9 می؛ اعلام آتش بس در جنگ جهانی دوم (1945 م)

جدول زمانی تسلیم و مرگ و میرها

نیروهای متفقین شروع به اسیر کردن تعداد زیادی از نیروهای محور کردند: در ماه آوریل 1945 تعداد کل اسیران در جبهه غرب که توسط متفقین غربی به اسارت درآمدند 1500000 نفر بودند. در همان ماه آوریل در آخرین مبارزه تعداد حداقل 120000 سرباز آلمانی توسط متفقین غربی در آخرین نبرد جنگ در ایتالیا به اسارت درآمدند. در سه یا چهار ماه تا پایان ماه آوریل بیش از 800000 سربازان آلمانی در جبهه شرقی تسلیم شدند.

در اوایل ماه آوریل برای اولین بار متفقین-اداره رینوزنلاجرز (Rheinwiesenlagers) در غرب آلمان تأسیس شد تا به محلی برای نگه‌داری از صدها هزار نفر نفر از دستگیر یا تسلیم شدگان نیروهای محور باشد. ستاد عالی نیروهای اعزامی متفقین (SHAEF) همه زندانیان را به عنوان نیروهای دشمن خلع صلاح شده طبقه‌بندی نمود و نه با عنوان اسرای جنگی. این طبقه‌بندی برای دور زدن حقوقی کنوانسیون ژنو سال 1929 برای مراقبت از جنگجویان پیشین انجام شد.تا اکتبر، هزاران نفر بر اثر گرسنگی و قرار گرفتن در معرض بیماری جان خود را از دست دادند.

اردوگاه‌های کار اجباری و پناهندگان: سربازان متفقین در آخرین ماه‌های جنگ و بلافاصله پس از آن تعدادی از اردوگاه‌های کار اجباری و بیگاری آلمان نازی را کشف کردند که مسئول مرگ حدود 11 میلیون نفر بودند.شش میلیون نفر از قربانیان یهودی بودند (در سال 1945)! رومانیایی‌ها، اسلاوها، همجنسگرایان، و اقلیت‌های مختلف و افراد معلول و همچنین دشمنان سیاسی رژیم نازی (به خصوص کمونیست‌ها) باقی پنج میلیون نفر قربانی را تشکیل می‌دادند.

آلمان فنلاند را ترک کرد: در 25 آوریل 1945 ارتش فنلاند توانست آخرین آلمانی‌ها را از فنلاند بیرون براند؛ که در نتیجه آن نیروهای آلمانی به نروژ عقب‌نشینی کردند.

مرگ موسولینی: در 27 آوریل سال 1945 نیروهای متفقین به نزدیکی میلان رسیدند و دیکتاتور بنیتو موسولینی توسط پارتیزان‌های ایتالیایی دستگیر شد. در این مناقشه او در تلاش برای فرار از ایتالیا به سوئیس به همراه یک گردان ضد هوایی آلمانی بود (که احتمالاً جاده‌ای را اشتباه رفتند). در 28 آوریل، موسولینی در جیالیانو (محله‌ای از مزگرا اعدام شد)، دیگر فاشیست‌های دستگیرشده همراه او به دونگو برده شدند و در آنجا اعدام شدند. بدن کشته‌شدگان به میلان برده شد و در پیازاله شهر آویزان شدند.

در 29 آوریل، رودولفو گراتزیانی تمام فاشیست ایتالیایی را تسلیم نیروهای مسلح حاضر در کسرتا کرد. این شامل گروه لیگوریا ارتش بود. گراتزیانی وزیر دفاع موسولینی جمهوری اجتماعی ایتالیا بود.

مرگ هیتلر: در 30 آوریل 1945 میلادی، نبرد برلین درست به بالای سر هیتلر رسید؛ هیتلر متوجه بود که همه چیز را از دست داده و مایل نبود به سرنوشت موسولینی دچار شود. او در پناهگاه فروربانکر خود همراه با اوا براون شریک طولانی او که در آن زمان به مدت 40 ساعت با او ازدواج کرده بود خودکشی کرد.#cite_note-FOOTNOTEBeevor2002342-5 هیتلر با دستور خود هرمان گورینگ و وزیر کشور هاینریش هیملر که هر کدام جداگانه سعی در کنترل و به دست گرفتن امور کشور در حال شکست رایش سوم را داشتند، از کار برکنار کرد.

