القاب و نام های بانوان بزرگ دین

بانوان گرامی اسلام، القاب و نام ها و کنیه هایی دارند که ما در این مقاله از آسمونی به همین موضوع می پردازیم و القاب و نام های بانوان بزرگ دین را برای شما عزیزان شرح می دهیم.

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: مردان زیادی به درجه بلند کمال رسیده‏اند ولی از طایفه زنان تنها چهار زن کاملند: آسیه (زوجه فرعون) و مریم (مادر حضرت عیسی علیه السلام) و خدیجه (زوجه مبارکه رسول خدا) و فاطمه (دختر گرامی رسول خدا). اما کدامیک از این چهار زن کامل افضلند؟

برای پاسخ به این سوال به این روایت توجه کنید: پیامبر گرامی اسلام فرمود: مادر حسن و حسین، افضل و والا مقام‏ترین زنهای اهل زمین است. در حدیث است که روز قیامت آسیه و مریم و خدیجه در جلوی فاطمه زهرا علیه السلام راه می‏روند و آنحضرت را مانند پیشقراولان و نگهبانان، با احترام، به سوی بهشت می برند.

القاب حضرت فاطمه (س)

می‌توان فاطمه را از محبوبترین شخصیت‌ها در نزد شیعیان نامید، بسیاری از شیعیان برای وی مقامی والا قائلند و معتقدند که فاطمه (درود خداوند بر او) جبرئیل را می‌دیده‌ است و حتی پس از فوت حضرت محمد، از او گونه‌ای از وحی را دریافت می‌ نموده‌ است که البته کیفیت این وحی با قرآن متفاوت بوده، تمامی آن، در مصحف فاطمه گرد آوری شده‌ است که نزد امامان شیعه بوده‌ است. از همین روی او را محدثه لقب می‌دهند، آنچنانکه مریم را نیز محدثه می‌نامند.
برخی از مسلمانان به وی لقب «مریم دوم» یا «مریم کبری» نیز داده‌اند. به عقیده بسیاری از مسلمانان خدیجه (سلام الله) مادر فاطمه (علیها سلام) نیز همچون فاطمه از بهترین زنان و مقدس‌ترین زنان تاریخ بشمار می‌آید. این دو در امور اسلامی و اخروی مربوط به زنان، نقش مهمی را ایفا می‌نمایند.

همچنین امامان شیعه و سادات از طریق فاطمه و علی ابن ابی‌طالب از نسل محمد مصطفی به حساب می‌آیند. تا آنجا که در طول تاریخ به فرزندان فاطمه، «پسران رسول خدا» (ابن رسول‌الله)، گفته می‌ شده‌ است. اینکه اهل بیت به عقیده شیعیان، فقط فاطمه و همسر و فرزندانش محسوب گردند یا به‌نظر اکثر اهل سنت شامل زنان محمد نیز گردد، به هرحال فاطمه را از تقدیس و طهارتی که قرآن برای اهل بیت برشمرده، مستثنی نخواهد کرد. این آیه از قرآن تأکید دارد که «خواست خداوند بر این است تا هرگونه پلیدی و ناپاکی را از اهل بیت دور نماید و ایشان را پاک‌ ترین پاکان قرار داده‌ است.

فاطمه زهرا دختر محمد به گفته امام ششم شیعیان، جعفر صادق دارای ۹ نام مخصوص بوده:

• فاطمه

از محمد بن علی (درود خداوند بر او)، امام پنجم شیعیان روایت شده: خداوند فاطمه زهراء را از جهل و پلیدی جدا نموده‌است، لذا «فاطمه» نام گرفته‌است. سپس ادامه دادند: به خدا قسم، خداوند در عالم پیمان و عهد (عالم ذر) فاطمه را از جهل و پلیدی جدا کرده‌است.

• صدیقه

به زنی صدیقه گویند که بسیار راستگو باشد. زنی که هم در عمل، هم در گفتار و هم در اعتقادات و ایمان صادق باشد. از علی بن موسی (امام هشتم شیعه)، روایت شده: فاطمه زهرا زنی «بسیار راستگو» بود و شهیده از این دنیا رفت. عایشه گوید: کسی را راستگوتر از فاطمه زهرا، غیر از پدرش (پیامبر اسلام) ندیدم.

