- آسمونی
- مجله اینترنتی
- ورزشی
- اطلاعات فوتبالی
- تدارکات ویژه برای غول کُشی در جام حذفی
تدارکات ویژه برای غول کُشی در جام حذفی
قهرمان فصل 1900 ـ 1899 جام حذفی انگلیس، حال و روزی كمابیش مشابه با مدافع عنوان قهرمانی( شفیلد یونایتد) داشت. «بری» در آن فصل در لیگ فوتبال با کسب 32 امتیاز، دوازدهم شد؛ در حالی که تنها پنج امتیاز به منطقه سقوط فاصله داشت. اما شرایط این تیم در جام حذفی متفاوت بود؛ حتی با این که بری تا قبل از فینال تنها یك بار كار را در دیدار اول تمام كرد و در سه مسابقه كار به دیدار تكراری كشیده شد. بری پس از برد(1-0) مقابل برنلی، با ناتس کانتی(0-0) مساوی کرد تا در بازی تکراری این تیم را شکست داده و حریف شفیلد یونایتد مدافع عنوان قهرمانی شود. تساوی(2-2) دو تیم کار را به مسابقه تکراری کشاند و برد(2-0) بری. آخرین حریف این تیم در راه فینال، ناتینگهام فارست بود که با این تیم به تساوی(1-1) دست یافت. فارست هم در مسابقه تکراری (3-2) مغلوب شد تا بری راهی فینال شود. اما در فینال رقیب این تیم ساوتهمپتون بود. دومین تیم غیرلیگی كه پس از تولد لیگ، پای به فینال جام نهاده بود. ساوتهمپتون در آن زمان در لیگ جنوب بازی می کرد و در هر سه فصل قبل قهرمان این لیگ شده بود. در فصل 1900-1899 آنها به مقام سوم لیگ جنوب سقوط کردند و تیم تاتنهام جای آنها را در صدر جدول گرفت. اما ساوتهمپتون به خاطر این که مدافع عنوان قهرمانی لیگ منطقه جنوب بود، از حضور در بازیهای مقدماتی جام حذفی معاف و مستقیما به مرحله اول جام حذفی رسید.
در پایان همان مرحله مشخص شد که مسابقات این دوره جام حذفی چندان عادی نیست؛ وقتی که ساوتهمپتون با 3 گل اورتون دسته اولی را از پیش رو برداشت و رو در روی دیگر تیم دسته اولی قرار گرفت. در مسابقه با نیوکاسل، جک فِرِل در هوای برفی مصدوم شد تا ساوتهمپتون ده نفره بازی را ادامه دهد. اما آرتور کینگ اسکات داور مسابقه در دقیقه 50 به دلیل بارش شدید برف و سرمای هوا، بازی را نیمه تمام اعلام کرد. ساوتهمپتون در بازی تکراری(4-1) برنده شد و یک هفته بعد مقابل وست برمویچ آلبیون به برتری(2-1) دست یافت. در نبرد شگفتی سازان جام، ساوتهمپتون مقابل میلوال قرار گرفت؛ تیمی که در دور قبل قهرمان دسته اول( استون ویلا) را پس از سه مسابقه شکست داد؛ مسابقاتی که به« سه تقابل حماسی» ملقب شد.
برای آماده سازی مسابقه نیمه نهایی، بازیکنان ساوتهمپتون برای یک هفته به باکستون، یک شهر آبگرم فرستاده شدند. تمرین ویژه تیم با پیاده روی صبحگاهی و سپس حمام در آبهای گرم آغاز می شد، منشی باشگاه، ارنست آرنفیلد، روال تمرین را برای مجله چامز چنین توضیح داد:
... بعد از ظهر دوی سرعت و ضربه زدن به توپ در دستور کار قرار دارد. حمام ها هم وسیله ای برای از بین بردن سفتی مفاصل هستند... همه افراد حاضر در تمرین باید زود بخوابند. آنها معمولاً ساعت ده شب می خوابند، اما شب قبل از یک مسابقه بزرگ، همگی از ساعت نه در رختخواب هستند. بازیکنان از خواب طولانی لذت می برند و قبل از ساعت نه صبح برای صبحانه حاضر نمی شوند. رژیم غذایی ما بسیار ساده است؛ ماهی و استیک. البته در آستانه برگزاری یک مسابقه، مصرف سبزیجات و شیرینی ها ممنوع می شود. با این حال، نصف پیمانه آبجو در هر وعده غذایی مجاز است، وقتی هم که مسابقه تمام می شود، بازیکنان می توانند هر چه دوست دارند بخورند. در مورد سیگار کشیدن، ما این کار را فقط در صبح قبل از یک مسابقه بزرگ برای بازیکنان ممنوع می کنیم.
دیدار نیمه نهایی در روز شنبه، 24 مارس در ورزشگاه کریستال پالاس، که محل برگزاری فینال نیز بود، برگزار شد و جمعیتی متشکل از 34760 تماشاگر تساوی بدون گل را تماشا کردند. روزنامه تایمز با اشاره به این که جمعیت بسیار بیشتر از حد انتظار بود خاطرنشان کرد که این امر ناشی از موفقیت دو تیم جنوبی در مراحل قبلی جام حذفی بود. اما این تماشاگران با دیدن « تساوی با بدترین کیفیت بازی» ناامید شدند. موقعیت های گلزنی کم و خطاهای زیادی رخ داد. روزنامه امیدوار بود که در دیدار مجدد، فوتبال بهتری برگزار شود. مسابقه تکراری چهارشنبه بعد، 28 مارس، در اِلم پارک ریدینگ انجام شد و این بار جمعیتی ده هزار نفری برد (3-0) ساوتهمپتون را از نزدیک دیدند. آرزوی خبرنگار تایمز نیز برآورده شد زیرا بازی بسیار با کیفیت تر از مسابقه اول بود و ساوتهمپتون با "شایستگی مطلق" پیروز شد.
با این حال در مسابقه فینال 68945 تماشاگر حاضر در ورزشگاه کریستال پالاس، كمتر شانسی برای ساوتهمپتون قائل بودند و همین طور هم شد. این تیم (0ـ4) شكست خورد و جام را از دست داد. ركورد گلها نیز شكسته شد و در پایان قرن نوزدهم، تعداد گلها به 1081 افزایش یافت.