محمد خادم حقیقت، معمار اولین قهرمانی ایران در کشتی جهان

روز 16 بهمن و با درگذشت محمد خادم حقیقت، سایت فدراسیون کشتی ایران درباره او نوشت:

پس از المپیک 1960 و ناکامی کشتی ایران، به نظر می رسید کشتی نیاز به تغییرات زیادی دارد. به همین خاطر رییس فدراسیون تغییر کرد و منوچهر قره‌گوزلو به عنوان رئیس جدید فدراسیون کشتی انتخاب شد. او شناخت زیادی از کشتی نداشت اما محمد خادم حقیقت را که کشتی گیر بود و در آن زمان به داوری و مربیگری کشتی می پرداخت، به عنوان مشاور و معاون برگزید و به این ترتیب در مدت زمان کوتاهی، شرایط کشتی تغییر کرد. قره‌گوزلو تمام تلاش خود را می کرد تا بیشترین امکانات را برای ما فراهم کند و با فداکاری های او، خجالت می کشیدیم ذره ای کم بگذاریم. می دانستیم رئیس فدراسیون چه مشکلات بزرگی پیش روی خود دارد.

در آن زمان دکتر علی امینی نخست وزیر ایران بود و او با مسافرت ورزشکاران ایرانی به مسابقات جهانی کشتی مخالفت می کرد. دکتر امینی می گفت:

نمی توانیم بودجه ای در اختیار فدراسیون کشتی بگذاریم تا مثل گذشته حیف و میل شود.

دکتر امینی حتی با حضور ورزشکاران ایران در بازیهای آسیایی 1962 جاکارتا هم مخالف بود و معتقد بود که هزینه سفر به بازی‌های آسیایی می‌تواند صرف کارهای مفیدتری گردد. او درباره این بازیها هم گفته بود:

لزومی ندارد هفتصد هزار تومان بردارید و به جاکارتا ببرید. اگر به آبروی وطن و سلامتی جوانان علاقه مندید، این پول را درایران خرج کنید.

روزنامه کیهان هم که با این نظر موافق بود، صحبت های نخست وزیر را تیتر بزرگ خود کرد و  در حمایت از تصمیم نخست وزیر نوشت:

چرا باید پول کودکان یتیم و بیوه زنان ایرانی خرج این مسافرت های بی ثمر ورزشکاران شود؟ از این مسافرت ها چه نتیجه ای حاصل می شود؟ مگر منوچهر قره‌گوزلو تا حالا چه کرده است که به پیروزی تیم کشتی مطمئن باشیم؟

بیشتر مردم هم با این نظرات موافق بودند و از مسابقات جهانی تهران و المپیک رم یاد می کردند که با شکست کشتی گیران ایرانی تمام شده بود. آنها مطمئن بودند که سفر به ژاپن، سفری پرهزینه و بی نتیجه است. در این اوضاع فقط تشویق های قره‌گوزلو و دبیر او محمد خادم حقیقت بود که باعث می شد ما تمرینات را رها نکنیم. آن ها به ما قول داده بودند به هر شکل ممکن، ما را به ژاپن بفرستند. آن ها در شرایطی قول می دادند که نخست وزیر رسماً اعلام کرد که برای سفر کشتی گیران، دیناری از بودجه دولتی پرداخت نمی شود.

زمانی که چنین تصمیمی گرفته شد، قره‌گوزلو گفت با هزینه خودش تیم را به مسابقات جهانی می فرستد و تنها چیزی که لازم است، موافقت دولت است. روزنامه اطلاعات هم مقالاتی به نفع کشتی گیران و فدراسیون کشتی نوشت و حتی اعلام کرد که موسسه اطلاعات حاضر است کمک های لازم را برای اعزام کشتی گیران انجام دهد. به این ترتیب نخست وزیر تسلیم شد و قرار شد راهی ژاپن شویم. آخر سر هم دولت چیزی پرداخت نکرد و هزینه سفر کل تیم از جیب رئیس فدراسیون پرداخت شد. رئیس فدراسیون قول داد که هزینه بازگشت ما را هم از جیب خود بدهد.

پیش از مسابقات، با یک مشکل دیگر روبه رو شدیم. مگر رئیس فدراسیون چقدر پول داشت که بتواند به جز هزینه رفت و برگشت کل تیم، پول اقامت تمام اعضای تیم را بپردازد؟ آن هم با توجه به این که از زمان سفر از تهران تا بازگشت از ژاپن 10 روز در این کشور می ماندیم. هیچ کدام از کشتی گیران هم این قدر با خودشان پول نداشتند که بتوانند هزینه های اقامت را از جیب خود بپردازند. نمی دانستیم چه باید کنیم که ناگهان متوجه شدیم محمد خادم 20 هزار تومان پول به هتل آورد و آن را بین بچه ها تقسیم کرد! مانده بودیم این همه پول را از کجا آورده است؟ چون می دانستیم او چنین پولی نداشته است. اما خادم گفت یکی از دوستان ایرانی اش را در ژاپن پیدا کرد و این پول را از او قرض گرفت تا پس از بازگشت به ایران، این پول را برای دوستش بفرستد.

همه چیز برای درخشش ما آماده شده بود و امیدوار بودیم با بهترین نتایج ممکن، هم مردم را شاد کنیم و هم پاسخ خوبی ها و زحمات قره‌گوزلو و خادم را بدهیم.