دیدار با هلند؛ مسابقه ای خاطره انگیز برای تیم ملی ایران

تیم ترسوها و شگفتی که رخ نداد!

اختصاصی آسمونی

نوشته از مهدی زارعی

وقتی یک تیم نامدار و قدرتمند در یه زمین بی طرف مقابل تیمی گمنام و ضعیف تر به میدان می رود، هوادارانی که در استادیوم یا در بربر گیرنده های تلویزیون مسابقه را می بینند، باید طرفدار کدام تیم باشند؟ معمولا اکثر هواداران با توجه به علاقه ای که به بازیکنان مشهور و ستاره ها دارند، از تیم قدرتمند هواداری می کنند و دوست دارند بازیکنان بزرگ، تا می توانند گلزنی کنند. اما گروه نسبتا کمتری هم هستند که دوست دارند تیم های کوچک تر مقابل تیم های بزرگ ایستادگی کنند.

البته در بیشتر اوقات میزان محبوبیت تیمها در جریان بازی تغییر می کند. فقط کافی است تیم ضعیف تر، دست به کاری بزند که به عنوان شگفتی تلقی شود. مثلا دقایق زیادی مانع از گلزنی رقیب شده یا این که موفق شود گلزنی کند.

در این حالت محبوبیت تیم کوچک تر به سرعت بالا می رود.

حال کافی است که تیم کوچک تر، حتی از حد و اندازه های خودش هم پایین تر ظاهر شود. در این حالت، همه دوست دارند که تیم قدرتمند، آنها را گلباران کند. مثل زئیر در جام جهانی 1974 که در بازی با یوگسلاوی 9 گل از این تیم خورد و بعد از آن هم، بازیکنانش چنان خودشان را بی اطلاع از قوانین ساده فوتبال نشان دادند که همه منتظر بودند روند گلباران زئیر در بازی بعدی این تیم مقابل برزیل هم ادامه پیدا کند.

اما در جام جهانی 1978 دو تیم ناشناخته به جمع خانواده تیمهای جام جهانی اضافه شدند. ایران تنها نماینده آسیا و اقیانوسیه بود و با عملکرد قابل قبول در مسابقات المپیک 1976 و جشنواره باشکاه رئال مادرید، اندک انتظاراتی را از خود، پدید آورده بود.

در مقابل، تونس تنها نماینده آفریقا، گمنام ترین تیم جام بود و همه منتظر بودند تا این تیم هم مثل زئیر چهار سال قبل، آبروریزی کند.

اما در میدان مسابقه، شگفتی ها به شکلی معکوس اتفاق افتاد.

***  

در روز سوم ژوئن 1978 استادیوم مندوزا 33431 تماشاگر را در خود، جا داده بود. کمتر از دو هزار صندلی خالی در ورزشگاه دیده می شد و عمده حاضران در استادیوم، آرژانتینی هایی بودن که آمده بودند ایران گمنام را مقابل هلند مدعی- نایب قهرمان دوره قبل- ببینند.

در دقایق نخست بازی، تمام اتفاقات به نفع ایران رخ داد. یک اشتباه فاحش از طرف کمک داور، ایران را حتی در آستانه گلزنی به هلند بزرگ قرار داد. اگر ایران صاحب گل می شد، شاید تمام اتفاقات بعدی هم به نفع ایران و به ضرر هلند رخ می داد.

هرچند آن توپ باد آورده از دست رفت، اما حداقل این حسن را داشت که جو استادیوم را به نفع ایران تغییر داد. حالا همه هواداران بی طرف، منتظر خلق شگفتی از یک تیم کوچک و شجاع بودند.

ولی در ادامه، ایران با دست خود، امتیاز حمایت هواداران را از دست داد. یک بازی فوق العاده دفاعی که عموما با خطاهای فوق العاده خشن و غیر ورزشی همراه بود، به هواداران ثابت کرد که فرصت ابتدای بازی، فقط یک اتفاق بوده است؛ اتفاقی که دیگر قرار نیست تکرار شود.

در ادامه هلند 3 گل به ایران زد که دو گلش به دنبال خشونت فراوان ایرانی ها و پنالتی هایی بود که به لاله های نارنجی دادند.

این عملکرد، چنان هواداران را از ایران ناامید کرد که برای بازی بعدی این تیم مقابل اسکاتلند فقط 7938 تماشاگر به استادیوم لاپلاتا آمدند.

بازی دفاعی ایران باعث انتقادهای شدید شد. روزنامه ای نوشت: حیف از جام جهانی که چنین تیمهایی با کیفیت روستایی درون آن، بازی کنند. روزنامه ای دیگر گفت: برای برگزاری یک دیدار جذاب، باید تیم ضعیف، به اندازه ای قدرت داشته باشد که تماشاگران از آن انتظار خلق شگفتی داشته باشند. ایران حتی این اندازه هم قدرت نداشت.

در همان روزها، تونس از عملکرد ایران، درسی بزرگ گرفت. عبدالمجید شتالی مربی تونس درباره شرایط بازیهای آینده تونس توضیح داد: هرگز مثل ایران مقابل نامهای بزرگ، با ترس بازی نمی کنیم.

این  طرز تفکر، تاثیر خود را در جام گذاشت. تونس بعد از باخت میلیمتری(1-0) مقابل لهستان، موفق شد مکزیک را (3-1) شکست دهد و در آخرین بازی، آلمان مدافع عنوان قهرمانی را هم (0-0) متوقف کند. هرچند تونس هم نتوانست از مرحله گروهی صعود کند، اما با بازی شجاعانه خود، در هر سه مسابقه، هزاران هوادار بی طرف را پشت سر خود دید. هوادارانی که خاطرات شیرین تونس از جام جهانی 1978 و بازیهای دلاورانه این تیم مقابل بزرگان اروپایی را فراموش نکردند.