کتاب انجیل عیسی مسیح

کتاب دینی مسیحیان انجیل نامیده می‏شود. واژه انجیل در لغت مغرب واژه یونانی به معنای مژده و بشارت است. برای کسب اطلاعات بیشتر و آشنایی با کتاب انجیل عیسی مسیح *** این بخش آسمونی" href="http://asemooni.com">آسمونی را مطالعه نمایید چرا که اطلاعات مفیدی در همین مورد تهیه کرده ایم.

کتاب انجیل عیسی مسیح

اِنجیل، (عربی شده واژهٔ یونانی εὐαγγέλιον «اِئوانگِلیون» euangelion) به معنای خبر خوش یا مژده، نام دیگر مجموعه متون «عهد جدید» است. اکثر قریب به اتفاق مسیحیان انجیل (عهد جدید) را به عنوان کتاب دینی خود و کلام خداوند قبول دارند و مطالعه می‌کنند. نام این بخش به پیمانی اشاره دارد که آغازگر دورهٔ جدیدی از ارتباط خداوند با انسان است. خداوند طبق این پیمان شریعتی را که از طریق موسی عطا کرده بود برداشت، (سفر خروج فصل 19 آیه‌های 5و6) و ایمان به مسیح را شرط بخشایش گناهان انسان و رستگاری او قرار داد. نشانه و درحقیقت اصل محوری این پیمان، بخشش کلیه گناهان به واسطهٔ قربانی شدن عیسی مسیح (یعنی صورت بشری خداوند) است. عهد جدید چهار انجیل اصلی (متی، مرقس، لوقا، یوحنا)، کتاب اعمال رسولان، نامه‌های رسولان مسیح و کتاب مکاشفه را دربرمی‌گیرد. قدمت تمامی این آثار به قرن اول میلادی می‌رسد.

پروفسور درل باک عهدجدیدپژوه معاصر ارزش این متون را به دلیل نگارندگان آن‌ها و زمان نگارششان می‌داند.

بخش‌های عهد جدید

انجیل‌های چهارگانه

واژه «انجیل» هم بر کل کتاب «عهد جدید» و هم بر چهار بخش ابتدایی کتاب یعنی زندگی‌نامه‌های مسیح، اطلاق می‌شود. چهار انجیل در واقع چهار روایت از زندگی عیسی مسیح است. دارای قسمت‌های مشترک بسیاری هستند اما تفاوت‌هایی نیز دارند. مسیحیان این چهار کتاب را «مانند چهار تصویر از مسیح ولی از زوایای مختلف» توصیف می‌کنند.

کتاب اعمال رسولان

کتاب اعمال رسولان، یکی از کتب تاریخی کتاب مقدس، شرح رویدادهایی است که در دوران پس از مسیح رخ داده‌اند. از جملهٔ این وقایع، نزول روح القدس، ایمان آوردن پولس، شهادت استیفان، موعظات حواریون مسیح و دیگر رویدادهای پیرامون کلیسای اولیهٔ و حواریون است. این اثر به دست لوقا نگاشته شده‌است.

نامه‌های حواریون مسیح

نوایمانان مسیحی و کلیساهای نوبنیاد در ابتدای گسترش مسیحیت، به خاطر نبودن راهنمایی‌های ایمانی لازم و وجود مخالفان بسیار، دچار مشکلات عمده‌ای می‌شدند. از آن جمله است: مسائل مربوط به مراسم نیایش و چگونگی برگزاری آن، پیدا شدن پیشوایان دروغین، آزار و اذیت و شکنجه و تهدید و حتی قتل ایمانداران توسط رومیان یا بت‌پرستان و سایر فرقه‌های مذهبی و… هدف از نگارش این نامه‌ها هدایت این نوایمانان، یادآوری و تبیین مفاهیم کتاب‌مقدس و مطلع شدن از رویدادهای مناطق مختلف بود.

این بخش نامه‌های پولس رسول، یوحنای حواری، پطرس حواری، یعقوب و یهودا برادران (ناتنی) عیسی و رسالهٔ عبرانیان را دربرمی‌گیرد.

