- آسمونی
- مجله اینترنتی
- ورزشی
- اطلاعات فوتبالی
- زنان فوتبالیست و هشتمین دوره جامجهانی زنان ؛ فوتبال زنان چگونه شکل گرفت؟
زنان فوتبالیست و هشتمین دوره جامجهانی زنان ؛ فوتبال زنان چگونه شکل گرفت؟
زنان فوتبالیست و هشتمین دوره جامجهانی زنان/ اختصاصی آسمونی" href="https://asemooni.com/sport">ورزشی آسمونی - مهدی زارعی
فوتبال زنان چگونه شکل گرفت؟
هرگاه از فوتبال میگوییم، ناخودآگاه منظورمان « فوتبال مردان » میباشد و زنان در اولویت آخر قرار دارند. علیرغم چنین نگاهی، زنان آرام آرام وارد استادیومها شدند و این علاقه را چنان به اثبات رساندند که حالا « فوتبال زنان » هم جامجهانی مخصوص خود را دارد و هم در برنامه بازیهای المپیک گنجانده شده است. حیرتانگیز است که این پیشرفتها در شرایطی به دست آمده که حتی بسیاری از مسئولین فدراسیون بینالمللی فوتبال هنوز نتوانستهاند عبارت « فوتبال زنان » را هضم کنند.
به گزارش آسمونی ، سالها قبل « پاتریشیا گریگوری » عضو اتحادیه فوتبال زنان انگلستان گفت: « مردی که برای دیدن فوتبال زنان میرود، هدفش دیدن فوتبال نیست !!»
چندی بعد هم « سپبلاتر » رئیس فیفا گفت: « زنان برای جذاب شدن فوتبال خود باید از جذابیتهای زنانه استفاده کنند و لباسهای والیبالیستهای زن را الگو قرار دهند !!»
این جمله همچون توهینی بزرگ برای بسیاری از زنان فوتبالیست در سراسر عالم بود. کاپیتان تیمملی زنان نروژ در پاسخ بلاتر گفت: « ما تنها میخواهیم فوتبال بازی کنیم. چون اینجا زمین فوتبال است و نه سالن مُد لباس. کسانی هم که میخواهند به جای فوتبال زنان، مانکنهایی را ببینند که از این سو به آن سوی سالن میخرامند، به استادیوم نیایند !!»
با وجود اعتقاد راسخ فوتبالیستهای زن به هدف پیشروی آنها، « فوتبال جنس دوم » هرگز از گزند زخمزبانها در امان نماند. به قول یکی از مفسرین تلویزیون جزیره، کار به جایی رسیده که زنان هم ومبلی بازی میکنند !!»
نگاهی به تاریخی کُند
جامجهانی زنان به دنبال کنگره جهانی فدراسیون بینالمللی فوتبال به هنگام برگزاری جامجهانی مکزیک (1986) مورد تصویب قرار گرفت و اولین جامجهانی زنان در 1991 برگزار شد. پنج سال بعد این مسابقه به برنامه المپیک افزوده شد. نگاهی به ورود رشتههای مختلف به المپیک نشان میدهد که عمده رقابتهای تیمی در بخش زنان قبل از فوتبال وارد المپیک شدند. مثل والیبال (1964) و بسکتبال (1976). حتی مسابقات سنگینی مثل دوی ماراتن زنان هم سابقهای طولانیتر از فوتبال زنان دارند. فوتبال دختران قدمتی همردیف با رقابتهایی چون کشتی و وزنهبرداری زنان دارد و همین واقعیت نشاندهنده آن است که جهان ورزش، فوتبال را رشتهای کاملاً مردانه میداند. اما به چه علت ؟!یک ورزش « مردانه »
فوتبال از ابتدای شکلگیری به عنوان ورزشی « مردانه » تلقی شد. دلیل این امر نیز آشکار بود. امکانات اندکی که برای بازی فوتبال نیاز بود، سبب شد که بسیاری از اقشار فعال اجتماع اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 به این ورزش روی آورند. در آن زمان هنوز جنبشهای مخصوص زنان فعالیت چندانی نداشت و آنچه به عنوان « اقشار فعال اجتماع » نام برده میشد، صرفاً به معنای « مردان فعال اجتماع » به شمار میآمد. آسمونی ، فوتبال به سرعت محبوب طبقههای متوسط اجتماع شد. « کارگران » بیشتر این طبقه را تشکیل میدادند و در خانوادههایی که کسب درآمد به عهده « مرد کارگر » بود، زنان عمدتاً « خانهدار » بودند و نقش آنچنانی در خارج از خانه ایفا نمیکردند. فوتبال بدین ترتیب معنایی چون « ملیت » یافت. زیرا در مبارزات ملیگرایانه و جنبشهای ابتدای قرن بیستم هم عمده مسئولیتها به عهده « مردان » بود!دیدگاه تبعیضآمیز در ورزش
ورزش نوین از ابتدای شکلگیری توسط مردان اداره شد و بیشتر این مردان به دلایلی مختلف با میدان دادن به زنان در عالم ورزش مخالف بودند. آنان که روحی بزرگتر داشتند، به فکر سلامتی زنان بودند و دوست نداشتند زنان خصوصیات « زنانه » خود را در اثر فعالیتهای سنگین از دست بدهند. با تلاشهای اولیه زنان برای ورود به میادین فوتبال، اتحادیه فوتبال انگلستان در سال 1902 قانونی تصویب کرد که از حضور مختلط زنان و مردان در میدانهای فوتبال جلوگیری به عمل آورد. در المپیک 1928 و به دنبال « ضعف کردن » و « از حال رفتن » چند دونده دوی 800 متر دختران ـ که برای اولین بار در برنامه المپیک گنجانده شد ـ دویدن دختران در مسافتهایی بیشتر از 400 متر برای مدت 32 سال ممنوع اعلام گردید! حتی وقتی ورزش « هندبال » اختراع شد، گروهی بر این عقیده بودند که ظرافتهای این ورزش « زنانه » است. پس باید هندبال مخصوص دختران و فوتبال خاص پسران باشد ! طی این سالها مبارزه زنان در دیگر بخشهای اجتماع هرگز متوقف نشد.فوتبال دختران
اولین مسابقه فوتبال زنان در 23 مارس 1895 به همت « فلورنس دیکسی » رئیس باشگاه زنان بریتانیایی « بریتیش لایس ال » بین دختران شمال و جنوب انگلستان برگزار شد که شمالیها (7ـ1) پیروز شدند.دو دهه گذشت و جنگ جهانی مردان را به خود مشغول کرد. در همین ایام زنان محدودیتهای کمتری برای پرداختن به فوتبال پیدا کردند. کارگران زن کارخانه « دیک کرز » شهر پرستون در سال 1917 تیمی تشکیل دادند که درآمد تمام مسابقات خود را صرف کارهای خیریه میکرد. یکی از دیدارهای این تیم در دسامبر همین سال 10 هزار نفر را به استادیوم کشاند. در پایان جنگ هم مردان برای مدتی فرصت مخالفت با اینگونه « اقدامات زنانه » را از دست دادند. در سال 1920 « بازی دیک کرز » و « سنت هلن » در ورزشگاه گودیسون پارک 53 هزار نفر را به استادیوم کشاند. افقهای روشنی پیش روی فوتبال زنان باز شده بود که اتحادیه در سال 1921 فوتبال زنان را ممنوع اعلام کرد! جنگ سنّت و مدرنیته به فوتبال هم کشیده شد ...
اختصاصی آسمونی