- آسمونی
- مجله اینترنتی
- ورزشی
- اطلاعات فوتبالی
- گری لینه کر و خاطره شکست در نیمه نهایی جام جهانی؛ حسرتی که در تورین به جا گذاشتیم
گری لینه کر و خاطره شکست در نیمه نهایی جام جهانی؛ حسرتی که در تورین به جا گذاشتیم
در نیمه نهایی جام جهانی 1990، انگلیس تا ده دقیقه به پایان مسابقه بازنده بود؛ درست مثل مسابقه قبلی با کامرون. اما یک بار دیگر لینه کر از اشتباه مدافعان حریف استفاده کرد و دروازه آلمان را گشود. او درباره گل خودش شوخی را کنار نمی گذارد و معتقد است:
البته انگلیس مهاجمی داشت که برای چنین شرایطی مهارت و آمادگی داشت. مهاجمی که ارزیابی می کند که قرار است دو مدافع آلمانی اشتباه کنند و توپ را از دست بدهند! وقتی شوت زدم فکر کردم الان توپ وارد دروازه می شود. همین طور هم شد و توپ واقعا گل شد. وقتی توپ وارد دروازه رفت، احساسی داشتم در این مایه ها که: خدایا شکرت! انفجار انواع احساسات و راحتی و شادی بود. ما به بازی برگشته بودیم. یک لحظه باورنکردنی.
مسابقه(1-1) شد و کار به وقت های اضافی کشید و فرصتهایی که انگلیس از دست داد. به قول لینه کر:
حس بدی به انسان دست می دهد. زیرا حق تیم ما بود که به گل می رسید.
کمی بعد گاسکوین کارت زرد گرفت و لینه کر در کنار او، یکی از قابهای ماندگار آن جام را شکل داد. او چنین توضیح می دهد:
هیچ ذهنیتی درباره کاری که انجام دادم ندارم و هیچ خاطره ای از آن در ذهنم نیست. آن وقت این صحنه ناگهان تبدیل به یک صحنه تاریخی می شود. می توانستم ببینم که گاسکوین می خواهد تکل بزند. او همیشه دیر تکل می زد و نتیجه زدن پای حریف به جای توپ بود. بعداز دو کارته شدن پل، می توانستم ببینم چه اتفاقی در حال رخ دادن است. داشت لب پایینش را گاز می گرفت. پل می دانست چه اتفاقی افتاده؛ کاملا ناراحت بود. اما می دانستم هنوز در این بازی هستیم و باید تلاش کنیم تا برنده شویم. به بابی رابسون نگاه کردم و با او صحبت کردم. به او گفتم حواسش به گاسکوین باشد. کمی نزدیک نیمکت ذخیره ها شدم و این لحظه را دوربین کاملا گرفت.
سرانجام بازی به ضربات پنالتی کشید. مهاجم سه شیرها درباره این لحظات چنین به یاد می آورد:
در وسط زمین جمع شده بودیم؛ 5 نفر از بازیکنان به همراه چهار داوطلب زدن پنالتی و کریس وادل که آخرین ضربه را می زد. هر وقت استیوارت پیرس برای ناتینگهام فارست پنالتی می زد، همه فکر می کردند حتما گل می شود. اما ضربه او به پای دروازه بان آلمان خورد و پنالتی چهارم ما به هدر رفت. پیرس ناامید بود و دیدن کسی مثل او که انسانی سخت و محکم بود در آن وضعیت، کاملا احساسات را تحریک می کرد. بعد از آن کاملا مطمئن بودم که وادل گل می زند. هرچند می دانستم خودش نمی خواست در لیست پنالتی زنان قرار بگیرد. اما او هم ضربه اش را به خارج زد. خیلی بدشانس بودیم. منظورم این است که صادقانه بر این باور هستم که انگلیس در صورت پیروزی برابر آلمان در ضربات پنالتی جام جهانی را فتح می کرد.
لینه کر می افزاید:
اتفاقات بعد از ضربات پنالتی در خاطرم هست و آنها را هیچ وقت هم فراموش نمی کنم. احساسم این بود که باختیم. اما چطور باختیم؟ احساسی مثل پایان جهان به من دست داد می دانم باید به محتوای کار نگاه کرد و نگاهمان به آینده باشد. اما در آن لحظه احساس ویرانی می کنی.
برترین گلزن انگلیس در جامهای جهانی درباره حسرت بزرگ خود در زندگی می گوید:
این جام جهانی تنها چیز مهمی است که وقتی به دوران بازی خودم فکر می کنم به این فکر می کنم که اگر ضربات پنالتی را می بردیم چه می شد؟ البته این که این همه به فتح جام نزدیک بودیم جادویی بود، ولی در عین حال یک حسرت بزرگ را آنجا باقی گذاشتیم. فکر می کنم پشیمانی کلمه درستی نباشد اما خیلی ناامید کننده بود که این قدر به فتح باشکوه ترین افتخار در فوتبال نزدیک بودیم ولی به آن نرسیدیم.
