- آسمونی
- مجله اینترنتی
- ورزشی
- اطلاعات ورزشی
- زنان در بازیهای آسیایی( بخش اول)
زنان در بازیهای آسیایی( بخش اول)
از همان دوره اول مسابقات آسیایی، زنان هم نقش پررنگی در رقابت ها داشتند. شاید بهتر باشد بگوییم زنان ژاپنی نقش عمده ای را در مسابقات زنان در این رقابت ها ایفا کردند...
درخشش زنان ژاپنی در اولین دوره بازیها
از هشتم تا یازدهم مارچ 1951 که مصادف با اسفندماه 1329 در کشورمان می شد رقابت های دوومیدانی اولین دوره بازیهای آسیایی در ورزشگاه اصلی محل برگزاری مسابقات در دهلی نو برگزار شد. در این مسابقات رقابت های دوومیدانی زنان در 9 ماده برگزار شد و هر 9 مدال طلا به ژاپنی ها رسید! زنان ژاپنی حتی در 5 مسابقه میدانی مدال نقره را هم از آن خود کردند تا تنها 2 نقره و 5 برنز از آن کشور میزبان( هند) شود. باقی مدالها هم به سنگاپور و اندونزی رسید. دو نقره برای سنگاپور و دو برنز برای اندونزی!
حضور یوشینو در سه مسابقه دوومیدانی
در این بازیها اولین ستاره ای که ژاپنی ها به بازیهای آسیایی معرفی کردند، کو- ناکامورا یوشینو بود. یوشینو که متولد 23 آوریل 1920 بود، در 16 سالگی در بازیهای المپیک برلین در پرتاب دیسک به میدان رفته بود و بعدها در المپیک های 1952 و 1956 هم یکی از اعضای تیم ملی دوومیدانی ژاپن بود. اما در بازیهای آسیایی، یوشینو در پرتاب وزنه و پرتاب نیزه هم حضور یافت. در پرتاب دیسک او موفق شد با رکورد 42.10 متر و با حدود 7 متر اختلاف نسبت به نفر دوم، قهرمان شود. او در پرتاب نیزه هم نیزه را 36.25 متر پرتاب کرد و قهرمان شد و آن گاه در پرتاب وزنه با 11.90 متر مدال طلای دیگری از آن خود کرد. در بین کاروان ژاپن او درخشان ترین دونده در بین مردان و زنان به شمار می آمد.
شناگر فیلیپینی و 10 مدال از بازیهای آسیایی
در دومین دوره بازیهای اسیایی تعداد ورزشکاران به 970 نفر افزایش یافته بود و با زیاد شدن تعداد زنان ورزشکار، علاقه مندان شاهد درخشش زنان در رشته هایی به جز دوومیدانی نیز بودند. در بازیهای 1954 شنای زنان در شش مسابقه برگزار شد و دو ورزشکار موفق شدند دو مدال طلا در شنا تصاحب کنند. میساکو تامورا از ژاپن در 400 متر آزاد طلا گرفت و آنگاه به عنوان یکی از اعضای تیم شنای 400 متر امدادی ژاپن صاحب طلای دیگری شد. اما دیگر شناگری که در دو ماده انفرادی قهرمان شد، هایدی کولوسو شناگر اهل فیلیپین بود. کولوسو در 100 متر آزاد و 00 متر پروانه دو مدال طلا به دست آورد و همراه با تیم فیلیپین یک مدال نقره دیگر نیز کسب کرد. این شناگر که متولد 28 آگوست 1937 بود، بعدها به درخشش خود در بازیهای آسیایی ادامه داد و در بازیهای 1958 صاحب یک طلا و سه نقره دیگر نیز شد. او در المپیک 1960 رم نیز برای فیلیپین شنا کرد و آن گاه در بازیهای آسیایی 1962 با یک نقره و دو برنزی که گرفت، تعداد مدالهای خود را از بازیهای اسیایی به عدد 10 رساند؛ 3 طلا، 5 نقره و 2 برنز.
قهرمانی دوی امدادی برای زنان هندی
در بازیهای آسیایی مانیل(1954) تیم دوومیدانی چهارصد متر امدادی هند یکی از مدالهای طلا را از چنگ ژاپن درآورد. اعضای این تیم عبارت بودند از: کریستینه براون، استفی د سوزا، ویولت پیترز، مری د سوزا. مری( متولد 18 جولای 1931) که در بازیهای دوره قبل هم موفق شده بود برنز 200 متر را از آن خود سازد، علاوه بر دوومیدانی به هاکی نیز می پرداخت. استفی( متولد 26 دسامبر 1936) هم دیگر عضو این تیم بود که علاوه بر دوی سرعت، هاکی روی چمن نیز بازی می کرد. او بعدها در بازیهای آسیایی 1958 هم یک نقره در 200 متر از آن خود کرد. اما آنچه جالب تر از طلای این تیم بود، تداوم درخشش آنها در بازیهای آسیایی دوره بعد بود. تیم هند که با رکورد 49.5 ثانیه در مانیل قهرمان آسیا شده بود، چهار سال بعد با رکوردی بهتر و زمان 49.4 ثانیه به مقام سوم بسنده کرد. در حالی که اعضای تیم همان نفرات قبل بودند و تنها مری د سوزا جای خود را به مری لیلا رائو داده بود. رائو در المپیک 1956 به اولین زن هندی بدل شده بود که در دوومیدانی المپیک شرکت می کرد.