هیتلر جانشینان خود را به ترتیب زیر منصوب نمود: گروب آدمیرال کارل دونیتس به عنوان جدیدرئیس‌جمهور رایش ("رئیس جمهور آلمان") و جوزف گوبلز را به عنوان صدراعظم جدید آلمان. اما گوبلز روز بعد خودکشی کرد و دونیتس را به عنوان تنها رهبر آلمان تنها گذاشت.

تسلیم نیروهای آلمانی در ایتالیا: در 29 آوریل یک روز قبل از مرگ هیتلر، ژنرال اس اس کارل ولف سند تسلیم را در کاخ کاسرتا از طرف ژنرال فون ویتینگف امضا کرد.امضای این سند پس از مذاکرات محرمانه طولانی بدون مجوز با متفقین غربی امضا شد. این مذاکرات با سوء ظن فراوان توسط اتحاد جماهیر شوروی دنبال می‌شد که خود سعی در رسیدن به یک طرح صلح جداگانه داشت.

در این سند «کارل ولف» آتش‌بس و تسلیم همه نیروهای تحت فرمان ویتینگف را در ساعت 2 بعدازظهر روز 2 مه 1945 میلادی پذیرفت. بر این اساس پس از چند کشمکش تلخ بین «کارل ولف» و آلبرت کسلرینگ در ساعات اولیه روز 2 مه 1945 حدود یک میلیون نفر در ایتالیا و اتریش بدون قید و شرط، خود را تسلیم ژنرال بریتانیایی هارولد الکساندر کردند.

تسلیم نیروهای آلمانی در برلین: نبرد برلین در 2 مه 1945 میلادی به پایان رسید. در آن روز ژنرال هلموت وایدلینگ فرمانده مدافع شهر برلین بود، که بدون قید و شرط، شهر برلین را به کلی به واسیلی چوئیکوفاز ارتش شوروی تسلیم کرد. در همان روز فرماندهان دو ارتش از ارتش ویستولا در شمال برلین (ژنرال کورت فون تیپلسکیرش فرمانده ارتش 21ام و ژنرال هاسو فون مانتویفل فرمانده لشکر سوم زرهی آلمان) خود را تسلیم نیروهای متفقین غربی کردند.

همچنین باور بر این است که در 2 ماه مه 1945 هنگامی که مارتین بورمان درگذشت بنا بر داستان آرتور آکسمان که شاهد مرگ بورمان در نزدیکی ایستگاه راه‌آهن لهتر در برلین بود که بعد از مقابله با یک گشت ارتش سرخ شوروی کشته شد.بهتر بهنهوف همان جایی است که در سال 1998 با تست DNA بقایایی از بورمان که در 7 دسامبر 1972 پیدا شده بود، تأیید شد.

تسلیم نیروهای آلمانی در شمال غرب آلمان و دانمارک و هلند: در 4 مه 1945 فیلد مارشال بریتانیایی برنارد لاو مونت‌گومری تسلیم بی‌قید و شرط نظامی هانس-گئورگ فن فریدبورگ و ژنرال ابهارد کینزل از همه نیروهای آلمانی «در هلند در شمال غربی آلمان از جمله جزایر فریزی و هولگولند و تمام جزایر دیگر در شولیگ-هولشتاین و در دانمارک... به همراه تمام کشتی‌های نیروی دریایی در این مناطق را در لونبورگ پذیرفت»در تیلوبرگ در لونبرگ هیث؛ منطقه بین شهرهای هامبورگهای هانوفر و برمن.

