوان و اختلالات خونی درگیرند، کمک می‌کنیم. من تا جایی که بتوانم فوتبال را دنبال می‌کنم. هوادار پر و پا قرص تیم ملی آمریکا هستم و باید بگویم که واقعاً عاشق فوتبال هستم. وقتی آدم به ورزش‌های مختلف نگاه می‌کند، می‌بیند که چه در فوتبال مردان و چه در فوتبال زنان، این رشته تنها ورزشی است که انسان فارغ از قامت و جثه و سرعت خود، می‌تواند به بهترین بازیکن جهان بدل شود.»