15 سپتامبر ، سالروز کشف پنی سیلین

پانزدهم سپتامبر سالروز كشف پنی سيلين است.

پانزدهم سپتامبر سالروز کشف پنی سیلین است این روز را به تمامی باکتری شناسان بالینی زحمتکش تبریک میگوییم

دکتر الکساندر فلمینگ Fleming میکرب شناس (باکتری شناس)دانشکده پزشکی لندن بر حسب اتفاق بشقاب کشت باکتری Stephylococcus را بدون پوشش در گوشه ای گذارده بود. روز 15 سپتامبر سال 1928 سراغ بشقاب رفت و مشاهده کرد که بر اثر وزش باد و یا عوامل دیگر، روی یک گوشه بشقاب مقداری کپک (Mold) نشسته است. ظرف را زیر میکروسکوپ قرار داد تا نوع کپک را بشناسد که متوجه شد در آن قسمت باکتریها مرده اند و به این ترتیب موفق به کشف یک میکرب کش شد که تاکنون صدها میلیون تن را نجات داده است وی نام این ماده را Penicillium گذارد. کپک از نوع کپکی بود که روی نان مانده پیدا می شود. آزمایشهای بعدی نشان داد که این ماده میکرب کش روی گلبولهای سفید خون اثر نامطلوب نمی گذارد و می تواند عفونت را از میان ببرد.

"الکساندر فلمینگ" میکروبیولوژیست اسکاتلندی است که به دلیل کشف "پنی‌سیلین" موفق به دریافت جایزه "نوبل" پزشکی شده است.

"الکساندر فلمینگ" (Alexander Fleming) در تاریخ 6 اوت 1881 میلادی در"لاچفیلد" اسکاتلند زاده شد.

در سال 1908، موفق به دریافت مدرک کارشناسی خود در رشته "باکتریولوژی" شد.

سپس به عنوان پزشک نظامی در جنگ جهانی اول زخم‌های عفونی را مورد مطالعه قرار داد و متوجه شد که اغلب مواد ضدعفونی‌کننده خیلی بیش از آنکه میکروب‌ها را از پای درآورند، سلول‌های بدن را از بین می‌برند. به این ترتیب فلمینگ به ضرورت وجود ماده‌ای که بتواند بدون آسیب زدن به سلول‌های سالم، باکتری‌ها را نابود کند، پی برد.

پس از جنگ، فلمینگ به بیمارستان "سنت مری" بازگشت و به کار تحقیق خود مشغول شد. در سال 1922 میلادی، ماده‌ای را کشف کرد که آن را "لیزوزیم" نامید.

وی در سال 1928 استاد باکتریولوژی دانشگاه "لندن" شد.

فلمینگ در سال 1928 میلادی کشف بزرگ خود را به انجام رساند. یکی از ظروف حاوی کشت باکتری "استافیلوکوک" در معرض هوا قرار گرفت که در نتیجه، برخی قسمت‌های آن از کپک پوشیده شد. فلمینگ متوجه شد در آن قسمت‌هایی که کپک نفوذ کرده‌ است، باکتری به کلی از بین رفته است.

بنابراین به این نتیجه رسید، ماده‌ای که کپک تولید می‌کند پادزهر باکتری "استافیلوکوک" است. وی توانست نشان دهد که ماده مزبور از رشد بسیاری از انواع باکتری‌های مضر جلوگیری می‌کند. فلمینگ این ماده را به خاطر عامل تولیدکننده آن"پنی سیلیوم نوتانیوم"، "پنی سیلین" نامید.

حاصل کار وی در سال 1929 میلادی منتشر شد.

فلمینگ نتوانست این دارو را پالایش کند. بنابراین به مدت 10 سال بدون استفاده باقی ماند.

سرانجام در اواخر دهه 1930، دو محقق انگلیسی به نام‌های "هوارد فلوری"(Howard Florey) و "ارنست بوریس چاین"(Ernst Boris Chain) به مقاله فلمینگ برخوردند. این دو محقق تجربه فلمینگ را در دانشگاه "آکسفورد" تکرار کرده و ماده حاصله را روی حیوانات آزمایشگاهی تجربه کردند. در سال 1941 پنی‌سیلین روی نمونه‌هایی از بیماران به کار برده شد. این آزمایش‌ها نشان داد که داروی جدید به شکلی حیرت‌انگیز مؤثر و کارا است.

آزمایشگاهی که فلمینگ در آن به کشف "پنی‌سیلین" پرداخت، موزه آزمایشگاه فلمینگ نام گرفته است و در بیمارستان "مری" قرار دارد.

وی در سال 1951 نیز به مدت 3 سال، به عنوان رئیس دانشگاه "ادینبرو" انتخاب شد.

اکتشاف ارزشمند فلمینگ با معرفی یک "آنتی بیوتیک" مفید، سبب تغییر در دنیای مدرن داروها شد.

اکتشاف پنی‌سیلین سبب نجات جان بسیاری از مردم جهان شده است.

از جوایز وی می‌توان به دریافت جایزه "نوبل" در سال 1945 میلادی اشاره کرد.

در سال 1999 میلادی، مجله معتبر "تایم"(Time)، فلمینگ را به عنوان یکی از 100 فرد مهم در قرن بیستم نامید.

این محقق برجسته در نهایت در تاریخ 11 مارس 1955 میلادی، در 73 سالگی، بر اثر سکته قلبی از دنیا رفت.