تعداد نیروهای زمینی، دریایی، و هوایی آلمانی تسلیم شده در این مناطق به 1000000 می‌رسید. در 5 مه 1945 میلادی، گراند آدمیرال دونیتز دستور توقف عملیات خصومت‌بار را به تمامی یوبوت داد و از آن‌ها خواست به پایگاه خود بازگردند. در ساعت 16:00 عمومی یوهانس بلاسکوویتس فرمانده کل قوا در هلند به ژنرال کانادایی چارلز فاکس در شهر واخنینگن هلند در حضور پرنس برنهارد (که به عنوان فرمانده هلندی نیروهای داخلی) خود را تسلیم کرد.

تسلیم نیروهای آلمانی در بایرن: در ساعت 14:30 تاریخ 4 ماه مه 1945 ژنرال هرمان فوتریش تمامی نیروهای بین کوه غیرمتعارف و رود این به آمریکایی ژنرال جاکوب ال دورس فرمانده آمریکایی 6th ارتش تسلیم کرد

مواضع نهایی متفقین، ماه مه 1945

اروپا مرکزی: در 5 مه 1945 نیروهای مقاومت چک شورش پراگ را آغاز نمودند. روز بعد، شوروی نبرد پراگ را آغاز نمود. در شهر درسدن، مارتین موچمان اعلام کرد: عملیات بزرگ اروپای شرقی در حال آغاز است. در عرض دو روز موچمان شهر را ترک کرد ولی توسط نیروهای شوروی هنگامی که سعی در فرار داشت دستگیر شد.

تسلیم هرمان گورینگ: در 6 ماه مه 1945، هرمان گورینگ به همراه همسر و دخترش در مرز آلمان-اتریش تسلیم کارل اندرو اسپاتز، فرمانده عملیاتی ایالات متحده در اروپا، شد. هرمان گورینگ در آن زمان قدرتمندترین فرد رسمی آلمان نازی بود که در قید حیات بود.

تسلیم نیروهای آلمانی در برسلائو: در ساعت 18:00 روز 6 مه 1945 میلادی، ژنرال هرمان نیهوف فرمانده برسلائو، که برای ماه‌ها محاصره شده بود، خود را تسلیم نیروهای شوروی کرد.

تسلیم نیروهای آلمانی در جزایر کانال: در ساعت 10:00 روز 8 مه 1945 میلادی، کانال نشینان توسط مقامات آلمانی مطلع شدند که جنگ خاتمه یافته‌است. نخست وزیر بریتانیا وینستون چرچیل در یک برنامه رادیویی که در ساعت 15:00 پخش شد اعلام کرد: «خصومت‌ها به پایان خواهد رسید و به‌طور رسمی در یک دقیقه پس از نیمه شب امشب اما در منافع صرفه جویی در زندگی 'آتش بس' آغاز شد و دیروز به صدا در تمام طول جبهه و عزیز ما جزایر کانال نیز برای آزاد شود امروز.»

تسلیم بی قد و شرط تمام نیروهای آلمانی توسط یودل و کیتل: سی دقیقه پس از سقوط "Festung Breslau" (قلعه برسلا) ژنرال آلفرد یودل وارد ریمز شد و دستورالعمل دنیتز را مبنی بر تسلیم تمامی نیروهای رزمی به متحدان غربی را ارائه کرد. این دقیقاً همان مذاکره موقعیت که فون فریدبورگ تا به حال در ابتدا ساخته شده به مونتگمری و مانند مونتگمری عالی متفقین فرمانده کل دوایت آیزنهاور، تهدید به قطع تمام مذاکرات مگر اینکه آلمانی‌ها تن به توافق کامل و تسلیم بی‌قید و شرط دهند. آیزنهاور به صراحت به یودل گفت که او خطوط غرب را بر روی آلمانی‌های خواهد بست که در نتیجه آن‌ها را وادار به تسلیم شدن به شوروی خواهند شد.یودل سیگنالی را به دونیتز ارسال کرد که در آن زمان در فلنسبورگ بود تا او را از نظر آیزنهاور مطلع کند. کوتاه مدتی دونیتز با ارسال سیگنالی به یودل اجازه تسلیم کامل همه نیروهای آلمانی را صادر نمود.

