گرم تر از همیشه

روز مسابقه ماراتن در المپیک 1908 ، هوای شهر لندن از همیشه گرم تر شده بود. حتی تماشاگرانی که در طول مسیر مسابقه، منتظر رقابت دوومیدانی بودند هم، این را متوجه شده بودند. آن ها با خود فکر می کردند: در این هوای گرم، دونده ها چگونه می خواهند مسابقه را ادامه داده و چنین مسیر طولانی را طی کنند؟

 

عبور از خط پایان

در بین نفرات، شرایط یکی از دونده ها با دیگران فرق داشت. دوراندو پی یتری ایتالیایی، شب قبل از مسابقه نتوانسته بود بخوابد. او مدتی بود به شدت بیمار شده بود و به همین خاطر نه استراحت خوبی داشت ونه تغذیه مناسبی کرده بود. حتی سرپرست تیمش از او خواست که اصلا مسابقه ندهد! اما او گفت:

 

نه! من حتما از خط پایان عبور می کنم. برایم فرق نمی کند چه مقامی به دست آورم. درست است که با این بیماری که دارم، شاید اول نشوم اما به هر حال، می توانم از خط پایان مسابقه عبور کنم!

 

در برابر کاخ سلطنتی

به این ترتیب دوراندو یکی از دوندگانی بود که مسابقه را آغاز کرد. رقابت ورزشکاران از بین سبزه زارهای کاخ سلطنتی آغاز می شد و پس از آن، ورزشکاران وارد خیابان های اطراف می شدند. هر یک از آن ها باید 42 کیلومتر و 195 متر را می دوید و سرانجام در استادیوم وایت سیتی( شهر سپید) به کار خود پایان می داد. در چنین مسافت طولانی، فقط دونده ای برنده موفق می شد که نیروی خود را تقسیم می کرد. چند نفر از دوندگان این کار را انجام ندادند و به همین خاطر بعد از چند کیلومتر دویدن، دیگر انرژی در بدنشان نمانده بود و تصمیم گرفتند از ادامه مسابقه خودداری کنند.

تحمل گرما در شیرینی فروشی

اما اراده دونده ایتالیایی با بقیه فرق داشت. او در محل زندگی خود، در یک شیرینی فروشی کار می کرد. در آنجا هم باید در کنار محل پختن شیرینی ها، گرما را تحمل می کرد و هم این که خیلی وقتها مسیرهای طولانی را می دوید تا شیرینی ها را به مشتریان برساند. تحمل همین سختی ها، سبب شده بود که او اراده ای قوی داشته باشد. حالا هم با وجود بیماری، تنها به خط پایان فکر می کرد..

تمام شدن نیرو

دونده بااراده سرانجام بقیه دوندگان را پشت سر گذاشت و به عنوان نفر اول به استادیوم نزدیک و نزدیک تر شد. در طول مسیر، گرما و فشار مسابقه، لحظه به لحظه نیروی او را کمتر و کمتر می کرد. دوراندو دیگر داشت از حال می رفت. اما پاهایش همچنان کار خود را انجام داده و او باز هم می دوید..

 

دویدن در مسیری اشتباه

وقتی دونده وارد ورزشگاه شد، همه برخاستند و او را تشویق کردند. اما او متوجه چیزی نبود. ابتدا مسیر را اشتباه رفت و بعد که داوران مسیر درست را به او نشان دادند، او روی زمین افتاد.

همه نگران او شده بودند...دوراندو بلند شد،  چند قدم برداشت و دوباره افتاد. او چند بار دیگر برخاست و بعد از چند قدم، باز هم افتاد. سرانجام داوران مسابقه که می ترسیدند اتفاق ناگواری برای او بیفتد، به او کمک کردند و چند قدم باقیمانده را در کنار او حرکت کردند. سرانجام مرد بیمار، با اراده ای عجیب از خط پایان گذشت و قهرمان شد! بعد از آن هم به بیمارستان منتقل شد.

نتیجه کمک داوران

در همین لحظه های تاریخی، نفر دوم مسابقه به داوران اعتراض کرد که داوران به دوراندو کمک کرده اند. این اعتراض قبول شد و نام دونده پرتلاش ایتالیایی را به خاطر کمک داوران، از فهرست دوندگان حذف کردند و او مقام قهرمانی خود را از دست داد!

با این وجود، همه او قهرمان واقعی می دانستند. وقتی حال دوراندو خوب شد، ملکه آلکساندرا او را به استادیوم دعوت کرد و جامی از طلا به او داد. این پاداش دونده ای بود که به همه مردم دنیا درس داده بود. درس وفاداری به هدف و مبارزه تا آخرین نفس.

نام شیرینی پز ایتالیایی در لیست قهرمانان مسابقه دیده نمی شود اما مبارزه او تا آخرین لحظه سبب شد که نام وی از بسیاری از قهرمانان المپیک هم ماندگارتر شود.