کتاب مکاشفه یوحنا

این کتاب شرح سفری است که یوحنای قدیس در رؤیا و به هدایت روح القدس در آن به عرش خداوند دارد و در آن به توصیف عرش خداوند و جایگاه مسیح و پیش‌بینی وقایع آخرالزمان می‌پردازد.

انجیل‌های قدیمی در قرون اولای مسیحیت

(1) انجیل مصریان ق 2 میلادی (2) انجیل عبریان قرون اولای مسیحی (3) انجیل پطرس ق 2 م (4) انجیل دوازده ق 2 م (5) انجی اندریو (6) انجیل برنابا (7) انجیل برتولوماس (8) انجیل جیمس (9) = تدیوس (10) = اپلس (11) = باسیلیدس (12) - کرینتوس (13) = ابیونتس (14) = حوا (15) = یهودای اسخریوطی (16) = انجیل حیوة (17) = مریم (18) = متیاس (19) انجیل کمال (20) انجیل فیلیپ (21) = توماس (22) انجیل راستی که در میان و النتیان متداول بوده (23) = مارکیون (24) انجیل نیقودیس (25) انجیل حضرت مسیح

پراکندگی

انجیل در تمام دنیا به صورت گسترده در دسترس است. «انجیل» به عنوان کتاب‌مقدس مسیحیان مشهور است، اگرچه کتاب مقدس عبری و انجیل مسیحیان درطی زمان‌های مختلف به زبان‌های گوناگون ترجمه شده‌اند – به بیش از 2100 زبان – که این تعداد ترجمه بیش از هر کتاب دیگری است. بیش از شش میلیارد نسخه از کتاب انجیل از سال 1815 به فروش رفته که این کتاب را در صدر پرفروش‌ترین کتاب تمامی اعصار قرار داده‌است. به علت نفوذ مسیحیان از اواخر عهد رومیان تا دوران روشنگری انجیل نه تنها بر مذهب بلکه بر زبان، قانون و فلسفه طبیعی برخی از تمدنهای شرقی جهان غرب، هند و آفریقای شمالی تأثیرگذارده‌است.

الهیات

اگرچه کتاب‌های گوناگونی که جزو کتاب‌های مقدس مسیحیان محسوب می‌شوند مطالبی را ارائه می‌کنند که در روزگارهای تاریخی مختلف نوشته یا گفته شده‌اند، اغلب فرقه‌های مسیحیت بر این نکته تأکید دارند که انجیل دارای پیامی الهی و پرمحتوا است.

در میان مسیحیان در مورد نحوه تفسیر مطالب مختلفی که در انجیل ذکر شده و معنای برخی توصیفات کلی که توسط سی. اس لوئیس ارائه شده در این بخش وجود دارد:

• انسان در مواردی برخلاف خداوند عمل کرد و بنابراین مرتکب گناه شد.
• از آنجایی که هیچ‌کسی از شر گناه در امان نیست امکان برقراری ارتباط مستقیم با خداوند وجود ندارد بنابراین خداوند خود را به شکلی قابل فهم برای انسان‌ها عرضه کرد.
• خداوند به ابراهیم و فرزندانش دستور داد که به ابزاری برای رهایی بشر از خطرات موجود تبدیل شوند.
• به همین منظور وی قانون هالاخا را به (موسی) اعطا کرد.
• قوم بنی اسرائیل بارها مرتکب گناه شدند و توبه کردند و در عین حال پیامبران با درک درست قوانین به عنوان آموزه‌های اخلاقی و نه عامل زور مردم را هدایت کردند.
• عیسی مسیح پیام مکتب موسی را به صورت عشق و مهر و رستگاری آدمیان ترسیم کرد.
• پس از مرگ وی در روز رستاخیز پیروان وی در محضر خداوند حاضر می‌شوند.

زبان اصلی

بیشتر پژوهندگان به تقدم یونانی عقیده دارند، یعنی بر این باورند که عهد جدید تقریباً به‌طور کامل ابتدا به زبان یونانی نوشته شده‌است، که زبان دست نوشته‌های آغازین به‌شمار می‌آید. اما برخی از کارشناسان به تقدم آرامی اعتقاد دارند، یعنی معتقدند انجیل اول بار به زبان آرامی نوشته شده‌است. برخی از دانشمندان کتاب مقدس، همچنین بر این باورند که برخی از فرازهای عهد جدید به خصوص انجیل متی، دارای اصلی آرامی نیز می‌باشند.