در 02:41 در صبح روز 7 مه 1945 در SHAEF ستاد در ریمز فرانسه، رئیس-کارکنان نیروهای مسلح آلمان، ژنرال آلفرد یودل اسناد و مدارک تسلیم بدون قید و شرط تمامی نیروهای آلمانی به متفقین را امضا کرد. در 7 مه ژنرال فرانتس بومه اسناد تسلیم بی‌قید و شرط سربازان آلمانی در نروژ را امضا نمود؛ که شامل عبارت "همه نیروهای تحت کنترل آلمان برای توقف عملیات فعال در 2301 ساعت زمان اروپای مرکزی در 8 مه 1945."بعد فیلد مارشال ویلهلم کایتل،و دیگر نماینده OKW در سفر به برلین قبل از نیمه شب امضا مشابه سند به صراحت تسلیم شدن به نیروهای شوروی در حضور کلی گئورگی ژوکوف امضا نمود. این مراسم در محل سابق مدرسه مهندسی ارتش در منطقه برلین از کارلسهورتز برلین انجام شد؛ در حال حاضر این محل موزه آلمانی-روسی موزه برلین-کارلسهورتز را در خود جای داده‌است.

روز وی: خبر قریب‌الوقوع تسلیم آلمان در جبهه‌های غربی، در 8 ماه مه 1945 درز کرد و جشن سراسر اروپا را فراگرفت. آمریکایی‌ها با خبر روز V-E در 8 مه از خواب بیدار شدند. در حالی که اتحاد جماهیر شوروی که در شرق آلمان بود در 9 مه به وقت مسکو بود که ارتش آلمان بطور مؤثر تسلیم شد. به همین دلیل در روسیه و بسیاری از دیگر کشورهای اروپایی در شرق آلمان، روز پیروزی در 9 مه جشن گرفته می‌شود.

آتش‌بس واحدهای آلمانی: اگر چه فرماندهان نظامی بسیاری از نیروهای آلمانی از دستور تسلیم صادر شده توسط (Oberkommando der Wehrmacht (OKW)—فرماندهی عالی نیروهای مسلح آلمان) تبعیت کردند اما این شامل همه فرماندهان نمی‌شد. بزرگترین گروه مخالف، گروه مرکز ارتش آلمان تحت فرمان گراند فیلد مارشالفردیناند شورنر بود که در 30 آوریل 1945 در آخرین وصیت‌نامه هیتلر به عنوان فرمانده اصلی ارتش ارتقا یافته‌بود... در 8 مه 1945 فردیناند شورنر پست خود را ترک و به سمت اتریش گریخت. نیروهای ارتش شوروی در پراگ گروه مرکز ارتش را در 11 مه 1945 مجبور به تسلیم کردند. نیروهای دیگری که در 8 ماه مه تسلیم نشدند شامل است بر:

بخش دوم ارتشتحت فرماندهی ژنرال دیتریش فون زاوکن در هیلگنبیل و دانزینگ بیچهدز در شبه جزیره هل در ویستولا دلتا که سرانجام در 9 مه 1945 تسلیم شدند. همان‌طور نیروهای مستقر در جزایر یونانی؛ پادگان آخر اطلس پاکت در فرانسه در سن-نزر با لا روشل (پس از محاصره متفقین) و لوریان.

در 13 مه 1945 میلادی، ارتش سرخ تمام تهاجمات خود در اروپا را متوقف کرد. مقاومت‌های ریز در چکسلواکی تا این تاریخ سرکوب شدند. مردم برای شنیدن سخنرانی پیروزیوینستون چرچیل در وایت هاوس جمع شدند، 8 مه 1945. این پادگان در آلدرنی، یکی از جزایر کانال اشغال شده توسط آلمانها در 16 می یک هفته بعد از پادگان در جزایر دیگر کانال است که در 9 مه تسلیم شده بودند تسلیم شد.

