- آسمونی
- مجله اینترنتی
- دین و اندیشه
- اسلام
- چهار روزی که روزه ثواب دارد
چهار روزی که روزه ثواب دارد
در سول سال قمریف چهار روز هستند که روزه گرفتن در آن روزها تواب بسیار زیادی دارد، آسمونی در این بخش چهار روزی که روزه در آن فضیلت بسیار دارد به شما عزیزان معرفی می کند و در مورد هر کدام شرح کوتاهی عنوان می کند. دعوت می کنیم تا پایان همراهمان باشید.
چهار روزی که در تمام سال به فضیلت روزه، ممتاز هستند کدامند؟
حدیثی است از امام صادق و امام باقر (ع)، که مضمون آن چنین است:
در طول سال، چهار روز است که در فضیلت روزه، امتیاز ویژهای دارند:
- روز هفدهم ربیع الاول؛ که ولادت پیامبر اکرم (ص) است.
- روز بیست و هفتم ماه رجب؛ که پیامبر اکرم (ص) در آن روز به پیامبری مبعوث شدند.
- روز بیست و پنجم ذی القعده؛ که روز دحو الارض است.
- روز هجدهم ذی الحجه؛ که عید غدیر است و روزی است که پیامبر اکرم (ص)، حضرت علی(ع) را به امامت نصب کردند.
در روایتی روزه روز دحوالارض مثل روزه هفتاد سال است.
و در روایت دیگر کفاره هفتاد سال است.
و هر که این روز را روزه بدارد و شبش را به عبادت بسر آورد از برای او عبادت صد سال نوشته شود و از برای روزه دار این روز هر چه در میان آسمان و زمین است استغفار کند و این روزی است که رحمت خدا در آن منتشر گردیده و از برای عبادت و اجتماع به ذکر خدا در این روز اجر بسیاری است.
هر یک از این ایام اربعه را روزه داشتنْ معادل شصت سال روزه گرفتن و شصت سال متّصلْ عبادت کردن است. و غسل کردن در هر یک از این روزها سنّت مؤکّده، و کفّاره بسیاری از گناهان است و تصدّق نمودن در این روزها از اعظم مثوبات و افضل قُرُبات است. یک درهم تصدّق کردن در هر روزی از این روزها مقابل هزار درهم صدقه دادن است در روزهای دیگر.
در بعضی احادیث ائمه طاهرین صلوات اللّه علیهم وارد شده که: مقابل صد هزار درهم تصدّق کردن است در روزهای دیگر. و هر یک مؤمن متعبّد صائم عالم به مسائل دین را در این شبها به مال حلالِ خود افطار فرمودنْ به منزله آن است که صد هزار صدّیق صائم در سائر شبها به مال این کس افطار نمایند.
و در هر یک از این ایام اربعه، به وظیفه آن روز از نماز و دعاء مأثور، و زیارت که در خصوص آن روز وارد باشد قیام نمودن، سبب آن میشود که کرام الکاتبینْ آن شخص را از اصفیاء متعبّدین و اولیاء مقرّبین جناب مقدّس الهی بنویسند.
یوم دَحْو الارض
یکی از ایام اربعه، یوم دحو الأرض است و آن روز بیست و پنجم ماه ذی القعده الحرام است. دحو الأرض یعنی گسترانیدن و پهن کردن و منبسط ساختن جِرم زمین از تحت موضع خانه مبارکه کعبه معظّمه به سائر جهات و اطراف اقالیم.
در این روز بعد از طلوع آفتاب، غسل کردنْ سنّت مؤکّده و کفّاره گناهان است. در روایت اسحاق بن عبداللّه از امام هادی علیهالسلام وارد شده، که روز بیست و پنجم ماه ذیالقعده روزی است که اللّه سبحانه و تعالی، جِرم زمین را از زیر کعبه مکرّمه بگسترانیده و پهن کرده است و کشتی نوح نبی از آسیب طوفان در این روز نجات یافته، بر کوه جودی در زمین کوفه قرار گرفته است و صیام این روز، کفّاره هفتاد سال است. یعنی تارک الصوم هفتاد ساله را صیام این روز کفّاره است.
یوم الغدیر
دوم، یوم الغدیر است، و آن هجدهم ماه ذی الحجّه الحرام است که سیّد المرسلین صلیاللهعلیهوآله ، أمیرالمؤمنین و یعسوب المسلمین علیّ بن ابیطالب علیهالسلام را در این روز در بازگشت از حجّه الوداع، در موضع غدیر خمّ به خلافت و نیابت و وصایت خود نصب فرمود. و این روز، عید عظیم و اعظم اعیاد مسلمین است و از زمان رسول اللّه صلیاللهعلیهوآله تا زمان حاضر چنین مستمر و در کتب حدیث موافقین و مخالفین شیعه، به همین طریق محفوظ بوده است.
یوم المولود
سوم، یوم المولود است که روز ولادت کریمِ شریف خاتمالأنبیاء و سیّد المرسلین بوده و آن روز هفدهم ماه ربیعالأوّل است.
یوم المبعث
چهارم، یوم المبعث است، که اوّلِ بعثت خاتمالأنبیاء به رسالت تامّه و سفارت خاتمه جامعه در این روز بوده است و به جنّ و انس برای اکمال دین و اتمام شریعتْ مبعوث شده است و آنْ روز بیست و هفتم رجب المُرَجَّب است.
این چهار روز در فضل و منزلتْ پنجم ندارد. زهی سعادتمند بندهای که قدر شرفِ این ایام را دانسته و حقّ کرامت آنها را شناخته، در طهارت ظاهر و باطن خود کوشیده، در وظایف اعمال و آداب مذکوره، تقصیر و مسامحه جایز ندارد.
چهار شب عزیز
بباید دانست که در هر سالْ چهار شب است که بعد از شب قدر از حیث قدر و شرفْ پنجم ندارد و در اصطلاح شریعت مقدّسه آن شبها را لیالی اربعه مینامند. در هر یک از آن شبها، غسل و إحیاء تا طلوع صبح و اقامت وظائف اعمال آن شب، از صلوات ادعیه وارد شده و زیارات مستحب و اذکار مخصوصه، معادل شصت سال به عبادت و طاعت گذرانیدن است. و یک درهم تصدّق در هر شبی از آن شبها، مقابل ده هزار درهم صدقه است در شبهای دیگر. امیرالمؤمنین علیّ بن ابیطالب علیهالسلام در این شبها نفس مقدّس خود را در تعب عظیم و مشقّت شدید میداشت از کثرت عبادت و طاعت و مواظبت اوراد و ادعیه و همچنین ائمه دیگر علیهم السلام.
اوّل آن شبها شب اوّل ماه رجب است، دوم نیمه ماه شعبان، سوم شب عید فطر، چهارم شب عید اضحی و قربان.