ورزشگاه ومبلی که خود را برای میزبانی بازیهای المپیک 1948 لندن آماده می کرد، چندی قبل از افتتاحیه بازیها، میزبان یکی از جذاب ترین فینال های جام حذفی انگلیس شد.منچستر یونایتد جام حذفی را با جشنواره گل ویلاپارک و برتری(6-4) در خانه استون ویلا آغاز کرد و با برتری مقابل لیورپول(3-0)، چارلتون(2-0) و پرستون(4-1) به نیمه نهایی رسید و در این مرحله با هت تریک استن پیرسون(3-1) دربی کانتی- تیم چهارم لیگ آن فصل- را از جام خارج ساخت.

در فینال سراسر لانکشیری هر دو تیم از پیراهن های دوم خود استفاده کردند. منچستر یونایتد با پیراهن آبی و شورت سفید و بلکپول با پیراهن سفید و شورت مشکی در برابر 99842 تماشاگر مقابل هم ایستادند. اولین مسابقه این تیمها در لیگ با یک تساوی(1-1) به پایان رسید و دومین دیدار دو تیم هم دوشنبه بعد از فینال جام حذفی با برد(1-0) بلکپول خاتمه یافت، اما نبرد جام حذفی حکایتی متفاوت داشت. مهمترین تفاوت در این بود که جو اسمیت مربی بلکپول تصمیم گرفت از جیمی مک اینتاش در ترکیب بلکپول استفاده نکند. مک اینتاش در مسیر فینال 5 گل زده بود و هفته بعد هم گل پیروزی را در برابر یونایتد به ثمر می رساند؛ اما در فینال هرگز فرصت بازی پیدا نکرد.

از طرفی یونایتدی ها که پس از 39 سال به فینال رسیده بودند، همگی اولین تجربه خود را در ومبلی آغاز کردند. بلکپول هم اولین فصلی بود که استنلی ماتیوس بزرگ را در ترکیب خود می دید. استن مورتنسون هم که در تمام مراحل قبلی برای تیمش گلزنی کرده بود- از جمله در نیمه نهایی که در آخرین لحظات گل تساوی را وارد دروازه تاتنهام کرد و در وقت اضافی زمینه ساز برد(3-1) بلکپول شد، آماده تر از همیشه در ترکیب اصلی تیم خود قرار گرفته بود. بلکپول در مراحل قبل هم در برابر لیدز(4-0)، چستر(4-0)، کولچستر(5-0) و فولام(2-0) به برتری دست یافته بود تا تنها با یک گل خورده فینالیست جام شود.

بلکپول خیلی زود و در دقیقه 12 با پنالتی اِدی شیموِل از حریف پیش افتاد. با این گل شیمول اولین مدافع آخری می شد که در فینال جام حذفی در ومبلی موفق به گلزنی شده است. در دقیقه 28 یونایتد روی پاس جیمی دیلِینی اسکاتلندی و ضربه جک راولی بازی را مساوی کرد. اما شادی آبی پوشان دیری نپایید و استَن مورتنسون با شوتی از زاویه بسته، گل دوم را در دقیقه 35 برای بلکپول به ثمر رساند. پنالتی بلکپول هم به دنبال خطا روی همین بازیکن اتفاق افتاد تا مورتنسون برای یک نیمه قهرمان بازی فینال باشد.

نیمه دوم هم از نیمه گذشت تا این که جای قهرمانان تغییر کرد. در دقیقه 70 جک راولی به دنبال یک ضربه کاشته بازی را به تساوی کشاند. لحظاتی بعد مورتنسون دوباره می توانست به قهرمان بلکپول بدل شود اما این بار جک کرامپتون دروازه بان ملی پوش منچستر، مانع از گلزنی او شد. کرامپتون در زندگی هم مقاومت بیشتری نسبت به تمامی نفرات داخل زمین داشت؛ به طوری که تا جولای 2013 زنده ماند و وقتی در 91 سالگی درگذشت، آخرین بازمانده از فینال شصت و هفتم جام حذفی انگلیس بود.

مسابقه دو تیم به شکلی پایاپای پیش می رفت تا این که در دقیقه 80 استن پیِرسون با شوتی از فاصله 20 یاردی دروازه بلکپول را گشود. دو دقیقه بعد جان آندرسون هافبک راست یونایتد گل چهارم این تیم را هم به ثمر رساند تا یونایتد با برتری(4-2) قهرمانی را جشن گرفته و لحظاتی بعد جانی کَری- کاپیتان ایرلندی تیم- برای گرفتن جام از پلکان افتخار بالا رود. آمارهای پس از بازی هم نشان از برتری یونایتد می داد؛ از جمله برتری(12-4) این تیم در ضربات کرنر.

یونایتد در آن سال در لیگ هم توانست پس از آرسنال نایب قهرمان شده و سالی درخشان را به پایان برساند. اولین جام یونایتد بعد از جنگ جهانی دوم با پیراهن آبی به دست آمد و دو دهه بعد، نخستین جام اروپایی این تیم باز هم در ومبلی کسب شد؛ این بار هم با پیراهن آبی.

آا