- آسمونی
- مجله اینترنتی
- سلامت
- پزشکی و درمان
- هپاتیت A ، B و C - بیماری های خطرناک کبد
هپاتیت A ، B و C - بیماری های خطرناک کبد
هپاتیت یکی از بیماری هایی است که ارتباط مستقیمی با کبد دارد. انواع مختلف هپاتیت وجود دارد. آ ، ب ، سی و ... . آسمونی" href="http://asemooni.com">آسمونی در این بخش در مورد هپاتیت A ، B و C - بیماری های خطرناک کبد صحبت می کند.
هپاتیت A ، B و C - بیماری های خطرناک کبد
هپاتیت A
هپاتیت آ (Hepatitis A) (که سابقاً با نام هپاتیت عفونی شناخته می‌شد) نوعی بیماری عفونی حاد کبد است که توسط ویروس هپاتیت آ (HAV) ایجاد می‌شود. بسیاری از افراد مبتلا به ویژه افراد کم سن و سال علایم کمی دارند یا هیچ علامتی ندارند. فاصله زمانی بین ابتلاء و بروز علایم در افرادی که علایم بیماری را نشان می‌دهند بین دو تا شش هفته است. اگر علایمی وجود داشته باشند به‌طور عادی تا هشت هفته باقی می‌مانند، علایم آن ممکن است شامل تهوع، استفراغ، اسهال، زردی پوست، تب و شکم درد باشد. حدود 10–15٪ افراد طی شش ماه پس از ابتلای اولیه بازگشت علایم را تجربه می‌کنند. نارسایی حاد کبد به ندرت ممکن است اتفاق بیافتد با این حال در میان افراد سالخورده رایج تر است.
این بیماری از طریق خوردن یا نوشیدن غذا و آبی که با مدفوع فرد آلوده، آلوده شده‌است گسترش می‌یابد. سخت پوستان دریایی که به اندازه کافی پخته نشده‌اند منشأ بیماری نسبتاً رایجی هستند. این بیماری همچنین ممکن است از طریق تماس نزدیک با فرد آلوده منتقل شود. در حالی که بچه‌ها اغلب در زمان ابتلاء هیچ علامتی ندارند اما می‌توانند آلودگی را به دیگران سرایت دهند. یک بار ابتلاء به این بیماری، فرد را برای تمام عمر در مقابل آن مصون می‌سازد. تشخیص بیماری نیاز به آزمایش خون دارد چرا که علایم آن شبیه به علایم چند بیماری دیگر است. این ویروس یکی از پنج ویروس شناخته شده هپاتیت است که عبارتند از: آ، ب، سی، دی و ای.
واکسن هپاتیت آ در پیشگیری از بیماری مؤثر است. در برخی از کشورها این واکسن به‌طور معمول برای کودکان و افراد در معرض خطر بالای ابتلاء که قبلاً واکسینه نشده‌اند توصیه می‌شود. و به نظر می‌رسد به صورت مادام العمر مؤثر باشد. سایر اقدامات پیشگیرانه شامل شستن دست و پخت صحیح غذا می‌شود. هیچ درمان خاصی برای تهوع یا اسهال با استفاده از دارو و استراحت وجود ندارد تا در صورت لزوم توصیه شود. عفونت‌ها معمولاً به‌طور کامل و بدون ایجاد بیماری کبدی مزمن برطرف می‌شوند. برای درمان نارسایی حاد کبد، در صورت وقوع، به پیوند کبد نیاز خواهد بود.
در سراسر جهان هر ساله حدود 5/1 میلیون مورد ابتلاء علامت دار رخ می هد. و روی هم رفته احتمالاً دهها میلیون نفر مبتلا می‌شوند. این بیماری در مناطقی از جهان که وضعیت بهداشتی ضعیفی دارند و آب سالم به اندازه کافی در دسترس نیست رایج تر است. در کشورهای در حال توسعه حدود 90٪ کودکان تا سن 10 سالگی به این بیماری مبتلا شده‌اند و بنابراین در بزرگسالی مصون هستند. این بیماری اغلب در کشورهای نسبتاً توسعه یافته که کودکان در سنین کم در معرض بیماری قرار نمی‌گیرند و واکسیناسیون گسترده وجود ندارد شیوع پیدا می‌کند. در سال 2010 بیماری حاد هپاتیت A منجر به مرگ 102000 نفر شد. 28 جولای (6 مرداد) هر سال به منظور آگاهی دادن در مورد هپاتیت ویروسی به عنوان روز جهانی هپاتیت نام‌گذاری شده‌است.