نسخه‌های تاریخی

5686 نسخه با زبان اصلی، یعنی یونانی، و در کل 24970 دست‌نوشته از عهد جدید موجود می‌باشند. پیترز(فرانسیس ادواردز پیترز) اظهار می‌دارد که «اگر فقط سنت نسخ خطی را در نظر بگیریم، کتاب‌های که عهد جدید را تشکیل می‌دهند، بیش از هر کتاب دیگری در دوران باستان نسخه برداری شده و در گردش بوده‌است.»

هارولد گرینلی می‌نویسد:

«شمار دست‌نوشته‌های موجود عهد جدید به گونه‌ای شگفت‌انگیز بیش از هر اثر ادبی دوران باستان می‌باشد… در سنجش با دیگر آثار ادبی باستان، قدیمی‌ترین دست‌نوشته موجود عهد جدید متعلق به دوره‌ای بسیار نزدیک‌تر به تاریخ نگارش متن اولیه می‌باشد.»

قدیمی‌ترین نسخ برجای مانده از عهد جدید، پاپیروسهایی می‌باشند که قدمت برخی به 50 تا 100 سال پس از اتمام نگارش متون قانون ثانی (یعنی سده دوم میلادی) می‌رسد. از جملهٔ آن‌ها پاپیروس‌های اکسیرینکوس که بخش اعظمی از پاپیروس موجود عهد جدید را تشکیل می‌دهند- پاپیروس‌های بادمر که شامل بخش‌های مهمی از انجیل یوحنا، انجیل لوقا، انجیل متی، اعمال رسولان، 2 رساله پطرس، 3 رسالهٔ یوحنا، و رسالات یعقوب و یهودا می‌باشند- و پاپیروس‌های چستربیتی از مهم‌ترین اکتشافات کتاب مقدس پس از نسخه سینائیه- می‌باشند.

دست نوشته‌های باستانی عهد جدید را براساس نوع متن به سه دسته غربی، الکساندری و بیزانسی تقسیم‌بندی می‌کنند. این دست نوشته‌ها عمده دست نوشته‌های عهد جدید را تشکیل می‌دهند. همچنین در برخی زبان‌ها نسخه‌های دیگری وجود دارند که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به نسخه‌های زبان سریانی (شامل پشتیا و دیاتسارون) و زبان‌های دگئز و لاتین (وتوس لاتینا ووگلات).

اولین دست نوشته کامل کتاب مقدس کدکس آمیاتینوس نام دارد که نسخه وگلات لاتین است که در سده هشتم در انگلستان و در کلیسای ویرموث – جارو تهیه شده‌است. اولین نسخه چاپی عهد جدید به زبان یونانی در سال 1516 درنشر یوهان فربن به چاپ رسیده‌است این نسخه براساس اطلاعات جمع‌آوری شده از نوشته‌های یونانی جدید نوشته‌های امپراتوری بیزانس (توسط اراسموس) آماده شده‌است و در کنار آن بخش‌هایی از ولگات (که درکتاب یونانی وجود نداشت نیز ترجمه شده‌است. اراسموس چهار ویرایش بعدی این کتاب را نیز منتشر نمود.

اراسموس یک کاتولیک رومی بود اما علاقه خاصی به یونانی بیزانس داشت و همین علاقه وی به یونانی و بی رغبتی نسبت به ولگات لاتین باعث شد که برخی از کاهنان کلیسا نسبت به دیدگاه‌های وی واکنش نشان دهند.

اولین نسخه انتقادی توسط رابرت استین در سال 1550 در پاریس چاپ شد. نوع متن به کار رفته در این نسخه و همچنین نسخه اراسموس را “Textus Receptus” (معادل لاتین «متن دریافتی») می‌نامند که این لقب در نسخه الزویر سال 1633 به آن داده شده بود که هدف اصلی را جمله “nun cab omnibus receptum “ («حالا همه آن را دریافت کردند») معرفی کرد بر این اساس کلیساهای اصلاح طلبان پروتستان ترجمه‌هایشان را به زبان‌های محلی انجام می‌دادند مانند نسخه پادشاه جیمز کتاب مقدس.

