- آسمونی
- مجله اینترنتی
- مناسبت های روز
- 15 رمضان؛ روز اکرام و تکریم خیرین
15 رمضان؛ روز اکرام و تکریم خیرین
پانزدهم رمضان روز ولادت امام حسن مجتبی (ع) است و به میمنت سالروز ولادت کریم اهل بیت، در تقویم کشورمان این روز به‌نام روز ملی اکرام و تکریم خیرین نامگذاری شده است.
امام حسن مجتبی(ع)، دومین پیشوای شیعیان جهان در پانزدهم رمضان سال سوم هجرت در شهر مدینه پا به عرصه گیتی نهاد. او نخستین فرزند امام علی(ع) و حضرت زهرا(س) و نخستین نواده پیامبر اسلام است. رسول اکرم(ص) با شنیدن کلام وحی از جبرئیل، نام حسن را برای ایشان انتخاب کردند. کنیه امام، ابومحمد و به القابی چون سبط، سید، زکی و مجتبی مشهور بودند.
رسول اکرم(ص) هماره امام حسن(ع) و امام حسین(ع) را با سید جوانان اهل بهشت مورد خطاب قرار می دادند.امام حسن مجتبی(ع) هفت ساله بود که پیامبر اسلام(ص) جد بزرگوار خویش را از دست داد و پس از آن هماره از ولایت پدر گرامی خود دفاع می کرد و در جنگ های جمل و صفین همراه ایشان بود.
پس از شهادت امام علی(ع) ایشان با توجه به مخالفت های معاویه و خیانت همراهان بعد از هفت ماه برای جلوگیری از تفرقه مجبور به پذیرش صلح شد.
امام مجتبی(ع) در مدت ۱۰ سال امامت خود، بدون داشتن هیچ گونه امنیتی و وجود محدودیت های مختلف از سوی معاویه هدایت مردم را برعهده داشت.
امام حسن(ع) سالها با صبر و بردباری با ارشاد مردم و هدایت آنها به راه حق و دفاع از دین اسلام، به مبارزه ای پنهان با خلافت بنی امیه پرداخت و به دلیل همین شکیبایی محبوب دلها و مایه امید کسانی شده بود که وی را کریم اهل بیت می خواندند.
سرانجام امام حسن مجتبی(ع) در بیست وهشتم صفر سال ۵۰ هجری قمری به تحریک معاویه و بدست همسر خود جعده، مسموم و به شهادت رسید و قبرستان بقیع میزبان پیکر مطهر این امام بزرگوار شد.
امام حسن مجتبی(ع) از جود و بخشش خاصی برخوردار بود و از همان دوران کودکی کرامت و رسیدگی به ایتام را از پدر و جد بزرگوارش به ارث برده بود. چنانچه روایت است امام (ع) در طول زندگی سه مرتبه دارایی های خود را با فقرا و مستمندان تقسیم کرده است.
در ایران اسلامی نیمه ماه مبارک رمضان میلاد امام حسن(ع) روز اکرام نامگذاری شده است تا به احترام نام این کریم اهل بیت، موجی از بخشش، اکرام ایتام و مستمندان با الگو پذیری از سیره اخلاقی ایشان در جامعه بوجود آمد.
این روز بهانه ای است تا بار دیگر با مرور احادیث بجا مانده از امام حسن مجتبی(ع) دستها و دلهای خود را برروی همنوعان بگشاییم:
**آغاز نمودن به نیکی و بذل و بخشش، پیش از درخواست نمودن، از بزرگترین شرافتها و بزرگی هاست.
**هیچ بی نیازی بزرگتر از عقل و هیچ فقری مانند جهل و هیچ وحشتی سخت تر از خودپسندی و هیچ عیشی لذّت بخش تر از خوش اخلاقی نیست.
**نزد کسی مرو، مگر آن که به بخشش او امیدوار، یا از قدرتش بیمناک، یا از دانشش بهره مند، یا به برکت و دعایش امیدوار باشی، یا آن که بین تو و او پیوند خویشاوندی باشد.
**به خدا قسم من ترس از آن دارم که عذاب گناهکاران از ما اهل بیت دو چندان گردد و امید آن را دارم که نیکوکار از ما اهل بیت نیز پاداشش دو برابر باشد.
**مکارم و فضائل اخلاق ۱۰ چیز است:راستگویی، راستگویی در وقت سختی و گرفتاری، بخشش به سائل، خوش خُلقی، پاداش در مقابل کارها و ابتکارات، پیوند با خویشان، حمایت از همسایه، حق شناسی درباره دوست و رفیق، میهمان نوازی و در رأس همه اینها شرم و حیاست.
**همانا بیناترین دیده ها آن است که در طریق خیر نفوذ کند و شنواترین گوشها آن است که پند و اندرز را در خود فرا گیرد و از آن سود برد، سالم ترین دلها آن است که از شبهه ها پاک باشد.