• مبارکه

 بَرَکَتْ یعنی فایدهٔ ثابت. عبداللَّه بن سلیمان می‌گوید: اوصاف پیامبر اسلام را در انجیل خواندم که او زیاد نکاح می‌کند و نسل کمی خواهد داشت و نسل او از «دختری مبارک» به وجود خواهد آمد که برای او خانه‌ای در بهشت آماده گشته‌است…

• طاهره

طاهرة یعنی زن پاکیزه از نجاست و نقص. باقر، امام پنجم شیعیان، از پدران خود نقل کرد: فاطمه زهرا چون از هرگونه پلیدی و گناه پاک بود، «طاهره» نامیده شد. هرگز فاطمه زهرا خون حیض یا خون نفاس ندید. آیهٔ تطهیر که در وصف پاکی اهل‌بیت نازل شده‌است، این گونه می‌گوید: «إنّمإ؛ ّ یرید اللَّه لیذهب عنکم الرجس أهل البیت و یطهّرکم تطهیراً»، همانا خدا چنین می‌خواهد که رجس و هر آلودگی را از شما خانوادهٔ نبوت ببرد و شما را از هر عیب، پاک و منزه گرداند.

• زکیه

 زَکیّة در لغت پاکیزه بودن و رشد و نمو را معنی می‌دهد. پاکیزه بودن از هرگونه رجس، گناه یا صفات رذیله، که در شرح نام «طاهره» آمده. مباهات علی بر همسری با فاطمه زهرا «من شوهر بتول، سرور زنان عالم هستم. فاطمه‌ای که اهل تقوا، پاکدامنی و نیکوکاریست، او که از طرف خداوند هدایت شده‌است، دوست، دوست خداست، بهترین دختر و فرزند پیامبر خداست، ریحانهٔ پیامبر اکرم است…» «... درود بر تو ای زن با فضیلت! و ای زنی که از هر آلودگی خود را پاک نموده‌ای.»

• راضیه

 فاطمه دارای صفت رضا بود، یعنی هر سختی و مصیبت و رنجی را که خداوند برای او مقدر کرده بود، تحمل می‌کرد و به آن راضی بود. جابر بن عبداللَّه گوید: پیامبر اسلام وارد منزل فاطمه زهرا شد در حالی که عبایی از پشم شتر بر دوش حضرت فاطمه بود و با دست آسیا می‌کرد. پیامبر نگاهی به فاطمه زهرا نمود و فرمود: عجله کن و تلخیهای دنیا را تحمل کن تا فردا (در بهشت) به نعمتهای آخرتی نائل گردی، چرا که خداوند بر من نازل کرده‌است که آنقدر پروردگارت به تو می‌بخشد که تو راضی شوی، و لسوف یعطیک ربّک فترضی.»

• مرضیه

فاطمه دارای صفت رضا بود، یعنی هر سختی و مصیبت و رنجی را که خداوند برای او مقدر کرده بود، تحمل می‌کرد و به آن راضی بود. «مرضیه» بود، یعنی در این مقام به درجه‌ای رسیده بود که خداوند نیز اعمال او را تأیید می‌کرد و از تمامی اعمال او راضی بود. عبدالرحمن بن المثنی گوید: به امام صادق گفتم: فدایتان شوم چرا فرزندان امام حسین بر فرزندان امام حسن برتری دارند (فرزندان امام حسین امام قرار گرفتند اما فرزندان امام حسن چنین نشدند) در حالی که هر دو از یک پدر و مادر هستند. جبرئیل بر پیامبر نازل شد و گفت: خداوند فرزندی به شما خواهد داد که امتت پس از شما او را خواهند کشت. پیامبر اسلام به جبرئیل فرمود: به چنین فرزندی نیاز ندارم و سه مرتبه این کلام را تکرار فرمود و سپس علی را در جریان این سخن قرار داد که جبرئیل از طرف خداوند به او خبر داده‌ است که پسری برای تو به دنیا می‌آید، امتم بعد از من او را می‌کشند.

