قرارداد کار موقت یا همان قرارداد با مدت معین، نوعی قرارداد طبق قانون کار است که به مدت محدود و معلوم بین طرفین منعقد میشود.
قرارداد کار، طبق تعریف ماده 7 قانون کار، بدین معناست که کارگر یا کارمند باید از قرارداد کتبی یا شفاهی در قبال دریافت حق الزحمه، کاری را برای مدت موقت یا مدت غیرموقت برای کارفرما انجام دهد. قرارداد کار موقت یا مدت معین نیز یکی از قراردادهای پراستفاده در ایران می باشد؛ به همین منظور هم کارفرما و هم کارپذیر باید نکات مهمی را موقع امضا در نظر بگیرند. در بخش زیر مطلب آسمونی درباره جزئیات دقیق تر این قرارداد بیشتر می پردازیم.
سرفصل های این مطلب:
قرارداد کار موقت یا همان قرارداد کار با مدت معین، یکی از مهم ترین موضوعات حوزه روابط کار است. این قرارداد نوعی قرارداد مدت معین به شمار می آید که زمان آغاز و اتمام در آن قید می شود. در تمام مدت قرارداد، کارفرما حق ندارد آن را فسخ کند. برای اضاف کردن نیروی کار به شرکت نیز می توانیم از این نوع قرارداد استفاده کنیم. همچنین برای کسانی که قرار است بصورت موقت کاری را انجام دهند، مانند نقاشی یا اجرای دکور یک ساختمان، می بایست از این نوع قرارداد استفاده کرد.
اولین ایراد این قرارداد، امنیت شغلی است. درست است که طبق قانون کار، قرارداد موقت بصورت صحیح و قانونی است اما باید ساز و کارهای حمایتی خاصی برای این نوع قراردادها تنظیم شود تا کسی دچار عدم امنیت شغلی نشود.
از طرفی، طبق گفته بالا، کارفرمایان هم در این صورت ممکن است با اخراج کارگران خود روبرو شوند. پس تنها در شرایطی کارگر را می توان بیرون کرد که بخاطر تقصیر و کوتاهی خودش در انجام کارها بوده باشد، نه اینکه کارفرما بخاطر دلایل کاملاً شخصی بخواهد شخصی را اخراج کند.
تمام اطلاعات شخصی را باید هنگام تنظیم قرارداد قید کرد. علاوه بر درج اطلاعات اولیه کارفرما، باید موارد زیر را درباره کارپذیر قید کنید:
چنانچه قصد دارید فردی را بصورت غیردائمی استخدام کنید، می بایست تاریخ شروع و پایان قرارداد را دقیقاً قید کنید.
باید تمام وظایفی که کارپذیر باید طی قرارداد خود انجام دهد را بصورت دقیق و کامل ذکر کنید.
در جامعه ما، تخلفات زیادی درباره ساعت کار کارمند یا کارگر صورت می گیرد. برای جلوگیری از چنین مشکلاتی، باید روزها و ساعات کار مطابق قانون کار باشد. همچنین می توان نمونه قرارداد را به صورت قرارداد کار موقت ساعتی تنظیم کنید.
در قرارداد کار موقت باید محل کار کارپذیر دقیقاً مشخص شود. البته دقیقاً به صورت آدرس منزل لازم نیست باشد، همین که قید شود مثلاً "در تهران، منطقه فلان است" کفایت می کند.
از حداقل های قانونی حقوق و مزایا (مانند حق الزحمه، سابقه کار، حق اولاد، حق مسکن و...) نباید مبلغ پایین تری را قید کنید. مثلاً قرارداد کار موقت بدون بیمه، یک توافق نامه کاری غیرقانونی است! زیرا بیمه حق قانونی افراد است. وزارت کار و رفاه اجتماعی، هرساله حداقل حقوق و مزایا را تعیین می کند پس باید از آنها مطلع باشید.
در مورد روزهای تعطیل و سایر تعطیلات مربوط به شرکت هم باید شفاف سازی کرده و در قرارداد کار موقت بگنجانید. باید با توجه به اجباری بودن رعایت قوانین و مقررات کار، مرخصی های هفتگی و سالانه را مطابق قانون کار اعلام کنید. روز جمعه و روزهای تعطیلات رسمی، روز تعطیل هفتگی با مزد به حساب می آیند.
درباره تمام مرخصی ها، خصوصاً مرخصی استحقاقی، باید مطابق مقررات قانون کار پیش بروید.
جرئیات تعهدات کارفرما و کارپذیر باید دقیقاً مشخص شود. سرانجام در صورت توافق، می توان قرارداد کار موقت را امضا کرد. اصلاً بصورت شفاهی این کار را انجا ندهید، بلکه الزاما باید در قرارداد ذکر شود تا درصورت خسارت به اموال و انجام ندادن تعهدات، خسارت بصورت قانونی جبران شود. برخی کارفرمایان برای این کار سفته یا ضمانت درخواست می کنند.
حتماً در قرارداد ذکر شود که این قرارداد مثلاً در دو یا چند نسخه تنظیم شده است.
قرارداد کار موقت سه ماهه بیشترین استفاده را تا کنون داشته است. اما هیچ محدودیتی از جانب قانونگذار برای این قرارداد تعیین نشده است. هر زمانی که مدنظرتان است را می توانید در این قرارداد قید کنید. فعلاً مدت زمان قرارداد کار موقت نیز مانند سایر سال های گذشته بوده است.