- آسمونی
- مجله اینترنتی
- ورزشی
- باشگاه ها و تیم ها
- همه چیز از وسترن سیدنی واندررز ؛ تیمی ده ساله با یک قهرمانی آسیا
همه چیز از وسترن سیدنی واندررز ؛ تیمی ده ساله با یک قهرمانی آسیا
الگویی برای تیمهای استرالیایی
این منطقه با اختلافی بسیار زیاد، جذاب‌ترین منطقه استرالیاست. منطقه‌ای جوان، پر از تنوع، جاه‌طلب و با آینده‌ای سرشار از فرصت‌ها. این جا مردم مغروری دارد كه به منطقه خود، علاقه دارند. اولین حضور ما در A-League (لیگ استرالیا) واقعاً فوق‌العاده بود. سبك بازی ما نیز فوق‌العاده بود. می‌توان گفت كه برای تیمهای دیگر، الگو بوده‌ایم و به آنها انگیزه داده‌ایم.
انتخاب رنگ لباس با همفكری تماشاگران
این‌ها جملاتی است كه ایال گوردون می‌گوید. یكی از اعضای باشگاه «وسترن سیدنی واندررز». در ماه آوریل 2012 فدراسیون فوتبال استرالیا، تولد تیمی جدید را اعلام كرد. فدراسیون پروانه باشگاه گولد كوست یونایتد در A-League را باطل اعلام كرد و به این ترتیب لازم بود تا باشگاه دیگری را جانشین آن باشگاه كند.
12 ماه بعد، وسترن سیدنی واندررز در اولین فصل حضور در لیگ استرالیا، جام قهرمانی را بالای سر برد. تونی پوپوویچ مربی آن روزهای تیم می‌گوید:
باشگاه به سراغ مردم منطقه غرب سیدنی رفت و از آنها خواست در انتخاب رنگ پیراهن و اسم باشگاه نقش داشته باشند. به این ترتیب، همه حس كردند كه بخشی از این باشگاه هستند. این اولین و مهم‌ترین كاری بود كه باشگاه می‌توانست انجام دهد. پس از آن نیز باشگاه دائماً در حال پیشرفت بود. تیم فرصت یافت در لیگ قهرمانان آسیا به میدان رود كه تجربه‌ای فوق‌العاده برای تیم محسوب می‌شد. حضور ما در كشورهای مختلف آسیایی و همچنین حضور رقبا در ورزشگاه پاراماتا، امتیازی بزرگ برای وسترن سیدنی واندررز بود. زیرا ما می‌خواهیم دست در دست یكدیگر، كاری كنیم كه حركت باشگاه در مسیر پیشرفت، همچنان ادامه داشته باشد.
تأسیس باشگاه طی 3 ماه
باشگاه وسترن سیدنی واندررز تنها در طول 3 ماه تأسیس شد و فعالیت خود را آغاز كرد. آنها در استادیوم خانگی باشگاه مستقر شدند، بازیكنان مورد نظر خود را استخدام كردند و بازی در A-League را شروع می‌كنند. با این كه این تیم در سه بازی اول خود در لیگ استرالیا، هیچ گلی به ثمر نرساند اما خیلی سریع در لیگ جا افتاد و وضعیت بسیار خوبی پیدا كرد. بازیكنان تیم نیز درخشش را آغاز می‌كنند و واندررز در یك ركوردشكنی در 10 مسابقه پیاپی به پیروزی دست یافت. آنها در پایان فصل و قبل از برگزاری فینال بزرگ استرالیا، در بین 10 تیم حاضر در لیگ در جایگاه اول قرار گرفتند. گوردون درباره رویاهای اولیه باشگاه، چنین توضیح می‌دهد:
ما به خودمان شدیداً باور داشتیم. همین طور كه می‌دانید، مربی ما كسی بود كه تنها به پیروزی فكر می‌كرد و كارش را به خوبی بلد بود. ما تیمی درست كردیم كه بسیاری فكر می‌كردند بازیكنانش درجه 2 هستند یا به عبارت دیگر، بازیكنانی كه توسط باشگاه‌های دیگر جذب نشده بودند، در آن شركت کردند. ولی ما این حرف‌ها را قبول نداشتیم. ما به بازیكنان خود، باور داشتیم. بنابراین، همیشه فكر می‌كردیم كه می‌توانیم با هر تیمی رقابت كنیم و برای قرار گرفتن در بین 6 تیم بالای جدول، نبرد كنیم. ولی این كه در اولین فصل تأسیس باشگاه به لیگ برتر راه پیدا كنیم و برای كسب عنوان قهرمانی بجنگیم، برای اكثر ما از رویا هم فراتر بود.