• محدثه

نام محدثه دارای دو تلفظ است: «محدثه» به فتح دال، یعنی زنی که برای او حدیث گفته می‌شد. فرشتگان با فاطمه زهرا سخن می‌گفتند. محدثه جزو زیباترین القاب آن حضرت بوده و چه زیباست کسی که فرشته‌ها او را برای مصاحبت برانگیزند … جعفر صادق فرمود: فاطمه را «محدثه» گویند، چون ملائکه از آسمان به پایین می‌آمدند و همانگونه که ملائکه با حضرت مریم سخن می‌گفتند، با حضرت زهرا نیز سخن می‌گفتند. شبی حضرت از فرشتگان سؤال نمود: آیا برترین زن عالم، حضرت مریم دختر عمران نیست؟

فرشتگان عرضه داشتند: حضرت مریم سرور زنان زمان خود بود، اما خداوند شما را برترین زن جهان قرار داده‌است، هم در زمان خودت و هم در زمان حضرت مریم و سرور همهٔ زنان از اول عالم تا آخر جهان. محمد پسر ابوبکر گوید: وقتی آیه «و ما أرسلنا من قبلک من رسول و لا نبیّ و لا محدث» نازل شد من گفتم: آیا فرشتگان با غیر از پیامبران نیز سخن می‌گویند؟ «امام صادق فرمود: حضرت مریم پیامبر نبود ولی «محدثه» بود، یعنی فرشتگان با او سخن می‌گفتند.

• زهراء

 زهراء، مؤنث الزهراء است، که در لغت، درخشنده، روشن، معنی می‌دهد. جابر از حسین سؤال کرد: چرا فاطمه را «زهراء» نامیده‌اند؟ او فرمود: خداوند فاطمه را از نور عظمت خود آفرید. وقتی فاطمه درخشید، زمین و آسمان را نورانی کرد. چشمهای ملائکه غرق نور شد و خداوند را سجده کردند و از روی تعجب گفتند: خداوندا! این چه نوری است؟ وحی شد که این یکی از نورهای من است، در آسمان جایش دادم و او را از طریق پیامبر متولد گردانیدم و او را بر همهٔ پیامبران برتری دادم و از آن نور، ائمهٔ هدی به وجود آمدند، تا دستورات مرا اجرا نمایند و مردم را هدایت کنند، آنها بعد از قطع شدن وحی، جانشینان من در زمین هستند.

• دیگر القاب حضرت فاطمه (س)

 لقب‌های فاطمه فراوان است که قسمت کمی از آن به این صورت است: انسیه، بتول، تقیه، حبیبه، حُرَّة، حوراء، حوریه، راکعه، رشیده، رضیه، ریحانه، زهره، ساجده، سعیده، سیده، شهیده، صابره، صادقه، صدوقه، طیبه، عارفه، عالیه، عذراء، عزیز، علیمه، عدیله، فاضله، فریده، کریمه، کوثر، کوکب، مبشره، محموده، مطهره، معصومه، ملهمه، ممتحنه، منصوره، موفقه، مهدیه، مؤمنه، ناعمه، نقیّه، والهه، وحیده، انسیة، نوریة، حانیة، رحیمة، رشیدة، محترمة، صابرة، سلیمة، صفیة، حدیثه، محتشمة، جلیلة، حکیمة، فهیمة، حنانة، حسنا، مرضیه، هدی

کنیه‌ های حضرت فاطمه (س)

کنیه، برای تعظیم و تکریم اشخاص به کار می‌رود. فاطمه کنیه‌های زیادی دارد، که تعدادی از آنها بدین صورت است:

• اُمّ‌الحسن
• اُمّ‌الحسین
• اُمّ‌المحسن
• اُمّ‌الأئمة
• اُمّ‌أبیها
• اُمّ‌الخیرة
• اُمّ‌المؤمنین
• اُمّ‌الأخیار
• اُمّ‌الفضایل
• اُمّ‌الأزهار
• اُمّ‌العلوم
• اُمّ‌الأسماء

القاب حضرت خدیجه (س)

طاهره: زرقانی گوید: «...و کانت تدعی فی الجاهلیّة بالطّاهرة لشدّة عفافها؛ خدیجه در دوران (تیره) جاهلیت بخاطر شدّت عفافش طاهر و پاکیزه خوانده می شد.» و یکی دیگر از نویسندگان اهل سنّت می گوید: «و کانت فی الجاهلیّة الطّاهرة؛ او (خدیجه) در دوران جاهلیت پاک و طاهر بود.» علّامه مامقانی فقیه و رجال شناس نامدار معاصر نیز در وصف حضرت خدیجه آورده است: «کانت تدعی فی الجاهلیّة الطاهره» سیده زنان قریش یکی از دانشمندان اهل سنّت می نویسد: «و کانت تسمّی سیّدة نساء قریشٍ؛ خدیجه سیده زنان قریش نامیده شده بود.»

