- آسمونی
- مجله اینترنتی
- ورزشی
- اطلاعات فوتبالی
- فینال اسب سپید، پرتماشاگرترین دیدار تاریخ
فینال اسب سپید، پرتماشاگرترین دیدار تاریخ
فینال اسب سفید
آسمونی" style="color: #0000ff;" href="https://asemooni.com/" target="_blank">اختصاصی آسمونی / مهدی زارعی
جوابهای زیادی می توان به این پرسش داد که تمام این جوابها بسته به شرایط، زمان و مکان آن مسابقه دارد. در تاریخ مسابقات ورزشی، هرگز نمی توان« فینال اسب سپید» را فراموش کرد. فینالی که بحث درباره هجوم هواداران و حواشی آن، حتی به مجلس عوام انگلیس هم کشیده شد. بهتر است ماجرا را از زبان باب برنسکل و دیوید باب در کتاب « مسابقه هزاره» بشنویم قرار بود دو تیم بولتون و وستهام برگزار کننده اولین دیدار در تاریخ استادیوم ومبلی باشند. تعداد رسمی تماشاگرانی که می توانستند بازی را از نزدیک ببینند 126047 نفر اعلام شده بود، اما صعود وستهام دسته دومی- نماینده لندن- به فینال جام حذفی، دسترسی آسان به ومبلی، شوق دیدن استادیوم تازه تاسیس، هوای خوب بهاری و البته هجوم هواداران بولتون از ایالت لانکشایر باعث شد که در روز 28 آوریل 1923 جمعیتی انبوه به ورزشگاه هجوم آورند. تماشاگران می خواستند علاوه بر دیدن فینال جام حذفی، استادیومی را ببینند که ساخت آن 300 روز زمان برده بود و 750 هزار پوند هزینه ساختش شد؛ ورزشگاهی با 25 هزار تن بتون به کار رفته در آن. ده سال قبل از آن، فینال آستون ویلا و ساندرلند با حضور 121919 تماشاگر برگزار شده بود و کسی فکر نمی کرد که آن رکورد شکسته شود.
فینال آستون ویلا و ساندرلند از سه ساعت و نیم قبل از شروع بازی، یعنی ساعت 11:5 صبح، بلیت فروشی شروع شد. بلیت های 2 شیلینگی و 1.5 شیلینگی از هم جدا شده بودند تا کار فروش بلیت و البته استقرار تماشاگرها راحت تر صورت گیرد. بعد از دو ساعت و ربع، به ناچار دروازه های ورزشگاه بسته شد؛ وسایل نقلیه عمومی به هواداران اعلام کردند امکان ورود به ومبلی وجود ندارد؛ تمام پلیس های نزدیک ورزشگاه، به ومبلی فرا خوانده شدند. اما همچنان تماشاگر بود که به سمت ومبلی می آمد. معلوم نشد چه تعداد تماشاگر، داخل و اطراف ومبلی بودند اما آمار غیررسمی به حدود 250 هزار تماشاگر اشاره می کردند. کار به جایی رسید که بازیکنان بولتون مجبور شدند از اتوبوس پیاده شوند و پای پیاده به استادیوم بروند. در این مدت تماشاگرها از هر راهی که توانستند وارد ورزشگاه شدند؛ از میله ها بالا رفتند، از لای درها گذشتند و حتی پله های ورزشگاه را به جایگاه خودشان تبدیل کردند. تماشاگرها لحظه به لحظه به زمین چمن نزدیک و نزدیک تر شدند و بالاخره چمن ورزشگاه هم پر شد از تماشاگرهایی که نه راه پس داشتند و نه راه پیش. در این شرایط تصویر « جورج اسکوری » پلیس سوار با اسب سفیدش در عکسها جاودانه شد. اسبی به نام بیلی که شاید مشهورترین اسب تاریخ شد و بعدها اسم یکی از پلهای نزدیک به ومبلی را « پل اسب سپید» گذاشتند. بیرون بردن تماشاگرها از زمین چمن 45 دقیقه طول کشید و زمانی هم که بازی شروع شد، تماشاگرها چنان به خط کنار زمین نزدیک بودند که برای هر ضربه کرنر، پلیس سوار باید دخالت می کرد و تماشاگرهای آن بخش را جابه جا می کرد تا کرنر زده شود. با این شرایط مسابقه(2-0) به سود بولتون تموم شدو این تیم قهرمان جام حذفی شد.
تماشگران فینال اسب سفید بعد از فینال، بحث درباره این مسابقه و حواشی آن به مجلس عوام کشیده شد. اسوالد مازلی وزیر کشور از طرفداران و پلیس برای حفظ آرامش ستایش کرد. حتی به پلیس سوار« جورج اسکوری» بلیت افتخاری تمام فینالهای بعدی ومبلی داده شد تا در جایگاه ویژه مسابقه را نه به عنوان یک پلیس، بلکه به عنوان یک تماشاگر تماشا کند. اما اسکوری تمام کارها را به خاطر انجام درست وظیفه و حفظ نظم انجام داده بود و این بلیت را قبول نکرد. در ادامه، اتحادیه فوتبال، پول تماشاگرهایی را که بلیت داشتند اما نتوانسته بودند راهی به ورزشگاه پیدا کنند ، برگرداند تا حتی یک شیلینگ هم از حق کسی ضایع نشود. اما همه می دانستند که چنین استقبالی می توانست منجر به یک فاجعه شود. به همین خاطر بود که لوید جورج نخست وزیر بریتانیا از بازیکنان و داوران مسابقه دعوت کرد تا بعد از فینال در ضیافت شامی شرکت کنند. اما مهم ترین مساله، هوادارا بودند. به همین خاطر یک کمیته مخصوص، یک ماه تموم را به بررسی حاشیه ها پرداخت تا از تکرار آنها جلوگیری کند. بالاخره قرار شد درهای ورودی عوض شوند و درهایی تعبیه شود که تماشاگرها یکی یکی و بعد از نشان دادن بلیت از آنها داخل شوند. پیش فروش بلیت ها و تفکیک جایگاهها از هم، راهکارهای بعدی برای جلوگیری از تکرار فینال 1923 بودند. کارهایی که در مدتی کوتاه انجام شدند. به طوری که سال بعد در فینال نیوکاسل و استون ویلا فقط به 91695 تماشاگر بلیت فروخته شد و با حضور آنها، دومین فینال ومبلی بدون هیچ مشکلی برگزار شد.
