آموزش استفاده از نوردهی دستی در عکاسی

تنها سه چیز بر نوردهی تاثیر می‌گذارند :

دیافراگم، ایزو، سرعت شاتر. البته اگر تراز سفیدی را هم به حساب بیاورید چهار تا می‌شوند. حالا ما قصد داریم با توجه به این سه عامل استفاده از نوردهی دستی را در این بخش پورتال آسمونی بررسی کنیم.

1- دیافراگم را تنظیم کنید

دیافراگم تنها عامل در بین این سه کنترل است که بر عمق میدان تاثیر می‌گذارد، پس در مورد عمق میدان مورد نظرتان در عکس تصمیم گیری کنید و دیافراگم را تنظیم نمایید. گاها من دیافراگم را در بازترین حالت یا یک یا دو درجه بسته‌تر از بازترین حالت ممکن قرار می‌دهم تا بیشترین نور ممکن را داشته باشم.

2- سرعت شاتر را تنظیم کنید

اگر بدون سه پایه (دوربین در دست) عکاسی می‌کنید، مطمئن شوید که سرعت شاتر آهسته تر از 1/فاصله کانونی نباشد. (برای نمونه اگر با فاصله کانونی 100میلیمتر عکاسی می‌کنید سرعت شاتر باید 100/1ثانیه یا سریعتر باشد). من معمولا سرعت شاتر را بر 1/فاصله کانونی یا کمی سریعتر قرار می دهم تا عکس تا حد امکان واضح و شارپ باشد.

3- حال نوبت تنظیم ایزو (ISO) یا همان حساسیت سنسور دوربین است

این بخش نیازمند کمی تمرین است، چراکه مانند دو تنظیم قبل فرمولی برای آن وجود ندارد. با ایزو نوردهی کامل می‌شود. ابتدا به صحنه نگاه کنید، سپس منظره یاب را بررسی کرده و در نهایت نگاهی به نورسنج بیندازید. اگر نورسنج EV0+ را نشان نمی‌دهد، ببینید که رو به کجاست و خوانشش را بر اساس نقطه ای تیره انجام می دهد یا روشن و ایزو را بر اساس آن تنظیم نمایید. با کمی تمرین عملکردتان در تنظیم نوردهی سریعتر می‌شود. بهترین بخش تنظیم نوردهی در حالت دستی (manual mode) این است که تنها کافی است یکبار آن را انجام دهید و تنظیمات بر تمامی عکس‌هایی که از سوژه می گیرید اعمال می‌شوند و با آن دیگر عکس‌هایتان نوردهی‌های مختلف و گاها عجیب و غریب نخواهند داشت.

نکته کلیدی :

برای عکاسی در وضعیت‌های نوری مختلف که البته نور در آنها تغییر نمی‌کند چه می‌شود کرد؟

بسیاری از دوربین‌ها از قابلیت ذخیره سازی تنظیمات پیشفرض نوردهی (custom preset settings) برخوردار هستند.