با کشف دست نوشته‌های قدیمی تر مانند سینائیه و واتیکانیه پژوهندگان دیدگاه خود را راجع به متن تغییر دادند. نسخه انتقادی کارل لیخمان در سال 1831 که برپایه دست نوشته‌های مربوط به سده چهارم و پیش از آن تهیه شده بود نشان می‌داد که در نهایت متن دریافتی می‌بایست بر پایه متون قدیمی تر اصلاح شود. نسخه‌های انتقادی جدیدتر براساس پژوهش دانشگاهی و کشف قطعات پاپیروس آماده شدند که حتی برخی از آن‌ها به اوایل عهد جدید برمی‌گشتند برهمین اساس ترجمه‌های جدیدی از ترجمه‌های قدیمی‌تر ارائه شد و در آن‌ها اصلاحاتی صورت گرفت اما هنوز هم عده‌ای متن دریافتی یا متن اصلی بیزانسی را ترجیح می‌دهند.

تقدیس انجیل

شرع عهد عتیق در ترجمه یونانی هفتادگانی و مجموعه متن‌های آن وارد مسیحیت شد. در فاصله میان سال‌های 200 پیش از میلاد و سال 100 میلادی شرع یهودیان در حال شکل‌گیری بود و بحث‌های داغی در مورد آن صورت می‌گرفت. مشخص نیست که در چه زمانی در مورد شرع یهود تصمیم‌گیری شده‌است اما به‌طور واضح در نهایت شرع یهود تعدادی از کتاب‌های هفتادگانی را از آئین خود حذف کرد. این عمل به صورت مستقل از مسیحیت صورت گرفت و مسیحیان شروع هفتادگانی را برگزیدند.

مسیحیت علاوه بر هفتادگانی، به متن‌های دیگری هم رجوع کرد و سرانجام عهد جدید را شکل داد و فهرست‌های گوناگونی از کتب برگزیده معرفی شد. در سده چهارم شورای کلیساها فهرستی شامل 27 کتاب شرع را ارائه داد که در نهایت عهد جدید را شکل داد و امروزه هم از همین کتاب‌ها استفاده می‌شود. همچنین جرومی نسخه لاتین کتاب مقدس (به ولگات مراجعه کنید) را معرفی کرد که مشروعیت آن با توجه به اصرار پاپ همانند مشروعیت کتاب‌های معرفی شده توسط شورای کلیسابود؛ بنابراین طی این روند عهد جدید شکل گرفت اما هنوز هم می‌توان به فهرست متعددی از کتب اشاره کرد که پس از آن ارائه شده‌اند. برای نمونه فهرست مشخص در فاصله سال‌های 1545 تا 1563 از طرف شورای ترنت ارائه شد.

در طی دوران اصلاحات پروتستان برخی اصلاح طلبان فهرست‌هایی ارائه دادند که هنوز هم مورد استفاده قرار می‌گیرند. بدون هیچ جدایی فهرست عهد جدید بدون تغییر باقی‌ماند اما متون عهد عتیق که در هفتادگانی قرار داشتند اما درشرع یهود نبودند اعتبار خود را از دست داد. بالاخره بعدها این کتب از شرع اغلب پروتستان‌ها خارج شدند. هنوز در مجامع کاتولیک این کتاب‌ها به عنوان کتب تثنیه مقدس معروف هستند اما در مجامع پروتستان نام آن‌ها اسفار مشکوک؛ اصطلاحی که به همه متون حذف شده از شرع مقدس اطلاق می‌شود.

امروزه عهد قدیم پروتستان دارای 39 کتاب است که به علت تفاوت تقسیم‌بندی این تعداد با تعداد کتاب‌های تنخ یکسان نیست؛ کلیسای کاتولیک روم 46 کتاب را به عنوان عهد قدیم مقدس می‌شناسد. اصطلاح «متون مقدس عبری» معادل عهد قدیم پروتستان‌ها است و نه عهد قدیم کاتولیک‌ها چرا که عهد قدیم کاتولیک‌ها حاوی متون مقدس عبری و متون اضافی دیگری است. هم پروتستان‌ها و هم کاتولیک‌ها دارای شرع عهد جدید با 27 کتاب هستند.

