تیم دایی چگونه از رسیدن به جام جهانی بازماند ؟/ اختصاصی آسمونی" href="https://asemooni.com">آسمونی - مهدی زارعی

خودزنی فوتبال ایران قبل از مسابقات بزرگ (بخش چهارم)

مساله تضعیف تیم ملی قبل از مسابقات مهم ، تنها به دلیل انتقادات و انتظارات نابه جا از تیم ملی به وجود نمی آید . بلکه گاهی اوقات، یک مربی می تواند با اشتباهات بزرگ ، یک تنه امیدهای تیمی را از بین ببرد . اتفاقی که در مقدماتی جام جهانی 2010 برای تیم ملی ایران رخ داد ...

در آن زمان شایعه پشت شایعه درباره تیم ملی مطرح می شد اما از آنجا که به رسانه ها دستور داده شده بود حامی تیم ملی باشند ، کسی نمی توانست از کادر فنی تیم ملی سوالی بپرسد . اما بعدها در مجلات همشهری و هفته نامه دنیای ورزش به شکلی دقیق به این مسائل پرداخته شد که مطالب پیش رو را از نوشته های این رسانه ها در سال 88 نقل می کنیم : از جمله اولین شایعات زمانی رخ داد که بازی ایران و ازبکستان لغو شد . شایعه‌پردازان می‌گفتند : لغو بازی به دلیل سفر مربی تیم‌ملی به آمریکا بود تا ویزایش باطل نشود ! کسی برای مشخص شدن صحت و سقم این شایعه تحقیق نکرد. در حقیقت امکان آن وجود نداشت ( ! ) مدتی پیش از آن ، تیم‌ملی عازم اسپانیا شد تا با « منتخب گالیسیا » مسابقه دهد. باز هم شایعه‌پردازان گفتند که قرار بود تیم با منتخب باسک مسابقه دهد اما پس از لغو این بازی هم « دستور داده شد» که این سفر حتماً انجام شود . ظاهراً سرمربی تیم‌ملی در اسپانیا کار داشت ! ( البته از نوع تجاری ) . باز هم صحت و سقم این شایعه مشخص نشد ... اما مشخص بود که هزینه فراوانی برای این‌گونه سفرها دور انداخته شد .

در این دوره مشکلات تیم ملی و باشگاهها در راه صعود ایران به جام جهانی ، بیش از پیش نمایان شد . این بار در مسیر جام جهانی آفریقای جنوبی ، علی دایی سرمربی وقت تیم ملی معتقد بود که باشگاهها باید تحت هر شرایطی گوش به فرمان تیم ملی باشند و هرگاه تیم ملی به بازیکن نیاز داشت ، باشگاهها در دادن بازیکن به تیم ملی مضایقه نکنند . اوج اختلافات مربی تیم ملی و باشگاهها وقتی به چشم خورد که چهار تیم سپاهان ، ذوب آهن ، استقلال و پرسپولیس اولین بازی خود را در جام باشگاههای آسیا انجام داده بودند و یک هفته بعد باید در دومین مسابقه خود در این مسابقات حضور می یافتند . اما دایی اصرار داشت که بازیکنان این چهار تیم باید برای برگزاری یک دیدار دوستانه به ایران بیایند . سرانجام فدراسیون و کمیته انضباطی با « ارعاب » چهار باشگاه ایرانی حاضر در جام قهرمانان آسیا را مجبور کردند که بازیکنان خود را به تیم‌ملی بدهند .

در جدال باشگاهها و تیم ملی ، این دایی بود که پیروز مطلق بود . زیرا هم بازیکنان را از تیم های باشگاهی شان گرفت و هم تیم منتخب او با تیمی آفریقایی بازی کرد که به دلیل نداشتن لباس مناسب ، از پیراهن های مارک « دایی » استفاده می کرد ! پس از آن بازیکنان چهار نماینده ایران بلافاصله به تیم های خود اضافه شدند و طبیعی بود که با چنین فشاری از آن ها انتظار نتیجه نمی شد داشت . از قضا همه چهار باشگاه پس از آغازی درخشان در بازیها ، پس از این بازی تدارکاتی و به واسطه استفاده از ملی‌پوشان خسته ، سقوط خود را آغاز کردند . ضرری هنگفت به تیم‌ها وارد شد و کسی هم توان مخالفت نداشت !

نتیجه چه شد؟

1- فدراسیون هم پس از مدتی نتیجه اعتماد بی جا به مربی تیم ملی را گرفت و آن زمانی بود که ایران در انتخابی جام جهانی از عربستان باخت . آن هم مقابل ضعیف ترین عربستان تاریخ ، عربستانی که حتی از پس کره شمالی و بحرین هم برنیامد و در خانه خود شاهد بود که چگونه کره شمالی راهی جام جهانی شد . اما همین تیم عربستان با دو تعویض طلایی از باخت مقابل ایران ، برد ( 2 - 1 ) ساخت . باخت خانگی مقابل سعودی ها به منزله پایان کار دایی در تیم ملی بود و به این ترتیب استبداد دایی نه به سود تیم ملی نشد و نه به سود باشگاهها ! 2- بعدها کره جنوبی گرفتیم و در همه آنها « مهدی رحمتی » ستاره میدان بود .

3- بدتر از همه، این بود که دایی نزدیک 2 ساعت در برنامه 90 از پرونده حقوقی خود صحبت کرد و این که قراردادش 50 میلیون بوده و پاداشی 750 میلیونی برایش منظور شده بود . ( علی کفاشیان معتقد بود قرارداد 600 میلیون بوده و پاداشی 200 میلیونی برای صعود در نظر گرفته شده بود ) آن هم فقط برای این که از بین تیمهای ایران ، کویت ، امارات و سوریه، ایران به عنوان یکی از دو تیم اول یا دوم به دور بعد صعود کند ! این آمار مربوط به سال 87 است و با توجه به نرخ تورم می توان پی به مقدار بالای این قرارداد برد . اما یک دهه بعد ، دایی با صدا و سیما قهر کرد و هنوز هم با همین بهانه در کنفرانس های بعد از بازی حضور پیدا نمی کند . اما راستی ... چه کسی فرصت می کند پرونده خصوصی خود را به تلویزیون آورده و دو ساعت درباره آن صحبت کند ؟!!!