اشعاری بمناسبت شهادت امام سجاد

امام سجاد (ع) چهارمین امام شیعیان است که 35 سال امامت کردند و در نهایت در سن 57 سالگی و به دست ولیدبن عبدالملک مسموم شده و به شهادت رسیدند. آسمونی در این بخش اشعاری بمناسبت شهادت امام سجاد را منتشر می کند.

اشعاری بمناسبت شهادت امام سجاد

من جگر گوشه شیر خدایم

که جگر پاره از زهرِ جفایم

داغدار لاله های کربلایم

یادگار مکه، فرزند مِنایم

تا که پیغام خون به کوفه بردم

بارها زنده گردیده و مردم

من شهید زنده دشت بلایم

یادگار مکه، فرزند مِنایم

*** اشعاری بمناسبت شهادت امام سجاد ***

از غربت تو اشک دمادم داریم

دائم به لب پنجره شبنم داریم

این درد دل ماست ، خودت می دانی

در خاک مدینه یک حرم کم داریم

*** اشعاری بمناسبت شهادت امام سجاد ***

چشـمان نجیب عشق بی تاب شده

هم ناله ی اشک های مهتاب شده

ای حسرت دیدن تو در سینه ی ما

از غربت تو دل زمین آب شده

*** اشعاری بمناسبت شهادت امام سجاد ***

یک عمر چشمان تو را باران نوشتند

در باغ سرخ لاله ات طوفان نوشتند

در کوچه و بازار شهر غصّه و غم

بند دلت را واژه ی عطشان نوشتند

*** اشعاری بمناسبت شهادت امام سجاد ***

از خیمه نگاه می کنی بابا را

پیکار شغال ها و آدم ها را

فرداست که گریه های تو خون بکند

چشمان زمین و قلب هر دریا را

*** اشعاری بمناسبت شهادت امام سجاد ***

آن کسی که خود خورشید به پایش افتاد

ناگهان رعشه بر اندام رسایش افتاد

ضعف شد چیره و زیر بغلش خالی شد

از روی شانه ی افتاده عبایش افتاد

*** اشعاری بمناسبت شهادت امام سجاد ***

وای از ریش سپیدش که حنایی شده بود

ناله اش گفتن اسمی سه هجایی شده بود

دم مغرب افق شهر مدینه اما

جهت قبله ی او کرب و بلایی شده بود

*** اشعاری بمناسبت شهادت امام سجاد ***

این هم از ماهیت نفس نفیس خاک است

سر آقا به روی دامن خیس خاک است

همه اش سجده شده مثل پدر در گودال

خاک سجاده و سجاد انیس خاک است

*** اشعاری بمناسبت شهادت امام سجاد ***

گاه آهسته فقط وای برادر می خواند

لب تشنه «قُتلوا» بود که از بَر می خواند

اشک می ریخت وَ هر آینه می گفت حسین

تا دم مرگ فقط روضه ی حنجر می خواند

*** اشعاری بمناسبت شهادت امام سجاد ***

زهر نوشید وَ تب کرد محیط جگرش

گُر گرفت از عطش و سوخت همه بال و پرش

خشک شد جُلگه ی لب هاش و با خشکی لب

روضه می خواند به یاد لب خشک پدرش