- آسمونی
- مجله اینترنتی
- ورزشی
- اطلاعات ورزشی
- نامهای ماندگار دوی ماراتن؛ از زن یونانی تا دویدن مخفیانه در ماراتن بوستون
نامهای ماندگار دوی ماراتن؛ از زن یونانی تا دویدن مخفیانه در ماراتن بوستون
المپیك 1928، المپیكی به یادماندنی برای زنان ورزشكار در سراسر دنیا بود. تا قبل از این المپیك، زنان در چند رشته و آن هم به صورت محدود در بازی‌ها شركت داشتند. از جمله تیراندازی با كمان، گلف، تنیس و شنا. اما برای نخستین بار در این بازی‌ها دو و میدانی دختران نیز به برنامه بازی‌های المپیك افزوده شد. البته نه به این سادگی! علاوه بر واتیكان و كلیسای كاتولیك، بسیاری از مسئولین كمیته بین‌المللی المپیك نیز با ورود دو و میدانی دختران به بازی‌ها مخالف بودند. چنین شد كه وقتی در پایان دوی 800 متر سه نفر از دوندگان از حال رفتند، IOC تصمیم گرفت كه مسابقات دو در مسافتهایی بیشتر از 200 متر را برای دختران ممنوع سازد و چنین شد كه زنان به مدت 32 سال، شانس حضور در دوهای نیمه استقامت و استقامت را از دست دادند.
ناکامی در مسابقه کنار مردان
اما در طول تاریخ، انسانهای بااراده‌ای بوده‌اند كه با دشواری‌ها به مبارزه برخاسته‌اند و در راه رسیدن به آرزوهای غیرممكن، تلاش نموده‌اند. از اولین روزهایی كه ورزش به شكل امروزی پدید آمد نیز زنانی بوده‌اند كه در آرزوی دویدن به سر می‌بردند؛ دویدن در مسافت‌های طولانی.
اولین نفر از این زنان استاماتیس روویتی یونانی بود. زنی كه یك ماه قبل از آغاز اولین دوره المپیك و در مارس 1896 در مسابقه انتخابی یونانیان برای تعیین نمایندگان ماراتن این كشور، در المپیك شركت كرد. اما در رقابت با مردان دونده، ناكام ماند و نتوانست مجوز حضور در ماراتن المپیك را كسب كند.
ماجرای زن یونانی
یك ماه بعد و قبل از شروع ماراتن المپیك، یك زن دیگر داوطلب شركت در مسابقه شد. ولی مسئولین برگزاری بازی‌ها، درخواست وی را نپذیرفتند. زیرا خودشان هم اطمینان نداشتند كه این رقابت بدون هیچ تلفاتی به پایان می‌رسد یا خیر؟ این زن ـ كه نامش در منابع مشخص نیست و تنها با عنوان یونانی معروف شده است ـ از آغاز مسابقه در امتداد مسیر دوید و سرانجام به دیگر دوندگان مرد ملحق شد و پابه‌پای آنها دوید. در مسابقه‌ای كه تنها 8 مرد مسابقه را به پایان رساندند، یونانی موفق ظاهر شد و حدود یك و نیم ساعت پس از قهرمان (اسپیریدون لوییس با ركورد 30-58:2 ساعت) از خط پایان عبور كرد.
رکوردی به قدمت 4 دهه
پس از آن تا مدتها خبری از حضور زنان در دوهای استقامت نبود تا آن كه در سوم اكتبر 1926 اولین زمان رسمی در ماراتن زنان ثبت شد. ویولت پیرسی از بریتانیا مسافت 42 كیلومتر و 195 متر را در 22-40:3 ساعت دوید. این زمان در حدود چهار دهه به عنوان ركورد ماراتن دختران محسوب می‌شد تا آن كه مری لپر آمریكایی در 16 سپتامبر 1963 این مسافت را در 07-37:3 ساعت دوید. در اواخر دهه 60 و اوایل دهه 70 میلادی، تب دوهای طولانی در بین مردم به شدت افزایش یافت. این علاقه روزافزون همزمان شد با فعالیت گروههای حمایت از حقوق زنان.
دویدن پنهانی در ماراتن بوستون
در همین شرایط بود كه روبرتا گیب در ماراتن بوستون (1966) به شكل پنهانی حاضر شد و این مسابقه ـ كه به علت عدم ثبت‌نام او در بین داوطلبین مسابقه‌ای غیررسمی برای او محسوب می‌شود ـ ركورد 25-21:3 ساعت را به دست آورد. گیب در سال 1967 نیز تصمیم داشت كه به همین شكل مسابقه را به پایان رساند. اما این بار مسئولین ماراتن بوستون مانع از حضور وی در مسابقه شدند.