به گرجستان قیام تسل (5 آوریل – 20 مه) آخرین میدان جنگ اروپایی در جنگ جهانی دوم است. این را جنگ بین نازی‌های همدست گرجستان نازی واحدهای ارتش در تسل علیه اشغالگران آلمانی که هلندی جزیره است. یکی دیگر از مداخلات نظامی صورت گرفت در یوگسلاوی (امروز اسلوونی) در 14 و 15 مه با عنوان نبرد پواجانا انجام شد. یک گروه کوچک از سربازان آلمانی مستقر در جزیره خرس در عملیات هادژن به ایجاد و مرد در یک ایستگاه وجود دارد از دست داده و ارتباط رادیویی در ماه مه 1945، آن‌ها در 4 سپتامبر دو روز پس از تسلیم ژاپن تسلیم شکارچیان سیل نروژی شکارچیان شدند.

دولت دونیتز به دستور آیزنهاور منحل شد: کارل دونیتز به کار خود چنان ادامه می‌داد که گویا او رهبر کشور آلمان است اما دولت فلنسبورگ (نامگذاری آن به دلیل واقع شدن آن در فلنسبورگ در شمال آلمان بود. او که کنترل تنها یک منطقه کوچک در اطراف شهر را در دست داشت) توسط متفقین به رسمیت شناخته نمی‌شد.

در 12 مه 1945 متفقین رابط تیم وارد در فلنسبورگ و در زمان چهارم سرنشین کشتی مسافربری پطریا. این افسران رابط و عالی متفقین ستاد به زودی متوجه شدم که آن‌ها تا به حال هیچ نیاز به عمل از طریق فلنسبورگ دولت و اعضای آن باید دستگیر شوند.

در 23 مه 1945 میلادی، اقدام در SHAEF سفارش‌ها و با تصویب شوروی آمریکایی سرلشکر روک احضار دونیتز روی پطریا و ابلاغ به او که او و همه اعضای دولت او تحت بازداشت هستند. متفقین مشکل داشتند چرا که آن‌ها متوجه شدم که اگر چه نیروهای مسلح آلمان تا به حال تسلیم بدون قید و شرط SHAEF تا به حال موفق به استفاده از سند ایجاد شده توسط «اروپا مشورتی کمیسیون» (EAC) و غیره وجود داشته‌است هیچ رسمی تسلیم شدن توسط غیرنظامی دولت آلمان است.

این در نظر گرفته شد یک مسئله بسیار مهم است چرا که فقط به عنوان غیرنظامی اما نه نظامی تسلیم در سال 1918 شده توسط هیتلر برای ایجاد «چاقو در پشت» استدلال متفقین نمی‌خواهید به هر آینده خصمانه، رژیم حقوقی استدلال برای احیای یک نزاع.

اعلامیه شکست آلمان و ایجاد اختیار عای توسط قوای متفقین در 5 ژوئن 1945 به امضا رسید. این اعلامیه شامل موارد زیر است:

خط اودر-نیس

هنوز مورد مناقشه است که آیا این فرض از قدرت تشکیل debellation—پایان جنگ ناشی از نابودی کامل خصمانه دولت است.

توافق پوتسدام در 12 اوت 1945 امضا شد. در ارتباط با همین رهبران متفقین برنامه‌ریزی جدیدی برای دولت پس از جنگ آلمان، باز قرارگیری مرزها، اسکان جنگ قلمرو مرزهای عملاً ضمیمه یک ربع قبل از جنگ آلمان واقع در شرق مرز اودر-نایسه موظف و سازمان اخراج میلیون‌ها نفر از آلمانی‌ها که در سرزمین‌ها ضمیمه شده و نقاطی در شرق باقی‌مانده بودند داده شد. آن‌ها همچنین دستور به نظامی زدایی، نازی‌زدایی، خلع سلاح صنعتی، و غرامت جنگ دادند.