مبتنی بر استعداد مهاجران
یكی از عوامل موفقیت این باشگاه، بدون شك این مسأله بود كه منطقه غرب استرالیا از نظر استعدادهای فوتبالی، منطقه‌ای پربار و حاصلخیز است. یك سوم جمعیت 2 میلیون نفری منطقه مهاجر هستند و به بیش از 70 زبان مختلف صحبت می‌كنند. این منطقه با جمعیت جوان و روابط خانواده محور و با اقتصاد رو به رشد خود، برای یك سازمان رو به گسترش، مكانی ایده‌آل محسوب می‌شد. غرب سیدنی علاوه بر تیم واندررز، محل پیدایش و رشد گروه محبوب دیگری نیز بود. گروه هواداران وسترن سیدنی واندررز یا «جماعت سرخ‌ها و سیاه‌ها». این تیم در حال حاضر محبوبیت بسیار زیادی در منطقه دارد.
جوزف بوكافوری معتقد بود:
ما خودمان را یك خانواده می‌دانستیم. من در سال ابتدایی شکل گیری باشگاه با خیلی از نفرات برای اولین بار دیدار كردم. ولی ما همگی یك علاقه مشترك داشتیم: عشق به فوتبال و عشق به هوادارای فعال و پرشور. ما همگی ذهنیتی مشابه داشتیم و همین ذهنیت مشابه، ما را به یكدیگر نزدیك می کرد.
راهپیمایی هواداران به سوی استادیوم
در حقیقت تلاش برای انتقال یك باشگاه به غرب سیدنی از چهار سال پیش از شکل گیری وسترن سیدنی و با خالی شدن یك سهمیه در لیگ استرالیا در جریان بود. وقتی مردم منطقه با چراغ سبز مسئولان روبه‌رو شدند، با تمام قوا پشت نماینده‌شان ایستادند. در روزهای ابتدایی شکل گیری باشگاه، آر.بی.وی در جلب حمایت مردم از تیم منطقه‌شان، نقش بسیار مهمی ایفا می کرد. در روزهایی كه واندررز بازی خانگی داشت، گروه هواداران R.B.V در خیابان‌های پاراوانا راه افتاده و به طرف استادیوم راهپیمایی می کردند. بوكافوری درباره شرایط خاص تیم، چنین توضیح می‌دهد:
چیزی كه باعث شد ما با سایر تیمهای حاضر در لیگ تفاوت داشته باشیم، چند فرهنگی بودن غرب سیدنی بود، ما از فرهنگ‌های آمریكای جنوبی، اروپا، آسیا، آفریقا و خاورمیانه تأثیر گرفته‌ایم. شعارها و نظم و انضباط ما، همگی نشان دهنده این تاثیرات هستند. در این منطقه، هیچ نژادی اكثریت ندارد و مردم منطقه از نژادهای مختلف هستند.
استادیوم 21500 نفری پیرتك Pirtek در تك‌تك بازی‌ها پر شد و هزاران نفر از اعضای گروه سرخ و سیاه‌ها پشت یكی از دروازه‌ها می‌نشستند. سر و صدا و نمایش‌های این گروه از دقیقه یک تا 90 (و گهگاه در لیگ قهرمانان آسیا تا دقیقه 120) ادامه پیدا می کرد.
بوكافوری در خاتمه می‌گوید:
جداً عجیب است. احساس بی‌حسی به انسان دست می‌دهد و همچنین احساس غرور هم به خاطر فضایی كه ایجاد می‌شود و هم به خاطر هوادارانی كه به شكلی آشكار می‌خواهند همچون یك بازیكن به پیشرفت تیم كمك كنند. هیچ یك از اعضای گروه با كارهای سایرین مخالفت نمی‌كند. دوستی بین هواداران به شكلی آشكار دیده می‌شود و همه می‌خواهند در بین هواداران فوتبال استرالیا بهترین باشند؛ نه فقط بین هواداران لیگ استرالیا بلكه در بین تمام هواداران در تمامی رشته‌های مختلف.
واندررز نیز برای درخشش در میادین از تمامی نیروهای ممكن بهره برد و حتی هدایت خط میانی خود را در طول بازی‌ها به «شینجی اونو» هافبك كهنه‌كار ژاپنی سپرد. هیچ دلیلی وجود ندارد كه وندررز با این روحیه تیمی و این هواداران، یك بار دیگر به فینال بزرگ فوتبال استرالیا و لیگ قهرمانان آسیا نرسد.
این تیم در سال 2013 قهرمان استرالیا شد و یک سال بعد در حالی قهرمانی لیگ قهرمانان آسیا را به دست آورد که در مسیر خود دو رقیب از چین، دو رقیب از کره جنوبی و سرانجام الهلال عربستان را شکست داد و قهرمانی آسیا را جشن گرفت.