هپاتیت B
هپاتیت B یا هپاتیت ب, (Hepatitis B), نوعی بیماری عفونی ویروسی در انسان است که ویروس هپاتیت بی (HBV اچ‌بی‌وی), عامل آن است. بیشترین آسیب این بیماری متوجه کبد بیمار است. ویروس این بیماری می‌تواند سبب هر دو حالت حاد یا مزمن آن شود. ویروس هپاتیت ب یکی از جدی‌ترین انواع هپاتیت را سبب می‌شود. در بسیاری از بیماران در ابتدای آلودگی و عفونت اولیه اثری از نشانه‌های بیماری دیده نمی‌شود. در برخی شروع و توسعهٔ سریع بیماری با استفراغ، زردی پوست، خستگی، ادرار تیره و درد شکم همراه است. این نشانه‌ها اغلب یکی دو هفته ادامه می‌یابند و به ندرت پیش می‌آید که این عفونت اولیه سبب مرگ بیمار شود. آغاز بروز علائم بیماری ممکن است 30 تا 180 روز به طول انجامد. در میان کسانی که در هنگام تولد خود این آلودگی را تجربه می‌کنند حدود 90 درصد هپاتیت B آنها مزمن است در حالی که کمتر از 10 درصد از بیمارانی که پس از پنج سالگی آلوده شوند هپاتیت B آنها مزمن خواهد بود. بیشتر کسانی که این بیماری را به صورت مزمن دارند هیچ نشانه‌ای از آن بیماری نشان نمی‌دهند؛ با این حال در نهایت این آلودگی می‌تواند به ابتلای به بیماری‌های سیروز و سرطان جگر (Hepatocellular carcinoma) کمک کند و آن را پیچیده‌تر سازد. در اثر این پیچیده‌گی آمار مرگ در پی آن بیماری‌ها 15 تا 25 درصد بیشتر از دیگران است.
انتقال این ویروس با قرار گرفتن در معرض خون یا مایعات بیولوژیکی آلودهٔ بدن فرد آلوده صورت می‌گیرد. در مناطقی که این بیماری شایع و بوم‌زاد است، این انتقال در زمان تولد یا از راه تماس با خون افراد دیگر در دوران کودکی شایع‌ترین راه انتقال هپاتیت B است. در مناطقی که این بیماری نادر است، متداول‌ترین شیوهٔ انتشار این عفونت از مسیر استفادهٔ کاربران تزریق درون‌وریدی مواد مخدر، و مقاربت جنسی است.
هپاتیت C
هپاتیت سی (Hepatitis C) نوعی عفونت است که عمدتاً کبد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. ویروس هپاتیت سی (HCV)علت این بیماری است. هپاتیت سی اغلب هیچ علائمی ندارد، اما عفونت مزمن موجب زخم شدن کبد می‌شود، و پس از چند سال به سیروز کبد می‌انجامد. در بعضی موارد، افراد مبتلا به سیروز کبد همچنین دارای نارسایی کبد، سرطان کبد، یا عروق بسیار متورم مری و معده می‌باشند که این مورد آخر می‌تواند منجر به خون‌ریزی تا حد مرگ شود.
افراد اغلب از طریق تماس خونی ناشی از استعمال درون وریدی مواد مخدر، تجهیزات پزشکی ضد عفونی نشده، و تزریق خون به هپاتیت سی مبتلا می‌شوند. به صورت تخمینی 130 تا 170 میلیون نفر در سراسر جهان به هپاتیت سی مبتلا هستند. دانشمندان در دهه 1970 تحقیقات در مورد HCVرا آغاز کردند و در 1989 وجود این بیماری را تأیید نمودند. این ویروس به عنوان عامل بیماری در سایر حیوانات شناخته نشده‌است.
اینترفرون و ریباویرین داروهای استاندارد برای HCV هستند. بین 50٪ تا 80٪ افرادی که با این داروها تحت معالجه قرار می‌گیرند، درمان می‌شوند. کسانی که به سیروز یا سرطان کبد دچار می‌شوند، ممکن است به پیوند کبد نیاز پیدا کنند، ولی ویروس اغلب پس از پیوند مجدداً عود می‌کند. هیچ واکسنی برای هپاتیت سی وجود ندارد.
