- آسمونی
- مجله اینترنتی
- ورزشی
- اطلاعات فوتبالی
- قانون شیر یا خط برای تعیین تیم برنده!
قانون شیر یا خط برای تعیین تیم برنده!
از دوره سوم بازیهای جام حذفی انگلستان در فصل 74-1873، یكی از نقاط ضعف بزرگ جام حذفی برای همیشه برطرف شد؛ «تیمی كه فاتح جام میشود، نام خود را به عنوان قهرمان در تاریخ ثبت میكند. ضمن آن كه به تیم جام پیروزی و مدال اعطا میگردد. به چه دلیلی این تیم باید مستقیماً به فینال صعود كند؟ این صعود مستقیم در شرایطی است كه تیمهای دیگر باید متقبل هزینههای فراوانی شوند و در دیدارهای فراوانی شركت كنند». علاوه بر آن، تیمی كه در طول یك فصل تنها یك مسابقه انجام دهد، چگونه میتواند آمادگی خود را حفظ كند؟
این چنین بود كه قانون تغییر كرد. از سوم اكتبر 1872 اندازه توپ نیز تغییر كرد و قرار برآن شد كه اندازه محیط توپ هرگز كوچكتر از 27 اینچ نباشد. البته تیمهای «اولد اتونیانز» و «هاروچكرز» پیشنهاد برگزاری مسابقه با توپهایی بسیار بزرگتر را دادند كه پذیرفته نشد. تغییر بعدی به هنگام تساوی تیمها رخ داد و اتحادیه دیگر هیچگاه اجازه نداد كه هر دو تیم تساوی كننده به دور بعد صعود كنند.
اما اتحادیه از حضور تیم «شفیلد» بازیها ممانعت به عمل آورد. اتحادیه معتقد بود كه تنها ثبت نام تیمهایی را میپذیرد كه عضو اتحادیه مركزی باشند. در حالی كه تیم شفیلد تنها عضو «اتحادیه شفیلد» میباشد. البته شفیلد بالاخره تا قبل از موعد اتمام ثبت نام عضو اتحادیه شد و در اولین مسابقه رودروی «شروپشایر و اندررز» قرار گرفت. دو تیم پس از برگزاری دو مسابقه از پس یكدیگر برنیامدند و چنین شد كه برای نخستین بار از پرتاب سكه استفاده شد و شفیلد به دور بعد صعود كرد!
از دیگر رخدادهای جالب این دوره، از قلم افتادن نام «بارنز» در بین تیمهای دور اول بود! اما وقتی بازیها برگزار شد و تیم «هاروچكرز» در برابر «سری ریفلز» حضور نیافتند، اتحادیه بارنز را رو درروی این حریف قرار داد این اولین و آخرین باری بود كه قانون جایگزین كردن تیمی به جای تیم دیگر استفاده شد و از آن پس قرار گردید كه پس از پایان یك دور از مسابقات، دیگر دیداری از این مرحله برگزار نگردد.
اما با افزایش تیمها و ازدیاد مسابقات. كمكم مسأله زمین مسابقه دارای اهمیت بیشتری شد. به همین جهت اتحادیه در جلسه 4 جولای 1874 تصویب كرد كه از این به بعد كاپیتانهای دو تیم با پرتاب سكه، زمین مسابقه را تعیین كنند. البته یك كاپیتان این حق را دارا نبود كه زمینی غیر از زمین تیم خود را به عنوان میزبان بازیهای آن تیم انتخاب كند. در همان جلسه تصویب شد كه مسابقات فینال از این به بعد از زمین اووال برگزار گردد. در این دوره تیمهای دانشگاه آكسفورد و مهندسان سلطنتی دیدار نهایی را در حضور دو هزار تماشاگر برگزار كردند. تیم مهندسان سلطنتی كه ماریندین، مریمان و آدیسون را از تیم فصل (72ـ1871) در تركیب داشت، باز هم مغلوب شد. این بار نتیجه (0ـ2) و جام به دانشگاه آكسفورد رسید.