معرفی فصل‌ها و آیه‌ها

متن مَسوره‌ای عبری دارای پایان آیه به عنوان یک ویژگی مهم است. طبق سنت تلمودی پایان‌های آیات دارای منشأ باستانی هستند. در متون مسوره‌ای پایان هر قسمت نیز با یک فاصله («قسمت بسته») یا رفتن به خط بعدی («قسمت باز») مشخص می‌شود که «پاراشیوت» نام دارد. تقسیم متن موجود در «پاراشیوت» معمولاً به صورت موضوعی است. «پاراشیوت‌ها» شماره‌گذاری نشده‌اند.

در دست‌نوشته‌های اولیه (از همه مهم‌تر در دست نوشته‌های تیبریان مسوره‌ای مانند نسخه قدیمی حلب قسمت «باز» ممکن است با یک خط خالی ویک قسمت «بسته» با رفتن به خط بعدی یا کمی تورفتگی نیز نمایش داده می‌شود (خط قبلی نیز ممکن است کامل نباشد). قرار داد آخر دیگر در طومارهای تورات و کتاب‌های مقدس عبری چاپی به کار گرفته نمی‌شود. در این سامانه قاعده‌ای که قسمت‌های «باز» و «بسته» را متمایز می‌سازد. این است که قسمت‌های «باز» باید «همواره» در ابتدای یک خط جدید آغاز گردند، درحالیکه قسمت‌های «بسته» «هرگز» در ابتدای یک خط جدید آغاز نمی‌شوند.

یک ویژگی دیگر مرتبط با متون مسوره‌ای تقسیم‌بندی «سداریم» است. این تقسیم‌بندی موضوعی نیست اما تقریباً به‌طور کامل بر اساس «کمیت» متن انجام می‌شود. بیزانسی‌ها همچنین نوعی از تقسیم‌بندی فصل را به نام «کفالایا» معرفی کردند. این تقسیم‌بندی با فصول فعلی مطابقت ندارد. تقسیم‌بندی فعلی کتاب مقدس به فصول و شماره‌های آیات موجود در فصل‌ها بر هیچ متن باستانی استوار نیست بلکه ابتکار مسیحیان سده‌های میانه می‌باشد. همچنین بسیاری از یهودیان نیز از آن به عنوان مرجع فنی متون عبری استفاده نمودند. این مراجع فنی در دوره تاریخی مناظره‌های اجباری خاخام‌ها با کشیش‌های مسیحی (که از شماره فصل و آیه استفاده می‌کردند) به ویژه در پایان‌های سده‌های میانه در اسپانیا برای خاخام‌ها اهمیت زیادی پیدا کردند. تقسیم‌بندی فصل‌ها برای اولین بار توسط یهودیان در یک دست نوشته در سال 1330 و دریک ویرایش چاپی در سال 1516 مورد استفاده قرار گرفت اما نسل بعدی یهودیان در بیشتر ویرایش‌های کتاب مقدس عبری کامل تلاش نظام مندی انجام دادند تا شماره‌های فصل‌ها و آیه‌ها را در حاشیه متن بنویسند.

تقسیم‌بندی کتاب مقدس به فصل‌ها و آیه‌ها اغلب موجب انتقاد شدید از سوی دین‌پژوهان گوناگون سنت‌گرا و نوین شده‌است. منتقدان بر این باورند که بخش‌بندی متن به فصل‌های مختلف اغلب به صورت بی ربط و در نقاطی انجام می‌شود که از نظر روانی گفتار نامناسب است، بافت معنایی متن را از بین می‌برد و در عمل کتاب مقدس را تبدیل به توده‌ای از نقل قول‌های مذهبی می‌کند. به هر ترتیب تقسیم‌بندی فصل‌ها و شماره آیات به عنوان مرجع فنی مطالعات کتاب مقدس به جزء ناگسستنی آن تبدیل شده‌است. استفان لانگتون به عنوان اولین کسی که در سال 1205 تقسیم‌بندی‌های فصول را در نسخه ولگات قرار داد مشهور است این تقسیمات سپس در سده 1400 در دست نوشته هاتی یونانی عهد جدید درج شدند. رابرت اشتاین (رابرت استفانوس) اولین کسی بود که شماره‌های آیات را در هر فصل قرار داد؛ این شماره‌ها در سال‌های 1565 (عهد جدید) و 1571 (کتاب مقدس عبری) وارد نسخه چاپی شدند.