مناطق تحت اشغال متفقین در آلمان پس از جنگ: اتحاد جماهیر شوروی در منطقه (قرمز)، خط مرزی درونی آلمان (خط سیاه ضخیم) و مناطقی که نیروهای انگلیسی و آمریکایی در ماه ژوئیه سال 1945 عقب‌نشینی کردند (بنفش). مرزهای استانی بر پایه مرزهایی است که از قبل از نازی‌ها در وایمار آلمان توسط Länderترسیم شده‌بودند. شورای کنترل متفقین بریا اثر بخشی تفوق متحدین بر آلمان و به ویژه برای ئیائه‌سازی برتری مشترک بر آلمان ایجاد شد. در 30 اوت، شورای کنترل تشکیل خود را با صدور اولین بیانیه مبنی بر موجودیت شورا به اطلاع مردم آلمان رسید و اظهار داشت که دستورها و احکام صادر شده توسط فرماندهان ارشد در مناطق مربوطه متأثر از ایجاد این شورا است. توقف خصومت بین ایالات متحده و آلمان در 13 دسامبر سال 1946 توسط رئیس جمهور آمریکا ترومن اعلام شد.

کنفرانس صلح پاریس در 10 فوریه سال 1947 با امضای معاهدات صلح بین متفقین زمان جنگ با متحدین جزیی اروپایی (ایتالیا، رومانی، مجارستان، بلغارستان، و فنلاند) به پایان رسید.

جمهوری فدرال آلمان که در 23 مه 1949 (زمانی که قانون اساسی اعلام شد) تشکیل شده بود در 20 سپتامبر 1949 میلادی اولین دولت خود را تشکیل داد.جمهوری دموکراتیک آلمان در 7 اکتبر تشکیل شد.

پایان حالت جنگ با آلمان توسط بسیاری متفقین متحدان غربی سابق در سال 1950 اعلام شد. در پترسبرگ توافق از 22 نوامبر سال 1949 آن اشاره شد است آلمان غربی خواهان پایان دادن به حالت جنگی اما این درخواست نمی‌تواند اجابت شود. آمریکا حالت جنگ با آلمان را به دلایل حقوقی نگاه داشت ولی آن را تا حدود زیادی منعطف ساخت «ایالات متحده می‌خواست برای حفظ یک مبنای قانونی برای نگه داشتن نیروهای آمریکایی در آلمان غربی توجیهی داشته‌باشد».

در نشست وزرای خارجه فرانسه و انگلستان و آمریکا در نیویورک از 12 سپتامبر – 19 دسامبر سال 1950 اعلام شد که در میان دیگر اقدامات برای تقویت موقعیت آلمان غربی در جنگ سردمتحدان غربی پایان حالت جنگی را با آلمان غربی اعلام می‌کنند".در سال 1951 بسیاری از توافقات انجام پایان دولت خود را از جنگ با آلمان: استرالیا (9 ژوئیه), کانادا، ایتالیا، نیوزیلند، هلند (26 ژوئیه) و آفریقای جنوبی و انگلستان (9 ژوئیه) و ایالات متحده (19 اکتبر).حالت جنگ بین آلمان و اتحاد جماهیر شوروی در اوایل سال 1955 به پایان رسید.

"اختیار کامل یک دولت مستقل" در 5 ماه مه 1955 به جمهوری فدرال آلمان تحت شرایط کنوانسیون بن-پاریس اعطا شد. این پیمان اشغال نظامی آلمان غربی را پایان داد ولی سه قدرت اشغالگر حفظ برخی از حقوق خاص را همانند vis-à-vis در برلین غربی را حفظ کردند.

معاهده حل و فصل نهایی با توجه به آلمان: تحت شرایط این پیمان صلح چهار قدرت تمام حقوقی را که قبلاً در آلمان و از جمله در برلین داشتند واگذار نمودند. در نتیجه آلمان در 15 مارس 1991 به‌طور کامل مستقل شد. تحت شرایط پیمان به متفقین اجازه داده شد نا پایان 1994 نیروهای خود را در برلین حفظ کنند (مقالات 4 و 5). مطابق با معاهده نیروهای اشغال‌کننده تا مهلت مقرر تخلیه شدند. با این حال آلمان با توجه به بندهای 53 و 107 منشور سازمان ملل متحد از زمان جنگ بدون حمایت باقی ماند.