مبارکه: مبارکه که به معنای بالندگی و نیک بختی و افزایش آمده است.و راغب این چنین معنی می کند: «اصل البرک صدر البعیر ـ و البرکة ثبوت الخیر الالهی فی الشی ء». این لقب پیش از ولادت آن بانو بر زبان خداوند متعال خطاب به مسیح آمده است آنجا که نشانه های پیامبر خاتم را ترسیم می کند، می فرماید: «نسله من مبارکةٍ و هی ضرّة امّک فی الجنّة؛ نسل او (پیامبر خاتم) از (بانوی) مبارکه است که او همدم مادرت(مریم) در بهشت است.» امام علی (ع) نیز در اشعاری جانسوز که در رثای او فرموده، می فرماید: ...مهذّبةٌ قد طیّب اللّه خیمه مبارکةً و اللّه ساق لها الفضلا بانوی خود ساخته که خداوند خیمه و گرداگردش را پاکیزه ساخته است بانوی پر برکتی که خدا او را (به خاطر پاکی و..) به سوی فضیلت سوق داده است.»

صدّیقه خدیجه: صدیق که به معنای راستگویی و با راست بودن گفتار و عقیده است، از دیگر القاب آن بانوی با عظمت است. قرآن کریم می فرماید: «و الذین آمنوا باللّه و رسوله اولئک هم الصدیقون؛ و کسانی که به خدا و پیامبر او ایمان آورده اند، آنان همان راستگویانند.» این آیه می گوید: کسی که ایمان واقعی به خدا و رسولش داشته باشد جزء صدیقین است.

غرّاء (بلند جایگاه): در دعای ندبه آن بانو با عنوان غراء که به مفهوم بلند جایگاه و پرفراز و پر معنویت آمده یاد شده آنجا که می خوانیم: «این ابن النّبیّ المصطفی و ابن علیّ المرتضی و ابن خدیجة الغرّاء و ابن فاطمة الکبری؛کجا است پسر نبی برگزیده و پسر علی مرتضی و خدیجه غراء و بلند جایگاه و پسر فاطمه کبری.» جناب ابوطالب نیز در حین خواستگاری از خدیجه به بلند مرتبگی آن بانو اشاره دارد آنجا که می گوید: «انّ ابن اخینا خاطبٌ کریمتکم الموصوفة بالسّخاء و العفّة وهی فتاتکم المعروفة المذکورة فضلها الشّامخ خطبها...؛اینک برادر زاده ما محمد (که بی نیاز از وصف و ستایش است) به خواستگاری دخت گرامی شما که دارای وصف بخشندگی و عفت می باشد، همان دختر شما که شهره آفاق است و برتریش زبانزد همگان، و مقامش ارجمند (و بلند مرتبه) است.»

زکیّه: در مفردات راغب درباره زکیّه می خوانیم: «اصل الزکاة النموّ الحاصل من برکة اللّه؛ اصل زکات به معنای بالندگی است که از برکت خداوند بدست می آید.» در قرآن کریم هم، ماده زکی به معنای پاکی و پاکیزگی بی گناهی و رشد و بالندگی  به کار رفته است. حضرت خدیجه نیز به تناسب پاکیزگی و رشد و بالندگی و آراستگی به ویژگی های اخلاقی و کارهای شایسته، به لقب «زکیّه» خوانده شده است.  در زیارت نامه پیامبر اکرم (ص) می خوانیم: «السّلام علی ازواجک الطّاهرات خصوصاً...الزّکیة خدیجة الکبری؛(32) سلام بر همسران پاکت خصوصاً بانوی پاک سرشت خدیجه کبری باد.»  

راضیّه، مرضیّه: راضیه کسی است و نفسی است که از تدبیر و تقدیر حکیمانه خدا خشنود و راضی باشد، و مرضیّه به نفسی گفته می شود که مورد پسند الهی باشد و خداوند از رفتار و گفتار او اعلام رضایت کند. راغب می گوید: در قرآن کریم می خوانیم: «یا ایّتها النّفس المطمئنة ارجعی الی ربّک راضیّةً مرضیة؛ ای روح آرام یافته! به سوی پروردگارت بازگرد در حالی که هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود است.»

