- آسمونی
- مجله اینترنتی
- ورزشی
- اطلاعات ورزشی
- داستان دوپینگ در بازی های المپیک؛ از آغاز تا حسین ساوه شمشکی... (بخش دوم)
داستان دوپینگ در بازی های المپیک؛ از آغاز تا حسین ساوه شمشکی... (بخش دوم)
گاهشمار
1904-در مسابقات المپیک یک دونده ماراتن به نام توماس هیکس در اثر مصرف برندی و استریکلین در شرف مرگ قرار گرفت.
1950-در این دهه روس ها از هورمون های مردانه برای افزایش قدرت و نیرو استفاده نمود و آمریکایی ها نیز استروییدها را به این منظور استفاده نمودند.
1960-دوچرخه سوار دانمارکی در المپیک رم به علت مصرف بیش از حد آمفتامین ها فوت کرد.
1964-افزایش قابل توجهی در ظاهر عضلات ورزشکاران در المپیک دیده شد که شک در مصرف داروها را برانگیخت.
1967-کمیته بین المللی المپیک بعد از مرگ تامی سیمپسون به علت مصرف غیر از آمفتامین ها واکنش نشان داد.
1968-این کمیته با تعریفی از دوپینگ لیست داروهای غیرمجاز را ارایه داد و بدین ترتیب انجام آزمایش در بازیهای المپیک شروع شد.
1988-در المپیک سئول، تست بن جانسون از نظر مصرف استروئید های آنابولیک خلع و از ورزش محروم گردید. همچنین دو وزنه بردار بلغاری که به مقام نخست المپیک دست یافته بودند به علت دوپینگ محروم شدند.
2000-برای مبارزه هر چه شدیدتر با این پدیده شوم، کمیته مبارزه با دوپینگ تشکیل شده و آماده برخورد جدی با متخلفین در مسابقات المپیک 2000 سیدنی می باشد.
در سال 1988 تيم وزنهبرداري بلغارستان در شرايطي كه تا سئول نيز رفته بود، از شركت در مسابقات خودداري كرد زيرا بلغارها خود پي بردند كه تمامي ورزشكارانشان از داروهاي غيرمجاز استفاده كردهاند. در اين ميان، ورزشكاران زن آلمان شرقي بيشتر از ديگران در مظان اتهام قرار داشتند. كريستين اوتو دختر شناگر آلمان شرقي در المپيك سئول برنده 6 مدال طلا در شنا شد و اگر مسابقه 200×4 متر نيز براي زنان وجود داشت، بيشك او به ركورد 7 مدال طلاي «مارك اسپيتز» آمريكايي ميرسيد ولي تنها يك سال پس از المپيك و با فروريختن ديوار برلين، اسنادي توسط پليس مخفي آلمان كشف شد كه نشان ميداد «اوتو» و همتيميهايش از سنين كودكي تحت رژيمهاي دارويي بودند. البته كريشا (آزمايشگاهي كه توسط IOC تأييد شده بود) اعلام كرد كه به هيچ ورزشكار آلمان شرقي در صورت مثبت بودن آزمايش دوپينگ وي اجازه داده نشده است كه از كشورش خارج شود. اما به دنبال اتحاد دو آلمان، ديگر اين برنامههاي دارويي دنبال نشد. بعدها مدارك فراواني دال بر استفاده شناگران آلمان شرقي از مواد نيروزا به دست آمد و حتي يكي از دختران شناگر آلمان شرقي رسماً اعلام كرد كه در اثر استفاده از اين مواد، بدنش همانند مردان مو درآورده است. اما فدراسيون جهاني شنا (فيفا) ركوردهاي ثبت شده شناگران آلمان شرقي را همچنان پابرجا نگاه داشت.
دوپينگ ديهگو مارادونا در جام جهاني 1994 و صحبتهاي جنجالي «زدنيك زمان» (مربي وقت آ.اس.رم ايتاليا) درباره استفاده گسترده بازيكنان ليگ ايتاليا از مواد نيروزا معروفترين پروندههاي پايان قرن بيستم بود. با آغاز قرن 21 و به هنگام بازيهاي المپيك سيدني (2000)، IOC سوگند المپيك را به گونهاي تغيير داد كه ورزشكاران در روز افتتاحيه المپيك، سوگند ياد كنند كه از مواد نيروزا استفاده نخواهند كرد: «به نام همگي شركتكنندگان، من تعهد ميكنم كه در اين المپيك با احترام و وفاداري به قوانيني كه وضع شده است، شركت خواهيم كرد. خود را تسليم ميكنيم به ورزشي بدون دوپينگ و بدون دارو. با روح حقيقي ورزشكاري و براي شكوه ورزش و افتخار تيمهاي كشورمان.»
با اين وجود، چهار سال پس از المپيك سيدني، اولين اتهامات به «ماريون جونز» دونده آمريكايي ـ كه در سيدني برنده سه طلا و دو نقره شده بود ـ نسبت داده شد. آن هم از طرف شوهر سابق ماريون! در سال 2007 نيز اتهامات ماريون ثابت شد و هر پنج مدال وي پس گرفته شد (كه البته يكي از آنها پس داده شد). دوپينگ رشيد رمزي، قهرمان مراكشيالاصل بحرين در دوي 1500 متر المپيك پكن نيز يكي ديگر از موارد بيشماري بود كه در سالهاي اخير براي علاقهمندان كاملاً تكراري شده است. يك تراژدي تكراري و البته پايانناپذير!