هلنیو هررا و نبرد تاریخی اینتر- لیورپول

تیم اینتر ایتالیا

تماشاگرانی که تیم را به جلو هُل دادند!

آسمونی" href="https://asemooni.com/">اختصاصی آسمونی

نوشته از مهدی زارعی

میزبانی یک مسابقه حساس، چقدر به تیم میزبان کمک می کند؟ آیا هیچ طرفداری می تواند داخل زمین آمده و به تیم خود در گلزنی کمک کند؟ در فصل 65-1964 جام قهرمانان باشگاههای اروپا، یک نیمه نهایی خیلی حساس قرار بود بین تیمهای لیورپول انگلیس و اینتر ایتالیا برگزار شود. اینتر فصل قبل، قهرمان این مسابقات شده بود و بعد از آن، روند درخشانش را در تمام مسابقات ادامه داده بود. اما لیورپول، با این که هنوز به سالهای درخشان خود نرسیده بود، در آن فصل عملکرد مناسبی داشت و حالا می خواست با برد مقابل اینتر، شگفتی بزرگ مسابقات را خلق کرده و فینالیست شود.

کسب جام قهرمانی توسط تیم اینتر اینتری ها یک سال قبل، در جام بین قاره ای هم شرایط مشابهی را تجربه کرده بودند. اونها در سال 1964 در جام بین قاره ای، طبق قرعه، بازی اول را در زمین حریف برگزار کردند و آن گاه در سانسیرو میزبان حریف خود ( ایندیپندینته آرژانتین) شدند. به نظر می آمد که قرار است همه اتفاقات بار دیگر تکرار شود؛ اما این دفعه در برابر لیورپول. قبل از این که اینتر در روز 4 می 1965 در بازی رفت به ورزشگاهی برود که در آن روزها« آنفیلد رود» نام داشت، خبرنگارا درباره جو وحشتناک استادیوم آنفیلد رود از مربی اینتر سوال پرسیدند و این که این فضا، چقدر می تواند کار اینتر را با مشکل مواجه سازد. مربی اینتر« هلنیو هررا» آقای خاص زمان خودش بود. مردی که سیستم کاتاناچیو که مبتنی بر دفاع و ضدحملات سریع بود را به اوج رسانده بود، آن چنان به خودش اطمینان داشت که می گفت« فوتبال بدون من، هیچ نیست.» اما به راستی قرار بود هررا با کاتاناچیوی خودش برنده شود یا هواداران لیورپول؟ هررا گفت:« طرفداران لیورپول نمی توانند کمکی به تیمشان کنند. تا حالا کدام تماشاگر داخل زمین آمده و برای تیم محبوب خود، گلزنی کرده است؟ » بالاخره دو تیم در حضور 54082 تماشاگر آنفیلد رود با هم مسابقه دادند و لیورپول (3-1) برنده شد. درست مثل جام بین قاره ای سال قبل که اینتر در خانه ایندیپندنته(1-0) شکست خورده بود.

نبرد اینتر- لیورپول اما حالا یک مسابقه دیگه مانده بود و اینتر این بار می توانست با کمک هواداران خودش، به مصاف رقیب برود. ولی واقعا آیا هیچ کدوم از هوادارن اینتر نمی توانستند به تیم خود کمک کنند و به قول هررا، برای تیم خود، گل بزنند؟ قبل از مسابقه برگشت روز 12 می، خبرنگاران دوباره به سراغ هررا رفتند. اون این بار از طرفداران اینتر خواست که به ورزشگاه بیایند و از اینتر حمایت کنند. هررا این بار گفت:« درست است که هیچ هواداری به داخل زمین نمی آید تا برای تیمش گلزنی کند. اما این هواداران هستند که می توانند در سخت ترین شرایط، تیم را به جلو هل بدهند، تا گلزنی کند.» این بار 76601 نفر به سن سیرو آمدند. یک سال قبل با این که فقط 50 هزار نفر آمده بودند تا دیدار برگشت جام بین قاره ای را ببینند، اما همین تعداد به خوبی تیم رو به جلو هل دادن و نتیجه آن، برتری(2-0) اینتر بود. در بازی با لیورپول، هواداران اینتر چنان تاثیرگذار بودند که اینتر در 10 دقیقه نخست، 2 گل زد و خیالش را آسوده ساخت و بعد هم گل پیروزی را در نیمه دوم زد تا (3-0) برنده شده و به فینال برود. خوشبختی هررا و شاگردانش، این بود که فینال هم در سن سیرو برگزار شد و این بار اینتر در حضور 89 هزار هوادار، بنفیکا پرتغال را (1-0) برد و برای دومین بار پیاپی فاتح باشگاههای اروپا شد. اینتر در آن دو سال، همه جامها را برد، هم سری آ، هم جام قهرمانان اروپا و هم جام بین قاره ای. آن تیم رویایی رو هررا با ستاره های مورد نیاز سیستمش ساخت؛ با این حال، خود هررا هم تو سخت ترین شرایط می دانست که فقط طرفدارا هستند که می توانند بیشترین بازدهی را از ستاره هایش بگیرند؛ ستاره هایی که طلایی ترین سالهای فوتبال اینتر را پدید آوردن.