قاتل حضرت ابوالفضل کیست + مقتل و سرنوشت

حضرت ابوالفضل (علیه السلام) به واسطه نقش بزرگی که در واقعه کربلا داشتند، برای همه شیعیان شناخته‌شده بوده و از جایگاه والایی برخوردار هستند. اما آیا می‌دانید قاتل حضرت ابوالفضل (علیه السلام) کیست؟

یکی از جنایتکاران واقعه جانسوز عاشورا حکیم بن طفیل است. او اولین کسی بود که به سوی امام حسین (علیه السلام) تیراندازی کرد. او همچنین قاتل حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام) بود و لباس و اسلحه حضرت را به غارت برد. دیگر جنایت او تازاندن اسب بر پیکر مطهر امام حسین (علیه السلام) است.

سرنوشت قاتل حضرت ابوالفضل

هر کسی که مرتکب جرم و گناهی شود، ممکن است با حمایت جنایتکاران حاکم و یا به روشی دیگر از کیفر قانونی فرار کند. اما هیچ کس نمی‌تواند از کیفر طبیعی کار خود در دنیا و از کیفر اخروی در آخرت در امان بماند. سرنوشت قاتلین حضرت ابوالفضل العباس (علیه ‏السلام) نیز از این قاعده حتمی و سنت الهی مستثنی نبوده است.

قاسم بن اصبغ بن نباته می‌‏گوید: روزی مردی را که از پیش می‏‌شناختم و از قبیله بنی‏ابان بن دارم بود، با چهره‌ای سیاه دیدم. ابتدا او را نشناختم. بعد از دقت بسیار و شناسایی، به او گفتم: تو را قبلاً با چهره‌‏ای سفید و صورتی زیبا دیده‌‏ام، حالا این چه قیافه زشتی است که پیدا کرده‌‏ای؟

آن مرد پاسخ داد:

یکی از اصحاب امام حسین علیه ‏السلام را که در پیشانی‏‌اش اثر سجود نمایان بود و از چهره‌‏اش پیدا بود که بنده شایسته خداست، در روز عاشورا کشتم و از آن موقع شبی بر من نگذشته مگر در خواب می‏‌بینم که او گریبانم را می‌‏گیرد و در جهنم می‌‏اندازد.

وحشتی که از این خواب بر من دست می‏‌دهد موجب می‌‏شود فریاد کشم و کسان و اطرافیان خویش را از خواب بیدار کنم و این را نیز بگویم که از اولین شبی که این خواب را دیده‌‏ام، چهره‌ام سیاه شده است.

 قاسم می‌‏گوید: از او پرسیدم کسی را که کشتی چه نام داشت؟ پاسخ داد: او عباس پسر رشید علی بود. قاسم پسر اصبغ می‏‌گوید: برای بررسی صدق مدعای او و ارضاء حس کنجکاوی خود به جستجو پرداختم و از همسایگان وضع حال قاتل را پرسیدم. همگی گواهی دادند که صدای صیحه و فریاد شبانه او را می‏‌شنوند و از این که آسایش ایشان را هم مختل کرده، رنج می‏‌برند. می‌‏گویند این مرد که در دنیا هم روسیاه شده، آن قدر تشنه می‏‌شد که قدح قدح آب می‌‏نوشید ولی فایده‌‏ای نمی‏‌بخشید تا سرانجام از دنیا رفت.

قرضی است کرده‏‌ای تو نزد روزگار

در هر کدام روز که باشد ادا کند