در ضمن جملات زیارت نامه پیش گفته به شش لقب، از لقب های پر افتخار آن بانو اشاره شده است:

1. «صدیقه» یا گواهی کننده و تصدیق کننده حق، با رفتار و کردار شایسته خویش.
2. «طاهره» یا پاک سرشت و پاک روش.
3. «زکیّه» یعنی پاک و بالنده از نظر جسم و روح.
4. «راضیه» یعنی خشنود از تقدیرات الهی.
5. «مرضیه» یعنی انسانی که خداوند از رفتار و کردار او خشنود است.
6. «خدیجه کبری» که به معنای بانوی ارجمند و بلند مرتبه است.

القاب حضرت مریم (س)

در سنت مسیحی، القاب و عناوین فراوانی را در مورد حضرت مریم به کار برده‌اند؛ القابی که در بسیاری از موارد، دارای مفاهیم خاص الهیاتی نیز می‌باشد. از جمله این القاب می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد: حوای جدید، باکره‌ی مقدس، مادر خدا، ستاره دریا، شفیعه، مادر فیض الهی، مادر بسیار پاکیزه، آئینه‌ی عدالت، قرارگاه حکمت، آوند روحانی، رُز رازگونه، صندوق عهد، دروازه‌ی آسمان، ملجأ گناهکاران و ملکه‌ی فرشتگان. یکی از دیگر القاب پرکاربرد در مورد حضرت مریم "بانوی مصیبت‌ها" است که اشاره به تحمل رنج مصلوب شدن مسیح دارد.

القاب حضرت آسیه (س)

آسیه بنت مزاحم (Bithiah) یکی از چهار زن برگزیده در دین اسلام است. کلمه آسیه در لغت به معنی شفادهنده است، و نام او را از نام آمنیا ملکه مصر مشتق دانسته‌اند. نام آسیه در قرآن نیامده است. بر اساس قرآن و روایات اسلامی، آسیه همسر فرعون معاصر موسی است. مورخان او را همسر فرعون مصر رامسس دوم دانسته‌اند. بر اساس قرآن، آسیه هنگامی که موسی را از آب گرفتند حاضر بود و فرعون را به زنده نگاه داشتن موسی ترغیب کرد. به اعتقاد مسلمانان، آسیه یکی از نخستین کسانی بود که به دین توحیدی موسی ایمان آورد. مسلمانان آسیه را از چهار زن مقدس برگزیده می‌دانند.

در مجمع البیان آمده است: آسیه دختر مزاحم از بنی‌اسرائیل بود. فرعون او را به زنی گرفت. او از نسل انبیا بود و بر مؤمنان رحم می‌کرد و احسان می‌نمود. در مرگ آسیه نوشته‌اند که او به موسی ایمان آورد و فرعون را بنده ذلیل خدا دانست و فرعون دستور داد آسیه را چهار میخ کشیدند و به انواع شکنجه عذاب داد. برخی مورخان، از جمله محمد بیومی مهران استاد برجسته دانشگاه اسکندریه، حدس زده‌اند که آسیه همان آیسه نُفرِت همسر رامسس دوم (فرعون زمان موسی) است.

حضرت فاطمه زهرا (س) 104 اسم و لقب زیبا دارند:

