- آسمونی
- مجله اینترنتی
- فیلم و سینما
- نقد فیلم
- نگاهى به فيلم سه كام حبس، حادثه خبر نمى كند
نگاهى به فيلم سه كام حبس، حادثه خبر نمى كند
نویسنده: لاله عالم
سه شنبه ۲۸ شهریور ۱۴۰۲
ژانر فیلم سه كام حبس
بيشتر از انكه فيلم سه كام حبس را بتوان يك فيلم درام اجتماعى دانست ، بايد ان را در زمره فيلم هاى حادثه اى خطاب كرد، چون مخاطب پى در پى شاهد حوادث است و اين حادثه ها هستند كه فيلم را جلو مى برند.
داستان فیلم سه كام حبس
در ابتدا شاهد زندگى يك زوج جوان هستيم كه ظاهرا خوشبخت هستند و هر يك شغلى دارند اما با يك تصادف زندگى ان ها از اين رو به ان رو مى شود و تا انتهاى داستان حوادث پشت سر هم روى مى دهد و سوال هاى بى جوابى براى مخاطبان به جاى مى گذارد . در يكى از صحنه هاى مقدماتى فيلم ، مرد( با بازى محسن تنابنده) از رفتار زن دلگير است، و اين براى بيننده مشخص نيست، چرا كه انها ظاهرا با هم خوب هستند و همديگر را دوست دارند .
در سكانس هاى ابتدايى فيلم از رفتار و حرف ها و برخوردهايشان و شوخى هايشان مخاطب در مى يابد كه اين زوج همديگر را دوست دارند و از هم حمايت مى كنند و دوست داشتن يكديگر را در حرف و عمل نشان مي دهند، اما مشخص نيست چرا در سكانس داخلى منزل انجا كه مشغول كار هستند و مجتبى مي خواهد در تمام كردن كار عروسك ها به نسيم كمك كند ناگهان از وى گله مي كند.
زن به كار عروسك سازى مشغول است و در كنار ان ترشى خانگى هم درست مى كند. مرد هم در كار ظروف يك بار مصرف است انها صاحب نوزادى هستند و در جنوب شهر زندگى مى كنند، زندگى انها ساده و عاشقانه است و به اندازه خودشان درامد دارند. صاحب يك پرايد و يك موتور هستند و قرار است ، خانه اى هم از خودشان داشته باشند .اما ناگهان با يك تصادف همه چيز عوض مى شود و مى فهميم كه مرد يك خلافكار است و داستان تغيير مى كند. در حقيقت با تصادف مرد ، پرده دوم فيلمنامه شروع مي شود.
در واقع شخصيت اصلى داستان ، نسيم ( با بازى پريناز ايزد يار) با انچه روبه رو مى شود يك تراژدى است كه از او فردى ديگر ساخته مى شود . او هر انچه داشته از دست مى دهد ، به غير از حلقه هايى كه باز پس مى گيرد و مى تواند نمادين باشد و نشان از ادامه ارتباط همسران باشد گرچه مخاطب نمى تواند به لحاظ منطقى ان را قبول كند.
با اينكه فيلم سه كام حبس در جلو بردن حوادث و نگه داشتن مخاطب در سينما موفق است و حوادث و كشمش هاى گاها قابل پيش بينى و گاه غافل گير كننده با خود دارد اما فيلم عميقى نيست و نهايتا در سطح باقى مى ماند و حتى طرح موضوع جديدى با خود ندارد. اگرچه بازيگرانش تمام تلاش خود را كرده اند تا نقش هاي خود را به خوبى ايفا كنند . بازى هاى تنابنده و ايزديار بسيار خوب است و از سطح استاندارد سينماى ايران بسيار بالاتر است همچنين بايد به طراحى چهره پردازى شاخص ايمان اميد وارى و طراحى خوب صحنه و لباس سحر شهامت و غزاله معتمد اشاره كرد،نيز فيلمبردارى خوب و قابل قبول مسعود سلامى.