دفاع از کتاب‌های عهدین

مدافعان مسیحی از تمامیت کتاب عهدین و بعضاً از نظریه بی خطایی کتاب عهدین دفاع می‌کنند. برنارد رم متفکر مسیحی اغلب به خاطر نوشتن عبارت زیر درکتاب خود به نام «مدارک مسیحی پروتستان» مسیحیان محافظه کار نامیده می‌شود:

"یهودیان چنان ازآن نگهداری کردند که هیچ دستنوشته دیگری تاکنون این‌گونه محافظت نشده بود. آن‌ها با مسوره خود نشانه‌های هر حرف، هجا، کلمه و پاراگراف را حفظ کردند. آنان مردان خاصی داشتند که تنها وظیفه آن‌ها حفظ این اسناد با امانتداری کامل بود - کتاب، وکلا، مسوره‌ها.

در مورد عهد جدید تقریباً 13000 دست نوشته کامل و ناقص به زبان یونانی /یونانی و زبان‌های دیگر وجود دارد که از دوران باستان کلاسیک /باستان به جا مانده‌اند.

بیش هزار بار ناقوس مرگ کتاب مقدس به صدا درآمده‌است صفوف تشییع جنازه آن شکل گرفته‌اند، سنگ نوشته سنگ قبر آن حکاکی شده‌است و وداع کرده‌است. اما جسد همیشه زیر خاک نمی‌ماند. هیچ کتاب دیگری مانند کتاب عهدین تاکنون این‌گونه مورد تاخت و تاز قرار نگرفته‌است به کدام کتاب فلسفی یا مذهبی یا روانشناختی زمان‌های کلاسیک یا امروزی چنین حمله شده‌است؟ با چنین ستیز و شبهه‌هایی؟ با چنین کمال و دانشی؟ در مورد هر فصل خط و عقیده ای ؟

هنوز میلیون‌ها نفر کتاب مقدس را دوست دارند، می‌خوانند و مطالعه می‌نمایند.

انتقاد به کتاب عهدین

دین شناسان و روحانیون (به ویژه ابراهیم ابن عزیز و الکساندر گیبسون) به تناقض‌های آشکار متن کتاب مقدس پرداخته‌اند. اسپینوزا از مطالعه این ناسازه‌ها نتیجه‌گیری می‌کند که تورات نمی‌تواند یک نویسنده داشته باشد و در نتیجه خدا و موسی تورات را ننوشته‌اند. در سده 19 منتقدانی مانند هرمان گونکل و جولیوس ولهاوسن اظهار کردند که کتاب‌های مقدس مختلف توسط نویسندگان مفروض نوشته نشده‌است بلکه توسط مجموعه‌ای نامتجانس از نویسندگان در یک دوره طولانی نوشته شده‌است. گرچه باستان‌شناسی کتاب عهدین وجود برخی از افراد، مکان‌ها و رویدادهای ذکر شده درکتاب عهدین را تأیید می‌کند بسیاری از اندیشوران منتقد عقیده دارند که کتاب عهدین نباید به صورت یک سند تاریخی دقیق خوانده شود بلکه در عوض باید به صورت یک اثر ادبی و دینی که اغلب به رویدادهای تاریخی مربوط است؛ و اغلب به اسطوره‌شناسی غیر عبری قرابت دارد؛ مورد مطالعه قرار گیرد. این منتقدان معتقدند که کتاب عهدین بیشتر نشان دهنده مسایل مربوط به زندگی و عصر باورمندان است. تصمیم دربارهٔ ارتباط یا عدم ارتباط عقاید این نویسندگان به جامعه معاصر به روحانیون و طرفداران مذاهب امروزی واگذار می‌شود.