• سیّدة : بانو
• انسیّةحوراء : انسان بهشتی
• نوریّة : موجودی از حقیقت نوری
• حانیّة : دلسوز فرزندان
• عُذراء : دوشیزه
• کریمة : بزرگوار
• رحیمة : با محبت ومهربان
• شهیدة : شهید شده
• عفیفة : پاکدامن
• قانعة : کم توقع
• رشیدة : کامل
• شریفة : شرافتمند
• حبیبة : دوست وبا محبت
• محرّمة : گرامی و مورد احترام
• صابرة : پایدار
• سلیمة : سالم، اهل سازش، بی عیب ونقص
• مکرمة : بزگوار وگرامی
• صفیّة : برگزیده
• عالمة : دانشمند
• علیمة : دانا
• معصومة : نگهداشته شده،بی گناه
• مغضوبة : ربوده شده،کسی که حقش غصب شده
• مظلومة : ستمدیده
• میمونة : خوش یمن وبابرکت
• منصورة : یاری شده ، خداوند او را یاری کرده است
• محتشمة : با حشمت و احترام
• جمیلة : زیبا
• جلیلة : بزرگ
• معظّمة : احترام گذاشته شده ، گرامی
• حاملة البلوی بغیر شکوی : بلا کش نستوه بی شکوه و شکایت
• حلیفة العبادة و التقوی : قسم خورده ی پرستش و پرهیزکاری
• حبیبة الله : محبوب خدا
• بنت الصّفوة : دخترِ برگزیده
• رکن الهدی : پایه ی هدایت
• آیة النّبوّة : نشان نبوّت
• شفیعة العصاة : شفاعت کننده ی گناهکاران
• اُمّ الخیرة : مادر نیکوکاران
• تفّاحة الجنّة : سیب بهشتی
• مطهرة : پاکیزه شدن
• سیدةالنساء : بزرگبانویزنان
• بنت المصطفی : دختر حضرت مصطفی(ص)
• صفوة الرّبّها : برگزیده ی پروردگار
• موطن الهدی : جایگاه هدایت
• قرّة العین المصطفی : نور چشم پیامبر اکرم(ص)
• بضعة المصطفی : پاره ی تن پیامبر(ص)
• مهجة المصطفی : خون زندگی قلب مصطفی(ص) ، آخرین قطرات خون در قلب که موجب ادامه ی حیات است
• بقیّة المصطفی : بازمانده ی حضرت رسول(ص)
• حکیمة : با حکمت و دارای فهم و ادراک حکیمانه
• فهیمة : با فهم
• عقیلة : خردمند
• محزونة : غمگین
• مکروبة : دل شکسته
• علیلة : بیمار و مریض
• عابدة : پرستنده
• زاهدة : پارسا
• قوّامة : شب زنده دار
• باکیة : گریه کننده
• بقیّة النّبوّة : باز مانده ی پیامبری
• صوّامة : بسیار روزه گیر
• عطوفة : با عاطفه و محبّت
• رئوفة : دلسوز و مهربان
• حنّانة : غمخوار و با محبّت
• برّة : نیکوکار
• شفیقة : دلسوز و مهربان
• إنانة : دردمند
• والدة الصّبتین : مادر دو نواده ی پیامبر
• دوحة النّبی : شاخسار پیامبر
• نور سماوی : نور آسمانی
• زوجة الوصیّ : همسر جانشین پیامبر
• بدر تمام‌ : ماه شب چهارده
• غرّة غراء : سپید رویِ نورانی
• درّة بیضاء : گوهر تابناک
• روح أبیها : روان پدر بزرگوارش حضرت رسول(ص)
• واسطة قلّادة الوجود : حلقه ی اتصال زنجیر هستی
• درّة البحر الشّرف و الجود : در دریای شرافت و سخاوت
• ولیّة الله : دوست خدا و کسی که خدا او را ولی قرار داده
• سرّ الله : راز نهانی خدا
• امینة الوحی : امین وحی الهی
• عین الله : دیده ی خدایی
• مکینة فی عالم السّماء : دارنده ی جایگاه در عالم آسمان
• جمال الآباء : موجب زیبایی پدران
• شرف الأبناء : افتخار برای فرزندان
• درّة البحر العلم و الکمال : درّ دریای دانش و کمال
• جوهرة العزّ و الجلال : گوهر تابناک عزّت و بزرگوار
• مجموعة الماصر العلّیّة : گرد آورنده ی یادگارهای برین
• مشکوة نور الله : چراغدان نور الهی
• زجاجة : شیشه وچرغدان نور الهی
• کعبة الآمال لأهل الحاجة : کعبه آرزوهای نیازمندان
• لیلة القدر : شب قدر: اامقصود از "لیلةالقدر” در قرآن فاطمه(س)استـ لیلة مبارکة : شب با برکت
• ابنة من صلّت به الملائکة : دختر آن کس که فرشتگان به او اقتدا کرده و نماز خواندند
• قرار قلب امّها المعظّمة : آسایش بخش دل مادر بزگوارش
• عالیة المحلّ : بلند جایگاه
• سرّ العظمة : راز بزگی وبزگواری
• مسکورة الظلع : پهلو شکسته
• رضیض الصّدر : سینه شکسته
• مغضوبة الحق : کسی که حقش غصب شده است
• خفی القبر : کسی که قبرش پنهان است
• مجهولة القدر : قدر ناشناخته
• ممتحنة : آزمایش شده
• المظلوم زوجها : کسی که هسرش ستم دیده است
• المقتول ولدها : فرزند کشته شده
• کوثر : صاحب خیر فراوان ، صاحب فرزندان بسیار