حمل و نقل زمینی کالا یکی از قدیمی ترین راههای جابجایی کالا در جهان می باشد، که از نظر قیمت و سرعت، جهت حمل بسیاری از محموله ها مناسب است، در حال حاضر نیز بخش عمده ای از حمل و نقل کالاهای تجاری در جهان از مسیر جاده ای صورت می پذیرد، و از این رو جهت رفع نیازهای مشتریانی که از حمل زمینی کالا و ترانزیت، استفاده می کنند، خدمات مختلفی توسط شرکت های بین المللی حمل و نقل ارائه می کند. با آسمونی همراه باشید.

حمل و نقل بین المللی

حمل و نقل بین المللی را در یک معنای کلی می­توان انتقال دادن مسافر و یا کالا از کشوری به کشور دیگر نام نهاد. این فرایند امکان دارد به شیوه های مختلفی چون انتقال از راه زمینی( که خود دو شیوه نقل و انتقال ریلی و جاده ای را در بر می­گیرد)انتقال از راه دریایی و در نهایت انتقال از راه هوایی را شامل می­شود. در دنیای امروز،صنعت حمل و نقل و تسهیم، نقش پر رنگی در تجارت بین المللی دارد. در این میان شرکت هایی موفق خواهند بود که روش صحیح و مقرون به صرفه ای را برای حمل بین المللی بار انتخاب کنند.

مزایای حمل و نقل زمینی جاده ای

1. سرمایه مورد نیاز برای حمل و نقل زمینی بسیار کمتر از سایر روش های حمل و نقل است.
2. حمل محموله بصورت درب به درب یا از انبار به انبار نیز می تواند انجام شود.
3. این روش، برای حمل کالا از مناطق روستایی که راه آهن، راه آبی و یا هوایی ندارند، مناسب است.
4. این روش، انعطاف پذیر است. و راه ها و زمان بندی را با توجه به نیازهای افراد تنظیم کرد.
5. محموله ها را میتوان مستقیما در وسیله نقلیه جاده ای بار زد و مستقیم در مقصد تخلیه کرد.
6. حمل و نقل جاده ای برای حمل کالاهای حساس مانند ظروف شکستنی که ریسک آسیب بالایی دارند، مناسب است.
7. اگر بخواهیم بلا فاصله کالاها را به مقاصد مختلف بفرستیم، نسبت به حمل و نقل ریلی و دریایی سریعتر است.
8. در مقایسه با دیگر شیوه های حمل و نقل، روند بسته بندی درحمل و نقل جاده ای، پیچیدگی های کمتری دارد.
9. تجار بزرگ میتوانند وسایل نقلیه خود را در اختیار داشته و کالاها را به بازار بدون تاخیرهای رایج حمل کنند.
10. تغذیه کننده سایر روش ها بوده و در همه انواع حمل و نقل بین المللی از جاده ها نیز استفاده میشود.

محدودیت های حمل و نقل زمینی 

1. حمل و نقل جاده ای، در روزهای بارانی یا سیل و طوفان ایمن نمی باشد.
2. شانس حوادث و تصادفات در حمل و نقل جاده ای نسبت به دیگر شیوه ها بیشتر است. 
3. حمل و نقل زمینی برای حمل کالاها در مسافتهای طولانی و با حجم بالا مناسب نیست.
4. سرعت درحمل و نقل زمینی نسبت به سایر روش های حمل و نقل آهسته تر است.
5. حمل و نقل زمینی کمتر سازمان یافته است، و اغلب این سازماندهی کم نامناسب و غیرقابل اتکا است.

حمل و نقل بین المللی جاده ای (Transport International Road T.I.R)

سال ها پیش، روش حمل و نقل بین‌المللی کالا در ارتباط با مقررات گمرکی در دنیا، توسط ضوابط خاص هر کشوری اعمال می شد. این امر سبب شده بود، بویژه در حمل بارهای ترانزیتی مشکلاتی به وجود آید. براین اساس شرکت‌های حمل و نقل کننده ناگریز بودند بر اساس مقررات گمرکی هر کشوری مبالغی تضمین گمرکی، در مرزهای ترانزیتی بپردازند. این مشکلات سبب شد که موضوع به سازمان‌ ملل کشیده شود، با توصیه این سازمان در 15 ژانویه 1959 زیر نظر شورای گمرکی وابسته به سازمان ملل در ژنو موافقت نامه ای مطرح و به امضا رسید. بدین ترتیب سازمانی بنام ایرو (IRO) به وجود آمد، که وابسته به سازمان ملل است، این کنوانسیون را طوری طراحی نمود، که ضمن حفظ نظارت‌های گمرکی، تشریفات و هزینه های ترانزیت به حداقل برسد.

مقررات حمل و نقل بین المللی جاده ای (TIR)

براساس موافقت‌نامه TIR، کشورهایی که در مسیر ترانزیت حمل و نقل کالا قرار می‌گیرند، اسناد تسلیمی، پلمپ و مهر وسایط نقلیه شرکت‌های حمل و نقل بین‌المللی را معتبر شناخته و بر اساس آن اجازه ترانزیت کالا را صادر می‌نمایند. ماده واحدی که به عنوان لایحه قانونی الحاق دولتی ایران به کنوانسیون گمرکی و حمل و نقل بین‌المللی کالا در فروردین سال 1350 به تصویب مراجع قانون‌گذاری رسید، شامل یک مقدمه و 51 ماده و 9 ضمیمه و یک پروتکل بود. که در تبصره یک آن اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران بر اساس مجوز مفاد بند ماده 5 قرار دارد به عنوان موسسه ضامن شناخته شده و تصویب گردیده است.

آموزش C.M.R به رانندگان ایرانی در شرایط حمل و نقل زمینی کالا

1. رانندگان کوشش کنند، تا کالا از هر حادثه‌ای مصون بماند.
2. رانندگان با هر وسیله‌ای جلوی خرابی و فساد باقیمانده کالایی که حادثه ندیده است را بگیرند.
3. اگر کامیون یخچال‌دار دارند، قبل از بارگیری و حرکت حتماً از سلامت یخچال اطمینان حاصل کنند.
4.  اگر در طول مسیر به استراحت احتیاج داشتند، حتماً در پارکینگ مجاز و امن توقف کنند.
5. اگر بخشی از کالا یا تمامی آن براثر تصادف یا سرقت از بین رفت، به نیروی انتظامی مراجعه کرده تا گزارشی در این مورد تهیه کنند.

اقداماتی که در صورت اطلاع از حوادث در ارتباط با راه‌‌نامه‌های C.M.R انجام می شود

1. در محل وقوع حادثه حداکثر تلاش جهت جلوگیری از خسارت وارده به کالای راه‌‌نامه به عمل آید.
2. وقوع حادثه به اطلاع مقامات انتظامی و یا مراجع ذیصلاح برسد و از آنان درخواست تنظیم گزارش شود.
3. نهایتا طی پنج روز پس از وقوع حادثه، ادعای غرامت توسط فکس از شرکت ایرانی به انجمن ارسال شود.
4. در صورت وقوع حادثه در خارج از کشور ترتیبی داده شود که حتی‌الامکان یکی از کارشناسان صلاحیت‌دار بین‌المللی، بازدید کند.
5. اسناد وقوع در داخل کشور، پس از بازدید خسارت به شما اعلام می گردد. 
6. به اشخاص ثالثی که مقصر حادثه هستند به هیچ عنوان رضایت ندهید.
7. اگر دسترسی به دوربین دارید حتماً از صحنه حادثه و کالای آسیب دیده عکس یا فیلم تهیه کنید.